Klompenpad Dashorsterpad

Hoeveel lezers van deze wandeling zullen zich de treinreis van Amersfoort naar station Woudenberg nog herinneren? Ja, mensen, daar in Woudenberg stopte ooit een trein. Bovenop het voormalige spoor staat nu een modern gebouw van een supermarkt. Tussen het gebouw en het informatiebord van het Dashorsterpad staat een locomotief. Het bordje ‘verboden toegang voor onbevoegden’ moet de enthousiaste dorpsjeugd er van weerhouden om weg te rijden met de locomotief. De loc zou zo de Spoorlaan op kunnen rijden.

Ik ga dat niet doen. Wat ik wel ga doen is het volgen van een andere lijn, namelijk de lijn van de Grebbelinie, inclusief bunkers en restanten van bunkers. Naast de linie ligt nog een andere lijn, die van het Valleikanaal, dat in de loop van de dertiger jaren van de vorige eeuw werd gegraven door werklozen. Het was een tijd van een wereldwijde depressie. Er loopt over de Grebbelinie een speciale route, van het begin in het zuiden, naar in het einde in het noorden. Vele delen van de linie komen voor in de klompenpaden in de buurt. De wandelaar ontkomt er niet aan. Gevangen in het web van de Grebbe.

Ter hoogte van een vistrap en een stuw en een brug verlaat ik de linie en steek het kanaal over. Voor die laatste activiteit komt de brug goed van pas. Hier ben ik op de Roffelaarskade, een lange dijk, waar ook een verdedigingswerk is. Het gaat hier om ‘Voorwerk op de Roffelaarskade’, inclusief bomen en waterwerken. Het is stil onderweg en modderig. Een voorzichtige nevel hangt over de velden. Hier in Voskuilen heeft de oorlog huisgehouden. Om vanaf de Grebbelinie zicht op de aanstormende vijand te hebben werden de meeste boerderijen aan de oostelijke zijde met de grond gelijk gemaakt. De boerderijen die ik nu zie zijn van naoorlogse snit. Via de Dashorsterweg kom ik bij de gerestaureerde schaapskooi Dashorst. Deze schaapskooi hoort bij de hoeve met de naam ….. Dashorst. Zo helder kan het zijn. Er is geen schaap te bekennen, ook geen das. Hier ben ik in de gemeente Leusden al weeruit. Op de Kolfschoterdijk werd ik nog welkom geheten door Leusden. Niet persoonlijk, maar door een bord langs de kant van de weg.

Wanneer ik over de Dashorsterweg naar het zuiden wandel kom ik door een gebied waar in oude tijden tabak geteelt werd. In het dorpje Leusden is zelfs een wijk met de naam ‘Tabakssteeg’. Daar roken zelfs de schoorstenen. Door de landerijen ga ik verder, passeer een vestiging van Van Drie Tentego, één van de grootste spelers in agri-industrie (voeding voor vleesklaveren) en sponsor van tractor-files. Ik heb zelf eten en drinken meegenomen, dus ik wandel verder. In de buurt van Scherpenzeel stuit ik op een oud kerkepad, waarlangs kerkgangers in vroeger tijden naar Scherpenzeel wandelden om naar de kerk te gaan. Er zijn nog steeds veel kerkgangers in Scherpenzeel, maar velen komen met de auto. “Welzalig de man die niet wandelt ….”

Tussen allerlei maatschappen door kom ik steeds dichter bij de oostelijke oever van het Valleikanaal. Midden in het land stuit ik op een geheime lanceerinrichting. Kort onderzoek laat mij zien dat het hier gaat om een carbid-lanceerinrichting. Een paar oude melkbussen en olievaten verraden het karakter van deze verschroeide plek. Zo te zien is er gepoogd om een bedspiraal de lucht in te laten gaan. Of er een slapende jonge vrouw op het spiraal lag tijdens de lancering kan ik niet op maken uit de sporen. Voskuilen is en blijft een explosieve buurt.

Wanneer ik over het fietspad langs het kanaal loop zie ik dat er inmiddels meer mensen uit bed zijn gekomen en aan de wandel zijn gegaan. Een vader met twee kleine dochters spoeden zich noordwaarts. Twee oudere echtparen met honden gaan ook die richting uit uit. Zij zijn nog niet gewend aan de anderhalvemetersamenleving, want zij nemen de gehele breedte van het fietspad in beslag. Plots ziet een man mij en haalt zijn vrouw van het midden van het pad en hij biedt mij zo een veilige doorgang. Wandelen is niet meer zo eenvoudig als het eens is geweest.

Bij de provinciale weg steek ik het water over. De kruidenier staat nog op dezelfde plek. Evenals partycentrum Schimmel (sinds 1885), waar het nu even geen feest is. Voor mij zit de wandeling er op. Het was goed wandelen door de velden.

Woudenberg – Klompenpad Dashorsterpad – 13 kilometer