Groot Frieslandpad (04) : Hylpen naar Snits

Daar sta ik dan weer.
Op het station van Hylpen.
Eén toegangsweg.
Eén perron.
Eén uitweg en die uitweg (toepasselijk genaamd Stationsweg) volg ik nu naar de Oosterdijk. Ik volg een breed fietspad en kom een Duits gezin tegen, met rolkoffers, moeder, vader en drie kinderen met rugzakken. Ik groet mijn ochtendgroet en krijg een nauwelijks hoorbare wedergroet. Nu weet ik zeker dat het Duitsers zijn. Friezen groeten mij volmondig en zelfs mensen uit het buitenland dat Nederland heet. Het gezin gaat naar het station met het ene perron.

Op de Oosterdijk ga ik van de weg af en beklim de dijk die bijna haaks op de weg staat. Schapen houden zich op op het smalle pad dat zichtbaar is in het groene gras. Langs nog meer schapen en over hekken gaat de niet-haakse dijk naar het noorden. Bij de oude vuurtoren (It Toarntsje) van Warkum ga ik landinwaarts. Op dit punt schuimt het IJsselmeer links, wanneer ik de draai maak blijft er water aan mijn linkerhand. It Soal wordt bevaren, zeilschepen verlaten de veilige haven en kiezen het ruin ingekaderde sop. Het ene vaartuig na het andere kom ik tegemoet. Rechts, onderaan de dijk, gaat een enkele hardloper. Bij de sluis die het stadje bewaart tegen het hoge water tref ik al groetend een andere wandelaar die in de richting van It Toarentsje gaat. Dan de weg door het stadje. Mooie oude huizen en huisjes langs de weg. Monument na monument. In het centrum enkele kerken en het Jopie Huisman Museum. Winkels hebben hun eerste klanten al geholpen. Een smalle steeg aan mijn linkerhand brengt de wandelaar op het Zuiderzeepad naar de dijk met zicht op zee. Hier scheiden onze wegen. Ik volg de doorgaande weg en tegenover een hoogoprijzende kerk, genoemd naar de Ier Werenfridus, gaat mijn weg naar rechts. Werenfridus is zo ver ik weet niet in dit deel van Friesland geweest, maar wel in West-Friesland, waar hij zich rond 690 vestigde in wat nu Wervershoof is. Later verkondigde hij het evangelie in de Betuwe. Buiten Warkum steek ik de Workumer Trekvaart over. De brugwachter wacht in het brugwachterhuisje. Wij groeten elkaar zonder woorden. Een kleine motorboot glijdt onder de brug door. Zwaar grondverzetmatereel gaat over de weg. In Nijhuzum tref ik plots vele jongeren. Het lijkt er op dat hier een zeilschool is gevestigd in een oude boerderij. In het haventje aan de overkant van de weg zijn ligplaatsen gereserveerd voor een Hochschule. Even verderop is een rustpunt langs de weg. Zitjes staan buiten, in een tuinhuisje is een zelfbedieningsrestaurant. Een stel wandelaars heeft zitting genomen. Ik vind een vrij tafeltje. Brood en thee en een appel.

