Klompenpad Eertbeeckse Beekpad

We zien elkaar bij de start van de route.
We bekijken het bord met de info, met zicht op de oliemolen en het water dat zich stort in het volgende traject.
Hij is net iets eerder dan ik op pad.
Het is een kwestie van meters.
Na elke bocht en elke hoek zie ik hem weer.
Hij heeft er stevig de pas in.
Korte broek.
Geen rugzak.
In de Markvoortbossen loopt hij nog steeds voor mij uit.
We gaan in gelijk tempo voort.
Af en toe komt een hondenuitlater tussen ons in.
Dan wijkt hij aan de rand van het bos af van de route en loopt enkele meters rechtdoor.
Tot hij bij de spoorlijn komt en naar links kijkt en naar rechts.
Veel stoomverkeer is er vandaag niet.

Ik sla een smal bospad in en kom op een nog smaller pad langs een weiland.
Prikkeldraag links houdt mij tegen om het weiland te bezoeken.
Rechts ligt de spoorlijn.
De rollen zijn omgekeerd.
Nu achtervolgt hij mij langs de Meeuwis de Vries Tuinen.
Op de kruising met de Soerense Zand Zuid staat een echtpaar.
Na enig kijken her en der besluiten zij om vlak voor mij te gaan lopen over Den Texweg, langs landgoed Le Paradou.
Gezamenlijk steken wij de Harderwijkerweg over.
Ik in het midden van de wandelhorde.
Even verwarring, maar ik ga rechtsaf, het terrein van het paardenbedrijf van Bertus Verwaijen op.
Ik ga dieper het bos in en kom terecht in de buurt van Coldenhove. Veel hier heet Coldenhove. Een zwembad, een vakantiepark, een papierfabriek.
Het echtpaar ben ik kwijt.
Vlakbij de ingang van het vakantiepark, aarzel ik over de juiste voortzetting van de route. Ik zie de markering niet zo gauw. De man haalt mij in.
“We gaan weer stuivertje wisselen”, zeg ik en dan breekt de zon door en het ijs. We lopen kilometers met elkaar op. Hij komt uit Loenen aan de Waterval en wandelt veel. Meestal trekt hij de bossen in en dat is niet zo moeilijk met de Loenermark in jouw achtertuin. Ondanks zijn vele wandelingen komt hij nu toch over paadjes waar hij nooit eerder is geweest. We steken het spoor voor de tweede maal over, nu in het open landschap tussen Loenen en Eerbeek. Een straatnaambordje vermeldt ‘Lombokweg’. Een dergelijke naam verwacht ik in een oude woonwijk met namen die herinneren aan de Parel van Smaragd. Er is hier ook een woonwijk met die naam, zegt mijn wandelende buurman. (Wanneer ik later op een kaart kijk, heeft deze woonwijk straatnamen die met de imker en met honing te maken hebben. Geen Parel van Smaragd). Heeft in deze buurt iemand gewoond die zijn geld verdiende in de Oost?
Over de onverharde Bremweg dringen we dieper door in het open agrarische landschap. Een jong stelletje komt ons tegemoet. Dan een nog smaller pad door het land. ‘Over de Hoogte’, maar er is geen verhoging in het landschap te zien, zelfs geen molshoop. Aan het einde van dit pad ziet mijn buurman een wandelbankje, net om de hoek. Ik besluit om hier te pauzeren en wij nemen afscheid en wisselen stuivertje. Hij gaat voorop en verder.
Ik ga zitten en pak mijn thermosfles en een mandarijn. Plots komt een kleine hond snuffelen aan mijn rugzak. Een tweede en grotere hond komt er bij. De derde die bij mijn bankje staat is nog groter. Het is de eigenaar van beide honden. In zijn rechterhand heeft hij een bananenschil. Daarmee zwaait hij naar de kleine hond die is doorgelopen. De man woont aan de Schotpoortsweg en maakt deel uit van de plaatselijke klompenpadwerkgroep. Hij zet zich in zijn vrije tijd in voor het pad. Hij hoort goede berichten van de wandelaars. We praten over het pad en over droge sloten en ondergelopen akkers. Achter mij is een akker waar later in het jaar rogge zal worden gezaaid. Verder wordt in het kielzog van het klompenpad gewerkt aan landschapselementen, struiken en bomen zijn geplant. Een beetje houtwal komt terug van een lange vakantie. Mooi om te praten met een vrijwilliger. Dankzij mensen als hij zijn er die vele mooie paden. We nemen afscheid. Hij gaat Over de Hoogte met zijn honden. Ik slinger mijn rugzak om en ga verder op de Schotpoortsweg.
Langs de rand van de bebouwing en door het buitengebied kom ik terug bij het begin, de parkeerplaats is nu goed gevuld. Klanten zitten binnen bij restaurant grand café De Korenmolen. Ik maak mijn eigen balans op. Het was goed om weer een Klompenpad te lopen en er komen in de buurt (bijvoorbeeld Hall) nog paden bij.

Eerbeek – Eertbeeckse Beekpad – 16 kilometer