Wij willen Noorbeek in. Anderen willen er juist uit. Bij een bushalte staat een flinke groep mensen. Elk mens voorzien van gezichtsbedekking. Sommigen hebben een koffer bij zich. Zij wachten op de bus die naar Maastricht gaat. Zijn deze mensen op de vlucht?
Wij binden onze fietsen vast aan een lantaarnpaal tegenover Café d’r Pley, waar het stil is. Wij gaan aan de wandel en passeren de grote Sint Brigidakerk, die deels in de steigers staat. In februari dit jaar heeft in de kerk een brand gewoed. Nu wordt gewerkt aan herstel, dat wil zeggen nu even niet, vanwege vakanties. Verzekeraar Donatus is zo te zien op het informatiebord het enige niet-Limburgse bedrijf dat is betrokken bij dit herstel. Alle andere bedrijven gaan vergezeld van een Limburgse plaatsnaam.
We gaan de Onderstraat verder in. De weg versmalt zich wanneer wij in het groene gebied komen. Op de grens met onze Belgische vrienden wordt het asfaltpad van mindere kwaliteit. Dat ligt aan het intense verlangen van onze zuiderburen naar onverharde wandelwegen. Bravo. Her en der lopen andere wandelaars die zich ophouden, net als wij, in het natuurreservaat Altenbroek. Aan onze rechterhand zien wij een gebouwengroep in het groen. Dit zal kasteel Altembrouck zijn. We zien geen torentjes of een gracht of een jonkvrouwe die zich luid zingend uit het torenvenster buigt. Door weilanden dalen wij af naar de Noorbeek, waarnaar het dorp dat wij juist hebben verlaten is genoemd (of andersom?). Vroeger heette deze beek Lankwater. Op de plek waar wij deze beek oversteken is een speelbeek gecreëerd. Vroeger kon een kind (of volwassene) in elke beek spelen. Nu zijn er speciale beken. Bijvoorbeeld met een slingertouw dat er al hangt. Vanaf dit punt klopt de route niet meer met de werkelijkheid. Wij besluiten af te gaan op de werkelijkheid. Zo komen we wel terug op de route.
Iets ten noorden van Voeren gaan wij de Voerenberg op. Hier lopen ook andere wandelaars en een stelletje mountainbikers (Wat is het hier mooi!) daalt af. Niet alleen krijgen wij te maken met de Voerenberg, maar ook met de Snouwenberg. Wij laten ons niet uit de tent lokken en blijven rustig. Inmiddels is het zachtjes gaan regenen, zo zachtjes dat de regenjas nog even in de tas blijft. Voorbij boerderij De Snauwenberg (op de grens met Nederland) gaan wij van de Koetsweg het Belgische land weer in, ditmaal via een daling in de categorie ‘modderig’.
Op het punt waar de weg Altenbroek overgaat in de weg Stadshaag staat een mooi wandelbankje dat helaas bezet is. Hekken staan aan de kant van de weg, maar die zijn niet bedoeld om het toegestroomde publiek binnen de perken te houden. Door erosie is reeds de berm in een neerwaartse spiraal terecht gekomen. Wij bereiken veilig Nederland. Aan het begin van de Stadshaag staan hekken om auto’s tegen te houden.
Wij gaan de Voerenstraat in (inmiddels hebben we de regenjas aangetrokken) en passeren camping Grensheuvel waar met name campers en caravans staan. Zien wij hier het begin van de teloorgang van de tent? Op de hoek met de weg tussen Mheer en Noorbeek staat een huis waar ik overnachtte tijdens de eerste nacht van mijn epische tocht op het Krijtlandpad. Wij steken de weg over en komen op een zwaar bemodderd spoor. Tevens ontdekken wij grote holen in de berm. Huizen hier dassen? Op het eerste kruispunt slaan wij rechtsaf en zitten op het Krijtlandpad. Tevens is hier ook Wijngaardenwandeling Noorbeek. Inmiddels is het opgehouden met zachtjes regenen. Daarom doe ik nu de oranje regenhoes om mijn rugzak. Ik doe ook mijn capuchon op.
Via Wesch komen wij bij een smalle doorgang tussen twee percelen (waaronder een kleine begraafplaats) uit op de Dorpstraat. Die smalle doorgang fungeert bij onze doortocht als een snelle waterstroom, zodat wij stroomopwaarts moeten waden. Op de Dorpstraat gaan wij rechtsaf. Bij café d’r Pley zitten mensen op het terras. Bij Wandellief begint een sterk verlangen op te komen naar warme cappuccino décaf. Nou, dan ben ik niet te beroerd om ook iets te bestellen. Zo zitten we op het terras onder een parasol/paraplui met ingebouwde straalkachels. Waarschijnlijk door onze warme aanwezigheid gaan na enige tijd de kachels uit. Fietsers en motorrijders komen aan en krijgen een gastvrij onthaal.
Onze wandeling zit er op. Mooi door het prachtige natuurgebied en door het gebied tussen Mheer en Noorbeek.
Zuid-Limburg – Rondje Noorbeek – 9 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 