Randen en uiterwaarden

In de serie ‘de mooiste netwerkwandelingen’ van Uitgeverij Elmar verscheen een deeltje over ‘Sallandse Heuvelrug & IJsselvallei’. Tijd om de IJssel over te steken. Hieronder een verslag van Wandeling 5 uit deze wandelgids.

Middenin het bruisende centrum van Diepenveen, ooit een zelfstandige gemeente maar nu opgenomen onder de vleugels van Deventer, die grote stad. Het is nu rustig, met een beginnend regentje, maar misschien is het een eindigend regentje. Bij het Kulturhus is er voldoende ruimte om te starten bij Keuzepunt 30, die op de hoek staat. Al snel loop ik achter het voormalige kloostercomplex van de vrouwenvleugel van de Moderne Devotie. Tussen wat er rest en mij ligt een volkstuinencomplex. Via een smal pad loop ik langs de randen van Oude Rande. Een van de Randen in deze buurt. Als wandelaar weet ik, ook zonder hoed, dat er bij een oude Rande ook een nieuwe Rande hoort. Hoewel ik het spoor hier niet over hoef, doe ik het toch. Het is geen onwil, maar onoplettendheid. Ik had voor het hek af dienen te slaan. Hoewel er een hek staat, vraag ik mij af of dit een onbewaakte overgang is. In deze streek zijn meerdere spoorovergangen waar over wordt gepraat. Deze overgangen spelen een belangrijke rol in het wandelnetwerk ten noorden van Deventer. Bij de Sallandsweg kan ik wel het spoor over en tegelijk op de route blijven.

Ik passeer het oude Huis Roobrug. Het huis is zo oud dat het er niet meer staat. Oude kaarten laten zien dat er rond het jaar 1600 (slag bij Nieuwpoort, het Belgische Nieuwpoort) al een landhuis op deze plek stond. Er staat nu een verscholen villa. Een torentje op de tuinmanswoning laat iets zien van de toren die de oudere huizen sierden. Deze tuinmanswoning staat er al meer dan honderdtwintig jaar. Onder een afdak is een Rustpunt geïnstalleerd. Daar hebben Wandellief en ik al eens gezeten. Nu heb ik geen rust nodig en vervolg ik mijn onverharde pad. Ik kom langs Wildeberg, waar een zorgboerderij is en een minibieb. Wanneer ik een wandelbankje zie besluit ik om mijn nieuwe regenbroek aan een praktijktest te onderwerpen. Het beginnende regentje is een doorgaand regentje gebleken met regenachtige buien en buiige regen. Een sjiek onderdeel van deze regenbroek is dat onderaan beide pijpen een extra flap is die de bovenkant van mijn schoenen beschermt tegen weersinvloeden en natte veters.

De weg tussen Deventer en Zwolle ligt op een dijk, deze dijk steek ik over om in de uiterwaarden terecht te komen. Ik kom hier in een bijzonder gebied. In het kader van de aanpassing van het stroomgebied van de IJssel om meer water te kunnen herbergen bij hoogwater. Er zijn geulen in het landschap aangebracht en de grond is verlaagd. Nu boert boerin Harderink op biologisch-dynamische wijze op Keizersrande. Koeien en gewassen. Buiten het broedseizoen kun je hier op meer plekken lopen, dan ik nu doe op de route. Bij de Zuiveringsinstallatie en de rand van de bebouwing steek ik de dijkweg weer over. Bij ’t Veenhuis(je) ga ik het binnendijkse gebied en kom op het terrein van Nieuw Rande, waar ook hotel Gaia in zit. De lange oprijlaan is nog steeds aan de rechterzijde voorzien van een rij foto’s (op palen) met teksten van Etty Hillesum, die in Deventer woonde. Het Gaia-terras maakt een verlaten indruk, maar op het parkeerterrein staan vele auto’s. Het is mooi wandelen op dit landgoed met slingerende paden en watergangen, waar meer water in staat dan bij vorige wandelingen hier. Opvallend aspect van dit bos is dat je hier ook kunt bewegen. Er staat een bordje om mij hier op attent te maken. Ik zie een obstakel (?) waar je blijkbaar bij kunt bewegen. Ik loop onbeweeglijk verder. Bewegen in een bos, kom nou toch even !
Ik steek het spoor nogmaals over en wandel lang ’t Klein Grutterink en de verlaten ijsbaan. Wanneer ik een Wetering oversteek ben ik in de bebouwde kom en even verder al weer bij het Kulturhus, waar ik ook een maaltijd zou kunnen afhalen. Ik beperkt mij tot een meegebrachte boterham en een beetje thee. Verder heb ik nog een appeltje te schillen.

Diepenveen – Randen en uiterwaarden – 10.5 kilometer