Na het grote rondje Rotterdam, dat ik kon bekijken van alle windstreken, ga ik nu verder met mijn weg op de hoofdroute van het Grote Rivierenpad. Met de bus kom ik aan bij het natuurgebied De Loet, met een gelijknamig restaurant naast de rotonde waar de bus stopt. Eerst een korte afstand op het slotgedeelte van de vorige etappe die ik vorig jaar liep.
De Loet, even ten noorden van Lekkerkerk, is een combinatie van bos en park. Veel bomen (minder dan een paar weken geleden, want de hak is er in gegaan), maar ook met allerhande voorzieningen. Het is zelfs mogelijk om kano’s te huren. Er wordt ook druk gebruik gemaakt van de mogelijkheid om een visje te verschalken. Trouwens een opvallend verschijnsel op deze route: een flink aantal mannen dat lopend met een hengel van de ene plas naar de andere sloot loopt. Wat is er gebeurd met het zitten op één visstek, al dan niet voorzien van een tent?
Van De Loet kom ik terecht in het lintdorp Zuidbroek gevolgd door Benedenberg. Bij de laatste berg sla ik linksaf en ga het erf van een boerderij op en ga op weg naar de grazige groene weiden die achter de boerderij liggen. Die grazige weiden heb ik nooit bereikt, want een deur gaat open en de boerin des huizes spreekt mij aan. Zij maakt mij duidelijk dat de route hier niet loopt, maar op het schermpje van mijn mobiel staat de lijn hier wel. Samen kijken wij op het scherm en zij wijst waar ik wel moet wezen om af te slaan: Moeraswederik. In mijn hoofd meen ik een (vergeelde) sticker aan een paal te herinneren die aangeeft dat de route niet rechtdoor gaat, maar bij het verlaten van het oude erf is die gedachte alweer verdwenen. Ik denk wandelend na over mijn misstappen en neem mij voor om het thuis op mijn gemak uit te zoeken (zie onderaan).
Via Kadijk en Kadijkselaan kom ik de noordkant van Bergambacht binnen, en loop ik door de Hoofdstraat waar Speksnijder (bekend van advertenties in christelijke bladen) prominent aanwezig is. Aan een parkje langs de Pleinstraat ga ik zetten op een bankje. Hondenliefhebbers praten in een kleine groepje met ‘dogmentors’. Twee jongens komen met het hondje van opa even langs en we maken een babbeltje. Zo breng ik mijn tijd door in het hondsvriendelijke Bergambacht. 
Van de dorpskern van Bergambacht ga ik in noordoostelijke richting en kom ik uit op de Tussenlanen, het meervoud doet mij wat merkwaardig aan, maar misschien gaat de ene laan de ene kant op en de andere laan de andere kant op (of omgekeerd). Via de Bergweg (optimistisch volk hier) ga ik in zuidelijke richting en kom ik aan de rand van Ammerstol. Vandaar is het stroomopwaarts langs de Lek, zodat ik mooie uitzichten heb vanaf de dijk. Bij het naderen van de zilverstad kom ik nog een aardig optrekje tegen dat te koop is. Vanaf de weg lijkt het huisje piepklein, maar het is gebouwd tegen de dijk.
Het prachtige stadje Schoonhoven doorliep ik op het Pelgrimspad en toen stak ik ook over met de pont naar de zuidoever, de beide routes gaan even met elkaar op en dan ga ik naar Nieuwpoort. Hier vond in het jaar 1600 de bekende slag niet plaats, dat gebeurde bij het Belgische Nieuwpoort. Vlak voor de oude kern buigt de route af naar de groene vestingwal en gaat zo naar de noordkant. Daar raak ik het spoor bijster en besluit maar door het stadje te lopen en er niet omheen. Ik kom uit bij de kant die tegen Langerak aan ligt. Wanneer ik op de kaart kijk lijkt het alsof Langerak bezig is met een omsingeling van Nieuwpoort.
Vanaf Langerak gaat de route door polder Langerak naar het zuiden dankzij de gastvrijheid van een boer. Het lange rechte spoor loopt parallel aan de N216 en gaat recht af op de Westermolen die in 1652 is gebouwd. De wieken draaien vrolijk rond en de molenaar loopt rond zijn woning. Een waterrad is in beweging gezet door de draaiende wieken. Achter enige bebouwing is een uitnodigend wandelbankje aan het begin van een lang wandelpad langs de Langerak. Hier ga ik zitten voor mijn tweede pauze in het frisse weer. De Westermolen draait en daar bij nog een kleine molen. Ik voel mij thuis.
Na een boterham en wat drinken gaat mijn weg verder op een pad dat een oude houtwal zou kunnen zijn. Aan de linkerkant en aan de rechterkant is water en aan beide zijden verderop polderland. Bij een pompstation op de hoek van de Melkweg stap ik over van de ene provincie naar de andere, van Zuid-Holland naar Utrecht. De Tiendweg brengt mij in Ameide, langs de Lek is een oud gedeelte van dit dorp. Langs de Lek staat ook de bushalte die ik nodig heb. Ik ga zitten op de bushaltewachtbank. Achter mij is een café en een pizzeria, maar honger en dorst hebben nog niet toegeslagen in dit dorp, want het is stil. Ik ook en ik wacht op de bus die komen gaat.
Grote Rivierenpad – De Loet naar Ameide – 35 kilometer
(Zoals voorgenomen zoek ik thuis uit hoe ik fout kon lopen bij Benedenberg. Het routeboekje dat ik veilig en droog in mijn rugzak bij mij droeg geeft in woord en beeld de juiste route (via Moeraswederik) aan. Het gpx-bestand dat ik aantref op http://www.wandelnet.nl doet hetzelfde. Ik heb ongeveer een jaar geleden de route op mijn mobiel gezet. Ik loop minstens een jaar achter. Inmiddels heb ik alle resterende etappes opnieuw op mijn telefoon gezet. Nu ben ik weer bij de tijd.
Willems Wonderlijke Wandelingen 