De tent waait in de wind.
Kinderen lopen rond.
De laatste hand wordt gelegd.
Stokken en knapzakken liggen klaar.
Een dame loopt rond met koffie en nog geen thee.
Accordeonmuziek klinkt vanuit de tent.
Alles lijkt klaar.
Een dame heeft net een ander klompenpad gewandeld en is nu hier op af gekomen. Op de achtergrond staat een aanstaande vrijwilliger, die toch een beetje de bossen van zijn vorige woonplaats mist, ‘maar hier is het ook mooi’.
Dan stapt Eline op het mobiele podium, geschoeid met klompen en gehoofddekseld met een vrolijk vilten hoedje. Hoewel zij een T-shirt met het logo van ‘Landschap en Erfgoed Utrecht‘ draagt, behoort zij (nog) niet tot het Erfgoed. Zij kondigt aan dat het gaat beginnen en dan komt de ene na de andere officiële spreker op het podium. Ivo Brautigam is de baas van het erfgoed in de provincie. Hij spreekt van een belevingspad. Hij maakt plaats voor Pieter Verhoeve die voorzitter is van de Stichting Platform Utrechtse Waarden, daarnaast ook burgermeester van Oudewater (en ooit de jongste burgemeester van Nederland). Dan wordt het podium ontruimd om plaats te maken voor Laurens de Graaf, de burgervader van de gemeente Lopik, waar Benschop onder valt. Hij trekt eerst een paar klompen aan en stapt dan pas op het podium. Hij spreekt over het overstijgen van grenzen. Er zijn niet voor niets vier (!) burgemeesters aanwezig (Lopik, Montfoort, Oudewater en IJsselstein). De landeigenaren die hun grond ter beschikking hebben gesteld worden geëerd.
Dan gaan allen die er een beetje toe doen, waaronder vele kinderen, want er valt heel wat te beleven voor hen, naar het informatiebord van het Benedeneindsepad (omzoomd door klompen). De burgemeester telt netjes af en dan wordt er getrokken aan het rode lint en verschijnt het infobord in al zijn glorie. Klompenpad nummer 113 is geopend!
Eline verkondigt met luide stem dat er nu gewandeld kan worden. Eerst gaan kinderen, met stok en knapzak, over de rode loper. Fotografen staan in slagorde opgesteld. Dan zet de stoet zich langzaam in beweging. Gids Harrie bevindt zich in de voorste gelederen. We gaan de weilanden in.
Ik loop naast een man van het Waterschap. Vanwege het waterrijke gebied heeft het Waterschap een subsidie gegeven voor de ontwikkeling van het pad. Even verderop lopen twee mensen van Staatsbosbeheer. Eline vertelt dat boeren subsidie krijgen voor het beschikbaar stellen van hun land. Zij krijgen ook subsidie voor het niet-maaien van hun graslanden tijdens het broedseizoen. Dat broedseizoen loopt hier van 15 maart tot 1 juli. In die periode is niet het gehele pad beschikbaar. Over de sloten liggen leuke wandelbrugjes. Deze bruggetjes zijn in de eerste plaats bedoeld voor de kinderen, maar het blijkt al gauw dat ook zij die de kindertijd reeds lang geleden hebben verlaten zich uitleven op de smalle plankjes. Ik kan mijn hart ophalen.
En dan komen wij bij een water dat iets breder is dan de sloten die we hebben gehad. Nu ligt er geen wandelbrugje, maar een pont, een heuse heen-en-weer. Met vrouwkracht, mankracht, meisjekracht en jongenkracht gaat het pontje van oever naar oever. De route gaat nog verder en verder, maar wij houden hier halt en zien hoe de burgemeester van Lopik de overtocht waagt. Om op alles voorbereid te zijn draagt hij nu laarzen. Zowel de heenreis als de terugreis gaan voorspoedig, de ambtsketen is boven water gebleven. Nadat de handgedreven pont meerdere malen van oever tot oever is gegaan gaat het gezelschap weer terug naar het begin. Harrie en een buurman van het pad vertellen over de omgeving, over de hazen die rondlopen, over de hoogte van het waterpeil, over de ooievaars die jonge vogels opeten. In het Pannenkoekenhuis is er nog een hapje en een drankje om na te genieten van een mooie opening van dit Klompenpad.
Het startpunt van dit Klompenpad is: Pannenkoekenhuis Midden Op ‘t Landt, Benedeneind Noordzijde 430a, Benschop
En nu aan de wandel, mensen, de paden op, de lanen in, de weilanden door, de sloten over, geniet van het uitzicht, de hazen, het verse gras en de vogels.
Geniet niet met mate.