Trage Tocht Voorthuizen

Vanmorgen ga ik op pad op een gloednieuw pad. De start van deze nieuwe Trage Tocht ligt op dezelfde plek als het Klompenpad Griezeveenspad en op mijn tocht zal ik op een paar plekken een hernieuwde kennismaking hebben met dit pad. Achter het gesloten etablissement De Heuveltjes is een parkeerplaats die voor ieder toegankelijk is. De zon schijnt en een roodborstje kijkt mij doordringend aan. De route loopt geheel aan de noordzijde van de weg tussen Voorhuizen en Nieuw – Milligen. Daar is voldoende bos en voldoende landgoed en voldoende weiland voor een Trage Tocht. Eerst kom ik in het Wilbrinkbos, genoemd naar de laatste eigenaar van dit bos. In het bos is een beukengroep van twaalf bomen. Deze groep heeft de naam de ‘Twaalf apostelen’ gekregen. Er zijn ook heuveltjes in dit gebied, en de route gaat over deze heuveltjes in het landschap. In vroeger tijden was dit gebied een geliefde bestemming voor schoolreisje. Dit zal geweest zijn in het pre-Efteling en pre-Walibi tijdperk.

In het bos zie ik lichte veranderingen in de kleur, er ontstaat een groene waas van bomen die op het punt staan iets meer van zichzelf te laten zien. Maar er is meer te zien, want er staat al wat in bloei. Wit op een ochtend dat de zon doorbreekt en frisheid in de lucht hangt.

Het bos gaat plots over in een de nieuwe rondweg die ik met een brug oversteek en een woonwijkje in aanbouw, vervolgens nog een brug over de noordelijke rondweg en dan loop ik zo het buitengebied van Voorthuizen binnen. Ik loop over het erf van Groot Overhorst (inclusief Bed & Breakfast). Ja, ik loop hier en op een bordje staat ‘Wandelaars welkom’, maar voor mij zie ik twee grote blaffende honden die halt houden precies voor een draad. Ik spreek beide honden geruststellend toe, maar dat maakt nog geen grote indruk. Ik stap over de draad en loop door, de honden volgen mij blaffend en ik blijf rustig praten op een geruststellende toon, in ieder geval is die toon geruststellend voor mij. De honden blijken uiterst geschikt voor hun taak, maar doen mij geen enkel kwaad.

Deze trage btocht gaat niet alleen door de contreien van Voorthuizen (gemeente Barneveld), maar komt ook in de zuidelijke contreien van de gemeente Nijkerk. Eén van de landgoederen in dit gebied is Landgoed De Gemoedelijkheid. Bestaat er een landgoed met een mooiere naam dat dit landgoed? Daarna kom ik op landgoed Appel, waar vele jaren een jonker het beheer voerde. Hij is er in geslaagd om het landgoed goed bij elkaar te houden. Op het landgoed zijn meerdere waterpartijen. Wanneer ik aan de linkerzijde (links lopen, veilig lopen) van de Woudweg wandel word ik getroffen door de grote hoeveelheden afval in de sloot naast mij. Blikjes van allerlei soorten, verpakkingen van fastfood, een plastic zak met afval, sigarettenverpakkingen en ga zo maar door. Langs deze weg zie ik plots een smal wandelbruggetje zonder leuningen. Ik herinner dat ik op een wandeling hier over de sloot ging, zonder wandelbruggetje. Terwijl ik al mijmerend over die oude tijd verder ga merk ik ineens op dat ik hier het bruggetje over had moeten gaan. Geen nood even verderop kan ik ook linksaf slaan.

Ik ben dan bij de Appelsche Maalschap. Wanneer ik hier naar linksaf ga zie ik twee dames voor mij uit lopen. Langzamerhand kom ik dichterbij. Plots staan zij stil: “Ik denk dat u er langs wil.”. Ik ga er langs en bedank hen. Het pad gaat verder langs heide en door bossen. Het is een prachtig gebied. In het verlengde van de Woudweg ligt de Prinsenweg. Het eerste pad links (volgens de route) kan ik niet inslaan. Een boswerker is druk bezig om het pad af te sluiten. Hij wist mij op het volgende pad, een paar meter verderop. Er staat al een paal en ik vermoed dat hier een bordje aan zal komen te hangen. Even verderop neem ik mijn pauze. Ik vind een boomstronk waar ik goed op kan zitten. Het is stil.

De route gaat verder door de nederzetting Veenhuizerveld met mooie huizen op ruime percelen. Via de bossen van Huinerveld (ik ben inmiddels in de gemeente Putten) ga ik naar het zuiden. Hier is het landschap weer open en in bezit van weilandbeheerders. Op de Prinsenweg maak ik een klein uistapje naar een boerderij waar ’t Melkhuusje staat, waar de passant melk kan tappen, eieren kan kopen en er is ook een minibieb. Ik snuffel langs de boeken en stop één boek in mijn rugtas. Wanneer ik de route weer oppak loop ik op het Griezeveensepad. Een smal spoor tussen de weilanden en tussen draden. Een chinook vliegt onder de hoogspanningsleidingen door. Even heb ik het schrikbeeld dat de chinook tegen de leidingen aan vliegt. Gelukkig gaat alles goed. Ik kom door Bos en Veld, onderdeel van het Wilbrinkbos, vermoed ik. Zo kom ik op de weg tussen Apeldoorn en Nieuw – Milligen, de oude Hessenweg. Aan de overzijde ligt De Heuveltjes. Een man bestelt iets aan het loket, rent naar zijn vrouw, struikelt over een koord en heeft overleg met zijn vrouw en loopt weer terug. Even later kan het gezin, van voedsel voorzien, in de auto stappen. Ik volg met mijn eigen voedsel en vertrek na een mooie wandeling.

Voorthuizen Trage Tocht – 17 kilometer