Trage Tocht Knarbos

Het Knarbos.
Daar moet ik als oude knar toch een wandeling in kunnen maken. Het Knarbos is een bos met veel niet-bos er tussen door, waardoor er een flinke afwisseling is tijdens de wandeling. Bossen, waterwegen, groene velden, dijken. Maar zoals ik heb gemerkt tijdens het wandelen in Flevose bossen, er zijn nauwelijks wandelbankjes, maar ja, een bos is bedoeld om te wandelen. Er zijn genoeg boomstronken of omgevallen bomen op even op uit te rusten.

Het startpunt van deze route ligt even ten zuiden van Vliegveld Lelystad, op de parkeerplaats van de Meeuwenhoeve. Ik weet niet wat er allemaal gebeurt op deze hoeve, maar de uitgestrekte parkeerplaats is volledig leeg. Ik heb de keus. De route lijkt op een klavertje drie, drie lussen die elkaar raken en elk een andere windrichting uitzwermen. Aan de Meeuwenweg heeft men niet gekeken op een boom meer of minder, het zijn er meer geworden. Ik wandel op statige wijze tussen de prachtige bomenrij door. Al snel zwaai ik af en ga door een strook bos om bij Knarbos Oost uit te komen. Vorige week vernam ik dat er aardig wat reeën in het Knarbos zich ophouden, dus ik doe mijn best om deze dieren in de ogen te kijken.

Wanneer ik van de eerste lus overstap op de tweede lus steek ik de Vogelweg over. Op deze plek (en op andere plekken, zie foto) zijn nieuwe hekken geplaatst, al dan niet met een veerooster. De hekken zijn niet van hout, maar van metaal. Het eerste dat ik aan de overkant van de Vogelweg zie zijn twee, nee, geen reeën, maar paarden, Ik durf deze dieren geen wilde paarden te noemen. Veel voorzichtigheid hoef ik niet in acht te nemen, want de dieren verwijderen zich langzaam van mij, als ze mij al in de gaten hebben. Zo opvallend ben ik nou ook weer niet. Het Knarbos is niet een compact bos, met boom na boom. Er zijn stroken met bos, die soms haaks op elkaar liggen. Akkers liggen zo dicht bij bij de wandelweg.

In dit deel van het bos is een mooie waterpartij. Ondanks de gure wind ligt het oppervlak van het water er stilletjes bij en weerspiegelt de omgeving. Na ongeveer zeven kilometer kom ik de eerste mens tegen. Het is een oude knar op een fiets met boodschappentassen. Een wederzijdse groet gaat verloren in de stilte van het bos. Even verderop kom ik bij de plek waar ik de twee paarden zag, ze zijn niet meer te zien. Zelfs niet voor mijn ongeoefende oog. Ik ga het veerooster over en steek de Vogelweg weer over en ga nu een ander deel van het Knarbos in. De volgende lus zal ik nu gaan verkennen. maar eerst een pauze. De zon is weg en de wind is gebleven.

De boterhammen en de mandarijn smaken goed , wat thee er bij om de kou te verdrijven. Dat verdrijven lukt echter pas wanneer ik weer op mijn benen sta en verder ga. Een pad dat op papier er breed uit ziet en goed begaanbaar levert een soort hordenloop op. Vele bomen zijn over het pad gevallen en dwingen mij om de loophouding op te geven en over te gaan op een kruipdoor sluipdoor variant. Ik loop om de Oude Werkhaven heen en loop over een dijk (naast de Lage Knartocht) wanneer ik de Vogelweg wederom oversteek. De dijk verlaat ik om een bijzonder perceel binnen te gaan. Hier zijn spontaan wilgen gegroeid na de drooglegging. Nu zijn veel wilgen aan het einde van hun bestaan, maar andere bomen zijn opgekomen. Het perceel wordt met rust gelaten. Allerlei dieren en diertjes vinden hier een goed heenkomen. Niet dat ik er iets van merk, ondanks mijn goede bedoelingen om wat diertjes waar te nemen. Er loopt een wandelpad door dit perceel, dat de route deels volgt. Na twee hekken te hebben overwonnen kan ik de Vogelweg weer oversteken. Hier kom ik in Knarbos West (Oost had ik al gehad).

In het Knarbos tref ik enkele kunstwerken. Bij het eerste kunstwerk heb ik het niet in de gaten. Ik zie een dukdalf midden in een bosperceel staan, dat zie ik dan weer wel, en verbaas mij daarover. Wie heeft dat daar achter gelaten? Ik ga een bocht om en zie een klein bordje met informatie over een kunstroute. Dit kunstvoorwerp heeft mij dus wel weten te verbazen. Op de foto staat een ander kunstwerk,, een soort kanariekooi voor een grote kanarie. Gewoon langs de kant van het pad. Goed kijken en dan zie je het. Ook dat is kunst: goed kijken. Ik kom weer op de dijk, met een verhard gedeelte bovenop waar ook fietsers hun gang kunnen gaan. Hier gaat de dijk langs de Hoge Knartocht. Voor een tijdje loop ik over een pad waar ik eerder heb gewandeld, maar dat is niet erg. Het is een mooie omgeving, hier langs het akkerland. Nog even door het bos en dan kan ik de Knarweg oversteken. Aan de overzijde loop ik in een brede berm met een dubbele bomenrij. Men kijkt hier niet op een boom meer of minder, zoals in het begin van de wandeling. Een wandeling over mooie paden, in alle rust.

Trage Tocht Knarbos (Lelystad) – 16 kilometer (met dank aan Mari Smits)