Netwerkwandeling Oosterbeek

Een netwerkwandeling?
Ja, ik heb gelopen langs knooppunten en verwijzingen naar het volgende knooppunt.
Nee, ik heb gelopen op paden en kruispunten waar geen enkel teken van een markering was.
Het gebied waar ik wandel is een gebied waar het wandelnetwerk in ontwikkeling is.
Op papier staan al knooppunten.
Een route had ik gemaakt op papier, maar het is gebleven bij een papieren route.
Zo wordt deze wandeling een beetje een verkenningstocht.

Ik ga van start bij het treinstation van Oosterbeek. Diep in het dal in de onoverdekte tunnel liggen de rails. Aan de noordkant van de brug over het spoor staat kooppunt S62, even ten zuiden van de brug staat knooppunt S70. Ik begin bij S62 en volg het spoor naar kp T03. De spoorlijn naar Arnhem heb ik aan mijn rechterhand. Een pad slingert gestyleerd tussen spoor en weg. T03 brengt mij bij Oosterbeek War Cemetery. Rijen wit gemarkeerde graven van gesneuvelden tijdens Operation Market Garden. 1528 gesneuvelden zijn geïdentificeerd en liggen hier. Oosterbeek is overladen met herinneringen (tastbaar en nauwelijks inleefbaar) aan de zware gevechten in september 1944. Deze begraafplaats is getuige van verlies, van moed, van ontreddering. Van hier wil ik doorgaan naar T04, maar die staat hier niet aangegeven. Een pijl wijst rechtdoor maar zonder een nummer naast de pijl. Wel wijst een pijl rechtsaf naar S60. Laat ik daar dan maar toe gaan. Bij dit knooppunt staat een monument: Air Despatch Monument. Vanaf deze plek ga ik verder. Ik zie het spoor van een Klompenpad, maar geen knooppunt, maar wat maakt het nu uit, het is heerlijk wandelen hier van landgoed naar landgoed. Wel zie ik op paaltjes dat ik linksaf of rechtsaf kan voor een volgend knooppunt. Dat volgende knooppunt laat even op zich wachten. Ik loop door landgoed Boschveld, passeer de Koepel (zonder vakantiegangers), steek de Schelmseweg over, treed landgoed Mariëndaal binnen, door de Groene Bedstee (berceau), zicht op het oude landhuis, langs waterpartijen, andere wandelaars groetend. Vlak voor dat ik de spoorlijn onderdoorga zie ik een jonge vrouw bezig om een grote richtingwijzer aan een paal te bevestigen. Zij vertelt mij dat bedrijven hier in de buurt vandaag een hardloopwedstrijd (sponsor Tennet) hebben. Op de richtingwijzer staat het tijdstip waarop de wijzers weer verwijderd zullen worden. Ik ga het spoor onderdoor en stuit op knooppunt T02. Op het moment dat ik gegevens van richtingen noteer (er schijnen twee richtingen naar T01 te zijn) hoor ik achter mij een geschuif over de losse steenslag. Ik kijk om en zie een gevallen fiets en een gevallen vrouw. Het is de vrouw die ik net sprak. Ik help haar fiets overeind zetten en zij krabbelt overeind. De palm van haar rechterhand is open geschuurd, maar zij heeft geen hulp nodig, zegt zij een paar keer nadrukkelijk. Ze pakt haar fiets op, stapt op en rijdt weg met haar richtingwijzers. Ik ga verder, langs een kale wijngaard. Ik volg het spoor en kom uit in de Rosandepolder, naamgever van een Klompenpad. Het spoor door de Rosandepolder (genoemd naar een lang vergaan kasteel) is een veel belopen route. Jan en Alleman wil door de polder, met uitzicht op de Neder-Rijn en op de Veluwezoom. De camping aan de oever bestaat nog steeds. In de buurt van de Oude Kerk (met zicht op de Neder-Rijn en met een belangrijke historische achtergrond) zie ik weer een Nummer. Ik ga naar het noorden en door winkelstraten met voldoende horeca voor een kudde dorstige buffels. In de buurt van het gemeentehuis van Renkum (te Oosterbeek) kom ik in aanraking met overhoop gehaalde wandelpaadjes. Ik vermoed een aanstaande asfaltering. Het lukt mij om via zwenkingen uiteindelijk uit te komen bij het station en bij nummer S62. Het eerste deel van mijn wandeling zit er op.

