Vliegveld Soesterberg, Munitieparkpad

De naam ‘vliegveld Soesterberg‘ ken ik al van jongsaf aan. Daar werkte mijn ome Klaas. Op een plek die een klein beetje buitenland was want een deel van de luchtmacht van de Verenigde Staten was hier gelegerd. Tussen Utrecht en Amersfoort in een bosrijk gebied was het een spannend gebied. Veel is veranderd. De militairen zijn vertrokken, een Nationaal Militair Museum is gekomen en de landingsbaan is het breedste fietspad van nederland geworden. Het vliegveld kent een geschiedenis die inmiddels meer dan 100 jaar oud is. Want al in 1910 werd hier gevlogen. Later werd het vliegveld overgenomen door wat later de Koninklijke Luchtmacht werd. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de Koninklijke Luchtmacht gezelschap van de United States Air Force (USAF). In 1954 kwamen de Amerikanen en rond het midden van 1994 vertrokken zij. Inmiddels was ook mijn oom Klaas vertrokken, hij ging met vrouw en kinderen naar Canada.

Een groot deel van het terrein is tegenwoordig open voor het publiek dat via allerlei ingangen het terrein op kan. Te voet en op de fiets. Voor de autoliefhebber is er één ingang. Veel publiek komt op het terrein af om er te wandelen of te fietsen. Maar de grootste trekpleister is het Nationaal Militair Museum dat in een imposant nieuw gebouw is gehuisvestigd. Onder een overstekende dakrand staan meerdere vliegtuigen opgesteld. Wandellief en ik zijn nog nooit in het museum geweest. Vandaag gaat het er ook niet van komen, want het museum zit potdicht voor bezoekers. Wij zijn gekomen voor een wandeling, die begint bij de brug die leidt naar de gesloten ingang. Wij volgen de rode route. Misschien wel toepasselijk, want deze vliegbasis speelde een belangrijke rol tijdens de Koude Oorlog, waarin wij werden beschermd tegen het rode gevaar dat uit het oosten dreigde op te rukken naar ons vredelievende land.

De route is het Munitieparkpad. Dat klinkt explosiever dan het is. Toch staat dit pad in het teken van munitie. Op de vliegbasis was veel munitie opgeslagen. Dat kunnen we afleiden uit de vele munitiebunkers waar wij langs komen. Maar niet alleen bunkers, ook open plekken in het bosgebied werden gebruikt voor het opslaan van munitie. Sinds 1960 staan hier enome bunkers (iglo’s) voor opslag. Van bovenaf zijn de bunkers nauwelijks te zien, want bomen en struiken groeien bovenop de bunkers.

Mocht het ooit komen staan te gebeuren dat een depot licht onvlambaar bleek te zijn, dan zouden de dikke muren stand houden, maar het licht gebouwde dak zou de lucht ingaan. Of hier de uitdrukking ‘uit je dak gaan’ vandaan komt weet ik niet. Om bij een eventuele brand voldoende bluswater te hebben zijn meerdere blusvijvers aangelegd in de buurt van de bunkers. Op één van de bunkers staat op een bordje dat er niet meer dan 1000 kilo munitie per vierkante meter opgeslagen mag worden. Een vuurwerkverbod heeft hier niet gewerkt. Het zijn niet alleen de bunkers die ons herinneren aan het verleden. Op andere plaatsen staat aangegeven wat hier gebeurde, bijvoorbeeld een munitiewerkplaats of een ‘open munitie-opslag’. Gelukkig ligt er niets meer op deze open plekken.

We lopen langs afgesloten gedeelten van het terrein en over brede paden. Ik stel mij voor dat hier militairen reden in hun jeep om van A naar B te komen, om munitie te verplaatsen, om controles uit te oefenen. Nu zingt een enkele vogel en zien we katjes aan de struiken. Op dit terrein is de wereld veranderd. Om weer bij het begin uit te komen lopen we over hetzelfde pad als in het begin van onze wandeling. We maken een kleine stap zijwaarts om een open houten gebouw in te gaan en de trap opwaarts te nemen. Boven hebben we uitzicht over een deel van het terrein, waaronder een start- en landingsbaan en het museum.

Aan de voet van het mooie gebouw is een speeltuintje (helemaal geen spelend kind te bekennen), waar een dubbeldekker net een aanloop neemt om te gaan vliegen. Een kleine gezagvoerder zou nog net in het vliegtuig kunnen klimmen met zijn boordwerktuig-kundige. Er is geen ruimte voor een stewardess om limonade rond te brengen.

Op de startbaan naar de ingang van het museum staat een tank, een verlichte tank. Zou dat een teken van vrede zijn?

Vliegveld, Soesterberg, Munitieparkroute, 5 kilometer (rode wandeling)