Komt net het bericht bij mij binnen dat er binnen enkele jaren geen tabakswaren meer verkocht mogen worden in supermarketen, loop ik langs een klein veld met tabaksplanten. Ook een tabaksschuur is dichtbij. Ik wandel in Amerongen en dan ontkom ik niet aan de oude tabakscultuur uit deze omgeving. De oude, zwart geteerde, tabaksschuren waar de tabaksbladeren hingen te drogen zijn op meerdere plaatsen in de omgeving terug te vinden. Niet meer in gebruik voor de tabaksbladeren, maar als woonhuis, als schuur, als erfgoed. Al in de 17e eeuw was er een belangrijke tabaksindustrie in dit dorp, waar mannen en vrouwen en kinderen een boterham aan verdienden. Gelukkig loop ik de rest van mijn wandeling niet door de indringende geur van tabak. De tijden zijn veranderd en wij met hen.
Over tijden gesproken: vele tijden komen bij elkaar op Kasteel Amerongen, waar een kerig nette gracht om heen ligt. Het Huis is niet meer bewoond, maar heeft een museumfunctie. Eén van de beroemdste bewoners was de Duitse keizer Wilhelm II, die meer van houithakken hield danh van wandelen. Na zijn vlucht uit Duitsland, na de nederlaag in de eerste wereldoorlog, en zijn asielaanvraag woonde hij hier, in dit AZC. Op kasteel Amerongen ondertekende hij de akte van aftreden en was het gedaan met het Keizerrijk, maar nog niet het einde van Wilhelm II. Hij vertrok naar Huis Doorn, ook niet een onaardig optrekje. De wandeling gaat driekwart langs het kasteel en de tuin. Aan het einde van de wandeling is het resterende kwart aan de beurt.
Langs de rand van de bebouwde kom kom ik bij de eerste laan van landgoed Zuylestein. Er zullen nog vele lanen volgen, al dan niet gehuld in herfstkleuren en voorzien van een modderige ondergrond. Op het landgoed staan vele knotwilgen langs de smalle waterwegen. Het knotseizoen is in volle gang. Op de foto zijn twee mannen druk bezig met het zagen met de hand. Het zijn twee enthousiaste knotwilgenknotters.
Landgoed Zuylestein is niet van gisteren, de eerste keer dat hier de naam Zuylestein voorkomt is in papieren uit 1381. Toen stond er al een kasteel. Van het kasteel is niets meer van over, behalve het oude poorthuis, de orangerie, stukken van een muur, en het huisje van de tuinman. Een bormbardement van de geallieerden tijdens de tweede wereldoorlog zorgde voor een ruïne, en in de jaren 50 van de vorige eeuw werd ook de ruïne afgebroken. In 1981 kwam een nieuw landhuis tot stand. De woning wordt tegenwoordig bewoond door de familie De Brauwere Van Aldenburg Bentinck, familie van de Bentincks die op kasteel Amerongen woonden.
Op het landgoed wonen trouwens ook nog bosvarkens: Bonte Bentheimers en Mangalitza’s. Zo te zien doen deze varkens het goed want wanneer ik langs hun leefgebieden loop zie ik vele biggetjes. Het omwroeten van de bosgrond gaat deze kleintjes al goed af. Verder wonen er ook nog geiten, die gehouden worden voor hun melk.
Via de Achterweg kom ik terug bij de bebouwde kom. De tocht over het landgoed Zuylestein en het aanpalende landgoed Kolland zit er op. Ik loop langs het resterende kwart van het kasteel. De hoge hekken beschermen de ingang. Geen toegang. Maar ook langs deze weg is er veel te zien, ook de mooie oude huizen aan de overzijde. Onderlangs, over de Nederweg, passeer ik de oude kerk, die met haar toren hoog boven de omgeving uitsteekt.
Via Zandvoort en Onderlangs kom ik uit bij de uitkijktoren die half in de beboste helling staat. Boven op het gaaswerk heb ik een mooi uitzicht over de Amerongse Bovenpolder. Vanmaf de toren is het nog maar even en ik ben terug hbij de Groene Entrée
Hier is het einde van weer een mooi klompenpad.
Amerongen Klompenpad Cotlandenpad – 11.5 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 