Het gebeurde.
Plotsklaps.
Ik loop naar Papenburg.
Het einde van de lange wandeling lokt.
Rechts is de hoge dijk, maar ik loop met mijn hoofd nog net in de ondergaande zon. Achter de dijk stroomt de Eems, die door de plaatselijke bevolking, kortweg ‘Ems’ wordt genoemd. Ik heb net het dorp Vellage achter mij gelaten. Het ligt genesteld langs de Eems.
En dan recht voor mij uit zie ik een enorme loods en daarbij ….
Is het een flatgebouw?
Woonlaag boven een andere woonlaag?
Het is een cruiseschip dat in de staat van wording verkeerd. De constructie torent boven alles uit, nou nee, niet boven de loods. De ‘loods’ is het grootste overdekte droogdok ter wereld. Gewoon in het havengebied van Papenburg, veilig achter zeesluizen. Hoog boven op het schip zie ik twee personen. Zouden zij getest zijn op hoogtevrees?
Goedemorgen, chauffeur.
Goedemorgen, passagier.
Eén chauffeur en één passagier in de bus die mij naar halte Langestraat (Wedde) brengt. Niemand komt er bij. In Wedde gaat de chauffeur verder zonder mij, zonder passagier. Vanaf de halte ga ik van start in het stille dorp. Van de overkant knikt een oude man met een witte baard naar mij. Het dorp laat ik achter en ik ga naar de route die vlakbij het grensgebied van Wedderheide en Vriescheloo ligt. De route gaat het ene na het andere bosgebied, een vrouw met tas loopt mij tegemoet. Zij zal hier geen boodschappen doen. Kastanjes verzamelen? Beukennootjes? Eikels? Op weg naar Klontjebuurt zie ik de eerste tekenen van de bietencampagne. Eerst komen twee volgeladen voertuigen mij tegemoet. Dan waarschuwt een bordje in de berm mij ‘pas op slik’. Even verderop grijpt een grote grijper in de hoop suikerbieten, als een wijdopen mond waar een suikerklontje in verdwijnt. Een personenwagen rijdt voorzichtig door de brede grasberm. Dan is daar de Klontjebuurt.
Na de Klontjebuurt is het de beurt aan een recreatiegebied. Het zijn de Veendiepplassen. Smalle paadjes gaan langs de plassen die hier zijn neergestreken. Op een pad kom ik een echtpaar met hond tegen. Zij turen alle drie over het water. Vlak bij de overzijde zwemmen ganzen. Naast dit drietal tref ik ook het Noaberpad. Gisteren sprak ik iemand over dit pad. Hij en zijn hebben een gedeelte gelopen. Een broer van hem was betrokken bij de aanleg van dit pad. Meerdere keren kom ik dit pad tegen. Het is een Noaber of het is een Noaber. Je bent niet zo maar van een Noaber af. Langs het B.L. Tijdenskanaal en door Rhederbrug kom ik bij een ander recreatiegebied. Hier neem ik een pauze met brood, thee en appel. Het is hier rustig, zelfs op de camping die ik net ben gepasseerd. De eind is nog koud. Af en toe groet de zon tussen de takken door.
Ter hoogte van de Westerschool kom ik op de Hoofdweg. De naam van deze school doet vermoeden dat er nog drie basisscholen in dit dorp zijn. De naam Bellingwolde is mij bekend, de plaats zelf niet. Tante Rikste is hier geboren, zij trok naar de Veluwe. Daar trouwde zij met mijn oom Willem. Dit was vele jaren voordat ik zijn naam kreeg. Vandaag krijgt Bellingwolde een gezicht. Langs de doorgaande weg staan kapitale huizen en imposante oude boerderijen die hun beste kant naar de weg hebben gedraaid. Als kroon op het werk staat op een kruispunt van wegen de Magnuskerk. In al zijn eeuwenoude eenvoud maakt dit Godshuis indruk. Ik ga maar het zuiden en steek voornoemd kanaal over. Dan ben ik in de Lethe. Een uithoek van ons land en van Groningen. Bamboe is hier te koop. Misschien een bamboestok als wandelstok.
De Duitse dreven brengen mij over rechte wegen. Ten zuiden van Wymeer rust ik uit aan de rand van een berkenbos. Hier voel ik de wind niet die soms met hoge snelheid op mij afkomt. De weidse vlakten geven ruim spel aan de wind. En dan ontmoet ik de Eems, die ik een tijd volg.
Wanneer ik de route verlaat om naar mijn onderdak te gaan, loop ik eerst door het uitgebreide havengebied. Vervolgens langs het station en dan ga ik de burgelijke bebouwing in, langs een smal water en oude voorname huizen. Ik nader mijn onderkomen. Veel jongemannen lopen op straat, onbekende talen klinken, deo zwerft over het trottoir. In een grote supermarkt zie ik hetzelfde, werknemers van de grote scheepswerven. Werk genoeg in Papenburg. Velen worden ondergebracht in hotels in de buurt van de haven.
Vandaag ben ik van Wedde naar Papenburg gewandeld, door wisselend landschap. Van groen naar industrie. En niet onbelangrijk in deze tijd van het jaar: noch door eikel noch door beukenoot noch door kastanje ben ik geraakt op mijn hoofd.
Groot Frieslandpad (10) – Wedde (NL) naar Papenburg (D) – 38 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 