Na mijn pauze na bijna 10 kilometer (op een paar meter na) pak ik mijn spullen in en ga naar de Flakke Brekken, een meer met een wandel/fietspad op het droge. Na de eerstgenoemde Brekken volgen nog de Bombrekken en de Aldegaester Brekken. Dan ben ik een paar kilomter verder. Hier waan ik mij bijna weg van deze wereld. Bij de Sypsleat (een verbindingswater met Sipkemar) is een kunstige onderdoorgang onder het spoor gemaakt (met dank aan de gelden van de EU). Weer is het landschap weids en bijna leeg, vele vergezichten, een enkele torenspits verheft zich naar hogere sferen. Greonterp, één vrouw zie ik hier, zij is bezig in haar voortuin. Een vijftal jaren geleden woonden hier ongeveer 85 mensen. Toch is de naam van dit dorp op een terp bekend. De schrijver Gerard Reve woonde hier van 1964-1971. (Geheel terzijde: een paar jaar geleden waren Wandellief en ik in het zuiden van Frankrijk en wandelden door het dorp Le Poët-Laval en de bijpassende omgeving. Ook daar had Reve gewoond.) Er loopt een begaanbare weg van Greonterp naar Blauhús. Dit is een veel groter dorp met de Sint Vituskerk, horeca, een basisschool (al honderd jaar oud!) en winkels en niet te vergeten een minibieb aan de Van der Looswei. Op het centrale kruispunt sla ik rechtsaf en volg de weg door het groen. Bij Westhim loop ik iets te ver door, ik keer op mijn schreden terug en sla de weg in naar Feytebuorren. Is dit een apart dorp? Een boerderij met enkele burgerhuizen? Er staat een oude kerk, genoemd naar Bartholomeüs. Dit kerkje hoort bij Westhim en is eigendom van de stichting Alde Fryske Tsjerken. De toren van dit gebouw stamt uit de 13e eeuw, de rest is een veel latere aanbouw. Bartholomeüs was één van de 12 leerlingen van Jezus Christus. En .. er is hier een tsjerkepaad. Het is gebruikelijk dat een tsjerkepaad je dichterbij de kerk brengt, maar hier verwijder ik mij juist van de kerk. Weliswaar over een mooi pad door de grazige weiden, maar toch … Wanneer ik aan het einde van dit pad aankom bij Abbegea tref ik aan de rand van de bebouwing, met de plaatselijke kerk in mijn rug, een bankje voor een pauze. Een paar jochies spelen op straat. Mijn uitzicht strekt zich uit over het groene gras bij de buren.

Van Abbegea slingert mijn weg zich naar Pikesyl, waar ik afscheid neem van de doorgaande weg. Ik sla een naamloos weggetje in dat naar een boerderij leidt, maar deze weg volg ik niet tot het einde. Bij een water kan ik het Swalkerspaed volgen tussen schrikdraad en sloot. Het pad slingert door de weilanden, langs water, een enkel bruggetje. Uiteindelijk kom ik ongeschonden uit in Easthim. Het water om in Easthim te komen ga ik over over een draaibrug. Nu ik er over loop draait de smalle brug niet. Wanneer ik aan de overzijde ben, gaat het slagboompje naar beneden en een rood lampje gaat branden. Een schip komt opstomen vanaf de Easthimmer Mar en de smalle brug maakt een draai van 90 graden zodat en ruimte ontstaat voor het opstomende schip. Langs de Johanneskerk (verwijzing naar Johannes de Doper of naar die ene leerling van Jezus Christus?) en over de Cingel kom ik langs de plaatselijke Mar uiteindelijk uit bij … ja, waar ? Is dit al Drylts of is dit Nijesyl? Misschien ligt Nijesyl net aan de andere kant van de Wiid Draai. Verderop loop ik over de Sevenpelzen weer langs het water, waarvan er zo veel is in Fryslân. Voorbij de Geeuwbrug breekt de drukte los, elke horecastoel is bezet. Personeel loopt heen en weer over de weg en de brugwachter is druk met de brug. Na de stilte in de groene grazige weiden is dit een hele omschakeling. De weg gemaand Eegracht ligt langs de gracht in het centrum van IJlst, aan beide zijden van de gracht zijn fraaie overtuintjes van de bewoners van de straten aan beide zijden. Twee dames zijn druk bezig met snoeiwerk in hun tuintje bij het bruggetje van de Sudergoweg. Uiteindelijk kom ik terecht op het terras van Eetcafé Útherne, met een mooi uitzicht op de houtzaagmolen De Rat. Deze molen dateert uit de zeventiende eeuw. Ja, die Friezen waren goede molenmakers. Vanaf het terras gaat het Snekerpad langs het water van De Geau en een kleine molen naar Sneek, een pad met een welgekozen naam. Niet het mooiste deel van de route van vandaag brengt mij naar het station van Sneek. In deze stad trouwden in 1893 mijn grootvader en mijn grootmoeder, met elkaar. Deze stad is mijn eindpunt voor vandaag.

Groot Frieslandpad – Hylpen naar Snits – 35 kilometer