Het nulpunt van deze wandeling ligt volgens mijn gpx-bestand midden op een rotonde. Even overweeg ik om mijn auto … , maar ik besluit toch om even in de buurt te kijken. Ik zie een opeenhoping van politiepersoneel na een honderd meter en besluit om nog even verder te kijken. Ik vind een vrije parkeerplaats langs een zijweg, een paar meter van de route. Ik begin niet bij nul, maar bij een paar honderd meter. Geen probleem. Ik sta op kijkafstand van het huis Westhove, dat net op de andere hoek ligt. Het zal niet het laatste grote huis dat ik mijn tocht tegenkom. Ik passeerv een groot gebouw met de tekst ‘christelijk lyceum’, even verderop wordt ik herinnerd aan Kees Boeke, de man met zijn bijzondere school, waar een aantal prinsessen van Dietsen bloed op hebben gezeten. Dan ga ik de bossen in, ik ben niet de enige die vanmiddag deze keus heeft gemaakt. In de middag hebben blijkbaar meer mensen de tijd om te wandelen dan in de ochtend.
Een drukke weg slaag ik over te steken, dan kom ik in het volgende bosgebied. Het is het Ridderoordse Bos. Het zou zo maar kunnen dat in dit bos een ridderoord heeft gestaan, of iemand vond dat dat zo geweest had kunnen zijn. Het is hier beduidend rustiger om te wandelen. Onderweg kom ik aardig wat bomen tegen die in slechte staat verkeren, waarschijnlijk hebben hier allerlei toegeslagen en zijn zich thuis gaan voelen in deze houtwerken. wanneer ik terug ben op de Eyckensteinesteeg komen er frietsers langs. Sommigen in bedaard tempo, anderen in hoog tempo en luid pratend met een soortgenoot. Wanneer zij langzamer zouden fietsen hoefden ze ook niet zo hard te schreeuwen. Bij een oude schuur (of een voormalige schaapskooi) sla ik rechtsaf en meteen zijn andere wandelaars en fietsers verdwenen in de rechte lijn van de steeg..
Even denk ik dat ik op een zandpad verderga, maar het blijkt een oude asfaltlaag met slijtage en gaten en zand te zijn. Bij een fraaie en goed onderhouden boerderij sla ik weer af om naar de steeg te wandelen. Een man zet zijn racefiets in een schuur bij een andere boerderij, zijn taak voor vandaag zit er op. Voor een paar uur kan de fiets aan de hanebalken hangen.
Ik weet niet of deze boerderijen bij landgoed Eykenstein horen of hebben behoord. Vanaf deze boerdrijenbuurt heb ik een prachtig zicht op de voorgevel van het landhuis, dat straalt in de zon. Het hele complex van Eyckenstein heeft een rijksbeschermde status, afgezien nog van de vele elementen op het landgoed die een monument zijn. Het nabij gelegen restaurant Mauritshoeve en een stalhouderij horen ook bij het landgoed. Al sinds 1876 is de familie Van Boetzelaer eigenaar van het landgoed en deze familie bewoont nog steeds het huis. In de loop der jaren heeft het landgoed verschillende omvangen gehad door aankopen en door verdeling als gevolg van vererving.
Ik ga op zoek naar andere delen van de Ridderoordsche Bosschen. De namen die bij het ridderoord horen verschillen lichtelijk van schrijfwijze, oude spelling en nieuwe spelling. Voor het wandelen in de bossen maakt het niet uit. De bossen komen tot leven, zelfs narcissen komen op en stralen in de zon. Ik maak een omtrekkende beweging rond ‘Berg en Bosch‘. Dit voormalige sanatorium, van start gegaan in 1933, eindigde in 1993 als een ziekenhuis. Nu is het enorm bedrijventerrein, met name op het gebied van gezondheidszorg, cultuur en educatie. Helaas krijg ik er weinig van te zien. Ik ga verder door de bossen.
Ik steek de provinciale weg weer over (uitkijken geblazen! ) en ga de bebouwde kom van Bilthoven binnen. Ik kom terecht in een gevaarlijke buurt. Er zijn maar weinig mensen op straat. Ik houd de de schouderlussen van mijn rugzak wat steviger vast. Ik weet het niet, in zo’n buurt. Het lijkt mij dat hier een broeinest van misdaad is. Mensen hebben zich verschanst achter muren en hekken. In veel voortuinen staan meerdere auto’s, dan kun je veilig met de auto naar je overbuurvrouw, zonder kans op een overval. Op veel poorten en hekken staat een bordje van een bewakingsbedrijf of een bordje met een camera er op. Dit pand wordt beveiligd door …. Je zult hier maar wonen.
Ik loop naar het nulpunt van mijn wandeling en dan nog even verder. De zon schijnt nog steeds. De politiegroep is verdwenen. Mijn auto staat er nog steeds. Hier is het veilig.
Bilthoven – Groene Wissel 031 – 11,1 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 