In de serie ‘de mooiste netwerkwandelingen’ van Uitgeverij Elmar verscheen een deeltje over ‘Sallandse Heuvelrug & IJsselvallei’. Tijd om de IJssel over te steken. Hieronder een verslag van Wandeling 10 uit deze wandelgids.
Kinderen onderweg te voet.
Kinderen bij moeder achter op de fiets.
Kinderen naast moeder op de fiets.
Kinderen met de auto.
Schooltijd in het Sallandse Bathmen (of Battum) is aangebroken. Nog een paar minuten en de schoolbel klinkt.
Voor mij tijd om op pad te gaan vanuit het schaduwrijke centrum van het dorp. Na een paar meter schaaf ik met mijn rechterknie en rechteronderbeen langs een metalen gaaswerk verborgen onder een plant. Een knie-soor die daar op let. Even denk ik erover om de schade op te nemen, maar omdat mijn pas niet wordt belemmerd door dit euvel stap ik verder tot ik aan de Schipbeek kom.
Ik neem een foto van de brede beek, waar ooit boten voeren.
Een vrouw met hond prijst de mooie omgeving: Hier kun je goed foto’s nemen. Ik ben het met haar eens. Voor mij lopen twee dames die de pas er goed in hebben. Ik volg de linkeroever naar het oosten, terwijl ik aan de overzijde van het water Beekhof zie liggen. Bij de eerste brug steek ik over en loop door het gras aan de andere oever. Langs de oever van de Schipbeek en de Oude Schipbeek word ik vergezeld van gedichten die aan de oever de wandelaar een poetische blik op de omgeving gunnen. Martinus Nijhoff spreekt een woordje mee, Vasalis, Frederik van Eeden en anderen. Het zijn zo te zien allen dichters afkomstig van buiten, maar Bathmen is niet bang voor vreemde invloeden. Of Belcampo er ook bij staat weet ik niet, hij was korte tijd huisarts in Bathmen, voordat hij naar Groningen vertrok.
Vlak voordat de Schipbeek onder de A1 doorstroomt ga ik de brug op bij Mensop, waarschijnlijk was hier vroeger een doorwaardbare plaats waar koetsiers/menners hun paarden aanspoorden met ‘men op’, om met versnelde pas door de stroom te gaan en de andere oever te beklimmen. Even verderop loop ik langs de Oude Schipbeek, ook hier tref ik gedichten aan. De route brengt mij door landbouwgebieden, die ondanks de overvloedige regenval van de afgelopen maanden nog wel wat extra water kunnen gebruiken. Het blijft trouwens bij deze enige besproeiing tijdens mijn wandeling. Bij de Mensopweg en de Looweg is er een fraaie omleiding verzorgd die langs een plantenrijk en kleurrijk gebied gaat. Hier heeft iemand aandacht besteed aan kleuren en vormen. Op de Looweg sla ik linksaf en kom op de Paalmansweg. Gelukkig kan ik langs al het werkverkeer dat bezig is met de asfaltlaag heen lopen, ook nog werkverkeer verder op de weg.
Nadat ik het spoor ben overgetrokken kom ik op de Apenhuizerenkweg. Ik weet niet wat ik van die naam moet denken. Hebben hier apen gehuisd. Of zijn deze dieren juist verhuisd? Onderweg zie ik geen opvallende bewegingen in de bomen of in het sttruikgewas. Even voorbij een klein bosgebied kom ik langs boerderij Willeminks, het zenuwcentrum van de Stichting Rustpunt, het prima initiatief om overal op het platteland rustpunten te creeëren voor wandelaars en fietsers. Dit jaar is een goed jaar voor klaprozen. Onder het applaus van deze rozen loop ik verder. Hier is een voerkuil bedolven onder deze klaprozen. Door het Elferinksbos kom ik dichterbij Bathmen. Over het spoor en naar de kerk, waar op het plein een schoolklas bezig is met een balspel. Ik ben dan al een flink aantal grote oude huizen gepasseerd en monumenten die mij stil laten staan bij de tweede wereldoorlog. Ik kom terug bij het schaduwrijke centrum met restaurant Boode (onverbrekelijk verbonden aan Bathmen).
Het is een mooie route langs de Schipbeek en door landbouwgebieden en bossen.
Bathmen – Bathmens Schipbeekpad – 12.5 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 