Ik erken het. Tijdens de fietstocht van Spakenburg naar Eemnes heb ik mijn handschoenen aan. Afgelopen nacht is het koud geweest en ik ben nog niet gewend aan de kou. Bij aankomst in Eemnes doe ik de handwarmers uit. We parkeren onze fietsen met behulp van zware sloten in het altijd gezellige centrum.
We gaan te voet terug naar Spakenburg. Eerst langs de kerk in het dorp, een kerk die baadt in de zonneschijn. Het is hier een oud gedeelte van Eemnes, dat is ook te merken aan de huizen aan de Kerkstraat. Na een kort gedeelte op de Wakkerendijk zijn we helemaal klaarwakker. 
Dan komen we op de Eemnesser Vaartsteeg. Bij het woord ‘steeg’ denk ik aan een smal straatje tussen twee muren of schuttingen. Het steegje achter een huis. Het steegje in een oud centrum. Hier is de steeg een fiets- en wandelpad in de wijdse ruimte van de Eempolder. Gras en lucht en water en witte strepen in het zwerk en metalen en andere vogels. Stilte en vergezichten. Een enkele eenzame fietser komt ons tegemoet, één van de twee met een verrekijker on de nek.
In een rechte lijn komen we bij de oude Eemnessersluis. Op het laatst wordt het vlakke polderlandschap onderbroken door niet-geknotte wilgen in twee dichte rijen langs de steeg. Een vijftal poelepetaters (parelhoenders) zoekt naar voedsel langs de steeg, pas op het allerlaatst vliegen ze een klein beetje uit de weg en landen in het weiland, waar de speurtocht verder gaat.
De oude stenen sluis dateert uit het jaar 1650, daarvoor lag er een houten sluis. Naast de sluis staat een jong stoomgemaal, dat dateert pas uit 1883. Aan de Eemkant van de sluis ligt een kleine jachthaven. Op een bankje in de zon genieten we van een bolletje met beleg en een kopje thee. Hier zien we meer fietsers die van her naar der gaan. Verder is het hier een toonbeeld van rust, zelfs de glazenwasser die de glasbewassing van een boerderijtje doet werkt in stilte.
Even voorbij de sluis gaan we de grasdijk op. Deze dijk zal proberen het water van de Eem tegen te houden. Gelukkig is er nog aardig wat ruimte tussen de dijk en het stromende water van de Eem. Op het zuidelijkste deel van deze etappe komen we in Eembrugge (veel namen in deze buurt zijn afkomstig van de Eem), eerst in het industriegebied, waar de fundamenten van de oude Ocriet-fabrieken liggen. Ocriet was een onderdeel van Bruynzeel en maakte degelijke aanrechten en aanverwante zaken. In veel huizen die in de wederopbouwperiode werden gebouwd kwamen deze aanrechten terecht, oerdegelijk en krasvast.
Wanneer we de brug over de Eem over gaan herken ik de plek waar ooit een legendarische opname van het programma Bananasplit werd gemaakt, met Ralph Inbar als tuinman.
Vanaf hier gaat de route noordwaarts, veel over een grasdijk en over heel wat hekjes heen. Een enkele schepeling zwaait naar ons vanaf een varende boot. Een ander geniet van het zonnetje op de achterplecht. Vanaf Eemdijk, met drie kerken en een veerpont, is het verharde weg onder onze voeten. Een wandelaar loopt zijn dagelijkse rondje en sluit zich aan bij wandellief. Ik houd het zorgvuldig in het oog. De man loopt alleen verder bij de Palendijk, waar wij even een kijkje nemen en een bolletje. 
Dan volgt de asfaltweg naar Spakenburg. De rust wordt verstoord door een jongedame op een paard, die roepend probeert een op hol geslagen paard tot de orde te brengen. Een auto staat stil bij ons. Wandellief gaat met uitgestrekte armen op de weg staan om het paard op te vangen, maar het slimme beest verlaagt wel zijn snelheid, maar kiest net de andere kant van de stilstaande auto. We zien even later in de verte dat een andere automobilist op de Fokjesweg het paard inhaalt en uit de auto stapt en het paard vangt. Wij lopen in gestrekte draf verder en twee meisjes op een fiets komen ons tegemoet, het meisje op de bagagedrager horen wij zeggen dat zij van het paard was afgegooid. Zij kan het navertellen.
Nog een paar dagen en dan is er de derby aller derbys. De Rooien voetballen tegen de Blaauwen. Het zal rechtstreeks worden uitgezonden op de tv. Een grote massa zal naar het veld gaan. De juiste sjaal omslaan. Alcoholvrij drinken en op zondag gezamenlijk naar de kerk. Wij passeren de voetbalvelden. Voortgaande vraag ik mij af of de route ook langs de waterkant zou kunnen gaan en om dan via de Havenstraat bij de Westdijk uit te komen. In de haven liggen botters, de rust is aanwezig, zelfs op een buiten-zondagse dag. Bij De Graaf (hoe kan het anders) op het Spuiplein nemen we elk een portie smaakvolle kibbeling. Een passende viering van deze etappe.
Willems Wonderlijke Wandelingen 