Op paal S62 staat een intrigerende aanwijzing. De pijl wijst naar het westen, maar ontbeert een nummer. Ik sla die richting in. Borden wijzen mij op mogelijke obstakels langs de weg. Mill Hill Missionarissen zitten hier ergens en een klooster is ook in de buurt. Ik beweeg mij in een Roomskatholieke enclave. Maar laat ik op het pad een rustplek zoeken voor de vermoeide pelgrim. Een stapel stenen bielzen zijn zo opgestapeld dat ik er een eenvoudige in aantref. Thee en een banaan en uitzicht om de gebouwen van Mill Hill. Het gebouw van het Missiehuis Vrijland is vorig jaar verkocht aan een vastgoedbedrijf. Het Sint Jozefhuis zal hier blijven bestaan voor de gepensioneerde msissiewerkers. Op mijn verdere weg passeer ik een kleine begraafplaats waar de mannen van Mill Hill liggen begraven. Onder hen is Frans Mol, die in maart 2023 overleed. Het grootste deel van zijn werkzame leven werkte hij onder de Maasai in Kenya. Enkele gezaghebbende boeken schreef hij over de taal en de cultuur van dit nomadische volk. Hij is niet de enige hier die in Kenya heeft gewerkt, zo zie ik het graf van een bisschop van Kisumu. Ook enkele vrouwen liggen hier begraven. Zij behoorden bij de Franciscan Missionaries of St Joseph, getuige de afkorting F.M.S.J. op de grafstenen. Wanneer ik verder loop kom ik in de buurt van levende vrouwen. Abdij Koningsoord herbergt een groep zusters Trappistinen die hier wonen, bidden en werken. Zij blijven op het terrein van de abdij. Er is een winkel , een gastenhuis, een boekbinderij, een borduuratelier en nog meer. Zij volgen het ritme van zeven dagelijkse momenten van bidden en zingen. Voor de viering van de heilige mis op zondag zijn mensen van buiten welkom. Naast het terrein van abdij waar de zusters leven is een dodenakker: natuurbegraafplaats Koningsakker.
Ik zet koers naar een plek waar op een heel andere manier wordt geleefd en gewerkt. Sportcentrum Papendal. Ik volg het spoor langs de dodenakker en verder de bossen in. Ik ontmoet een zwarte hond die mij aandachtig aankijkt en tevens de oude man achter hem in de gaten houdt. Wanneer ik dichterbij kom ontstaat er een voozichtige kwispel aan de achterzijnde van de hond. De man draagt het tuig(je) van de hond in zijn ene hand. In zijn andere hand heeft hij een roodwitte stok waarmee hij het pad aftast. We hebben een korte ontmoeting. Ever verderop blijkt dat wij drieën liepen over het Gerard Nijboerpad (het pad is beduidend korter dan 42,195 kilometer). Ik treeft binnen op de sportfasciliteiten van Papendal. Hie maken zich gereed voor de werreldtop. De BMX-baan blinkt in de voorzichtige zon, nog een paar dagen en dan wordt hier een Wereldbekerwedstrijd verreden. Tijdens mijn wandeling zie ik weinig mensen en de mensen die ik zie, zitten meestal in een aiuto. Ik zie heel veel auto’s op het terrein. Aan de zijde van de Edese golfclub Papendal gaat ik van het terrein af. Ik begeef mij hier op de Sportlaan, die mij met een haakse bocht brengt naar de Dreijerseweg, die ik oversteek. Aan die overzijde ga ik de bossen van Landgoed Lichtenbeek in. Op een bankje drink ik thee en eet ik een sinasappel. Drie wandelaars passeren mij,. Zij zijn vertrokken van Arnhem en zijn op weg naar Maarheze (tenzij de regen hen overvalt). Ten zuiden van het landgoed tref ik de Airborne War Cemetery aan en het Nummer T03. Ik ben op bekend terrein. Langs de Van Limburg Stirumweg (en een minibieb) ga ik naar het station. Knooppunt S62 staat er nog steeds, wachtend op wandelaars.

Oosterbeek – Netwerkwandeling Oosterbeek 21 kilometer