BERGJE

In dit boekje in de serie Terloops reist de schrijfster Bregje Hofstede terug in de tijd en reist in het heden. Centraal in het boek staat de berg Sass Songher in de Zuid Tirol in de Italiaanse Dolomieten. Het is niet een berg die boven alle andere bergen in het gebied uittorent. Een bergje is het, maar wel een berg die er toe doet, zeker in dit verhaal. Aan de voet van dit bergje ligt het kleine dorp Colfosco.

Naar dit kleine dorpje trok de familie Hofstede (met oom) met de nachttrein voor een jaarlijkse vakantie in de sneeuw. Geen eenvoudige reis. Het is een hele onderneming voor het gezin, maar dan zijn ze in Colfosco. Een dorp dat sterk veranderd is inmiddels door de toeristenindustrie (met skiliften, sneeuwkanonnen, hotels, parkeerplaatsen), die andere mensen lokt dan zij die komen voor rust en genieten van de bergen en de bomen en de sneeuw en de kleine paadjes die de weg omhoog wijzen.

Bregje gaat met ‘jongen’ de reis naar Colfonso ondernemen, loopt door het dorp, gaat de berg op, ontmoet oude bekenden uit haar jeugd. En ‘jongen? Wat betekent het voor hem? Meer dan een reis met een leuke meid? Bregje is voor een deel gehuld in haar verleden en poogt het heden en de ‘jongen’ te omarmen.

Zes weken later gaat Bregje alleen de reis naar Colfosco maken. Tegen het einde van deze reis gaat Bregje alleen de ontmoeting met bergje tegemoet. Alleen op bergpad. Onderweg heeft zij een ontmoeting met de aanleg van een skilift. Het verleden van het bergje en van Bregje wordt langzaam maar zeker weggevreten door de grote grijpgrage bek van een machine. De herinnering verdwijnt in de holle buik van de machinale geschiedenis. Welke herinnering blijft er over om je aan vast te houden? Boven op het bergje is zij niet langer alleen. Anderen hebben ook haar piek ontdekt en bestormd. Een grote rots dreigt los te raken, wat zal de rots vermorzelen op haar weg naar de onstuitbare diepte? Welke herinnering zal slachtoffer worden van deze rots waar je niet op kunt bouwen?

De beklimming van haar Sass Songher levert slechts teleurstelling op. Zelfs het topkruis is ingeruild voor een nieuw exemplaar. Wat ze zoekt is niet gevonden. Wat zij vindt ligt in de omweg van haar wegen. Wat zij vindt ligt ingewikkeld in de frustaties die verstrooid liggen tussen de bochten van de omweg die zij aflegt.

Je kunt niet tweemaal dezelfde berg op, zie een oude Griek. Bregje ondervindt het met haar voetstapjes in de sneeuw en met haar latere voetstappen in de warme zomer. De herinneringen worden aangetast door de tussentijd vol frustraties. Maar Bregje hoeft ook niet terug te keren naar Sass Songher en niet naar haar verwrongen en verdraaide herinneringen. Zij kan iets nieuws beginnen.

Bregje Hofstede – Bergje – een wandeling – Van Oorschot Terloops 2020