Het schijnt dat de herfst is aangebroken. Ons land heeft kennisgemaakt met dit seizoen. Na de vele warme dagen is er een verandering gekomen. Meer wind, lagere temperaturen en meer regen. Vandaag hebben wandellief en ik het Laaksepad op ons programma staan. Het is een Klompenpad in de streek van Nijkerkerveen en Hoevelaken. Dit is het vanouds bekende terrein van de Laakmannetjes, die hier in de duisternis bij de Laak verschijnen.
We gaan op de fiets naar het Nijkerkerveense startpunt van dit klompenpad. Vlak bij de spoorwegonderdoorgang in Nijkerk breekt er een heftige regenbui los, boven ons. Onder het spoor schuilen wij. Plotseling is de bui ook weer opgehouden, blijkbaar teveel water in één keer kwijt geraakt. We maken onze start bij de Eben-Haëzerkerk in het dorp, dit is een van de kerken in dit dorp dat zo veel meer te bieden heeft dan een bekende voetballer.
Mijn ervaring heeft mij geleerd dat het niet verkeerd is om een klompenpad vaker dan één keer te wandelen, elk seizoen levert een andere wandeling op. De vorige keer wandelde ik dit pad in het voorjaar (april van dit jaar), nu is het herfst met andere kleuren en andere groeisels op het platteland en in het Hoevelakense Bos.
De aanloop van het pad loopt door de straten van Nijkerkerveen en komt dan uit in het landelijke gebied. Via een oud kerkepad komen we bij het Hoevelakense Bos. Een van kwaliteiten van dit bos is dat honden er een grote vrijheid kunnen genieten. Vele mannen en vrouwen laten hier hun hond los. Gelukkig hebben we hier geen last van. Het bos wordt doorsneden door de oude weg tussen Nijkerk en Amersfoort, gelukkig is het hier niet druk, zodat we veilig aan de noordelijke kant van het bos komen. We passeren de achterzijde van een oud park met huisjes en een recreatieplas Overbos. Aan deze zijde van het bos is het veel minder druk dan aan de Hoevelakense kant van het bos.
Onlangs was het hier echter veel drukker, er was namelijk een oude bom gevonden. Van oude bommen kun je zeggen wat je wilt, maar wat je ook zegt: het kan explosief zijn. En daar dien je me uit te kijken. Specialisten zijn het bos ingegaan en de boel is ontploft. Nu resteren rood-wittelinten en verbodsbordje en hopen geïmporteerd zand. Verder is het oorverdovend stil .
Aan de Hoevelakense kant van het bos komen we op een zeer lange zichtlijn die uitzicht biedt op Huis Hoevelaken. De beukenlaan is twee kilometer lang. Het is aangelegd in de tijd van de geometrische patronen in de achtertuin en de voortuin, die opgeld deden aan het einde van de 17e eeuw. Het Huis zelf is van jongere datum. Het is gebouwd in het jaar 1925 en schijnt tegenwoordig weer particulier bewoond te worden. Om het bos uit te komen lopen we een deel over het pad terug en buigen af naar Hoevelaken (via de begraafplaats). Langs het winkelcentrum van dit dorp en het bekende hotel De Klepperman (onlangs verwisseld van eigenaar) gaan we in de richting van ons startpunt. Na die eerste regenbui nog voordat we op pad gingen hebben we geen regen meer gehad, wel vaak een zonnetje en soms een koude wind. Door het landelijke gebied komen we terug in de bebouwing van Nijkerkerveen.
Wanneer we terugkomen op de parkeerplaats bij de kerk heeft de Loempiakraam gezelschap gekregen van de Viskraam. Het bruist in Nijkerkerveen.
Klompenpad – Laaksepad – 13.640 kilometer
P.S. Ik maakte gebruik van de vernieuwde app van Klompenpaden, maar dat was geen onverdeeld succes, want de app sloeg herhaaldelijk af.
Willems Wonderlijke Wandelingen 