Pelgrimspad (05) Haastrecht naar Groot Ammers

Op het treinstation van Gouda heb ik even de tijd voordat de bus naar Haastrecht zal vertrekken. Ik loop wat rond en sta oog in oog met een imposant kerkgebouw. Hier kerkt de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Dit is niet een kerkgemeenschap die bekend staat om haar pelgrimstochten en pelgrimspaden. Wanneer er gepelgrimeerd wordt dan is het naar de boeken van schrijvers als Calvijn en de oudvaders en naar prekenbundels van geliefde voorgangers in het kerkgenootschap. Het gebouw dateert van 1936 en zal blijven staan bij de grootste veranderingen op het Stationsplein.

De bus arriveert en vertrekt en na korte tijd ben ik in Haastrecht. Ik pak de route weer op en loop door een oud straatje en op dat moment ben ik mij er niet van bewust dat ik in een plaats ben met een Maria-devotie. Ieder jaar wordt hier een feest gevierd ter ere van Maria ter Weghe. Ik ga mijn eigen weg, zonder medeneming van Maria. Via de Hoogstraat (met een gemaal en een fraai hofje) kom ik bij de provinciale weg.

Ik loop een paar honderd meter langs deze weg, steek over en dan kom ik op een smalle asfaltweg die de polder in gaat. Aan het einde van de rechte weg komt van links een ander pad aan lopen, het Floris V-pad. Het blijft bij een pad, ik zie geen lopers. Samen met Floris V loopt Willem I nu verder tot aan het einde van de etappe van vandaag. We beginnen met een mooi graspad door de polder, boven het riet uit zie ik aan mijn rechterhand een wiekende molen. Het is de boezemmolen nummer 6.

Aan het einde van het graspad kom ik (Floris V is wat achterop geraakt door zijn zware, onhandige kleding voor een luchtige wandeltocht in zomerse temperaturen) aan bij het smalle riviertje Vlist. Nu volgt een lange tocht langs dit riviertje. Het is een prachtig gezicht, rechts het water, links groen en af en toe een huis(je).
Plots zie ik aan mijn linkerhand een sportterrein, niet maar een voetbalveld van dertien in een dozijn, of een hockeyveld, met stickende meisjes of een paardenbak. Hier is het terrein van de plaatselijke vereniging ter bevordering van het polsstokverspringen. Het is de eerste keer dat ik op mijn strooptochten een dergelijk topsportcentrum zie. Hier dus niet Fryslân Boppe, hier wordt getraind om de Friezen te verslaan.

Langs de Vlist neem ik een lunchpauze. Veel is te vinden in Vlist, water, boerderijen, fietsende ouderen, schoolgaande jongeren, loeiende koeien, kakelende kippen, giechelende geiten, maar wandelbankjes zijn schaars.
Kort na de lunchpauze begeef ik mij in Franse sferen. Ik kom in Bonrepas en loop over de Bonrepas, in de verte ligt de Franse kade. Op deze plek van de goede maaltijd heeft een gebeurtenis van grote historische waarde plaats gevonden. Op de gedenkwaardige dag 28 juni 1787 werd op de weg van Schoonhoven naar Haastrecht (langs de rivier) ene Wilhelmina van Pruisen aangehouden. Nu was Wilhelmina niet zomaar het meisje van hiernaast. Zij was de vrouw van stadhouder Willem V. Het incident heeft echter niet de prozaïsche naam ‘de aanhouding van Vlist’ gekregen, maar de ‘aanhouding van Goejanverwellesluis’. Wilhelmina was op weg naar Den Haag, want haar man de stadhouder was verdreven. Zij wilde graag dat de Staten van Holland voor haar man zouden opkomen. Patriotten uit Gouda hadden lucht gekregen van haar reisprogramma en hielden haar aan bij de rivier. Uiteindelijk greep de broer van Wilhelmina, Frederik Willem II van Pruisen, in, viel de republiek binnen en verjoeg de Patriotten. In gelukzalige onwetendheid van deze historische grond loop ik verder en passeer een molen, dat is bekendere grond.

Via een kleine omtrekkende beweging kom ik in Schoonhoven. Voordat ik een mooi en rustig (op een luidruchtige grasmaaier na) park in ga zie ik een Remonstrantse kerk, waar één maal per twee weken een dienst wordt gehouden. Aan de andere zijde van het park kom ik weer een kerk tegen. Deze kerk is van iets groter formaat, maar dat is niet verwonderlijk. Het is de Sint Bartholomeüskerk en is van Rooms Katholieke huize. Nu is in Schoonhoven nog een kerk met dezelfde naam, deze is in gebruik bij de Oud Katholieke Kerk.

Nu is Schoonhoven wijd en zijd bekend als pelgrimsoord. Velen die een bijzondere devotionele relatie hebben met zilver gaan te voet, met de fiets, met de auto of met de boot voor hun jaarlijkse pelgrimage. In de voormalige kazerne is een museum ingericht met allerhande zilveren relikwieën. De devotie is in volle actie wanneer ik het museum binnen treedt. Een groepje vrouwen wordt rondgeleid langs allerhande fraaie voorwerpen, een enkele vrouw gaat er bij zitten, overmand door het vele goeds dat zij ziet om zich heen. De atmosfeer is die van een gewijde stilte.
Er zijn ook examenstukken te bewonderen van de studenten aan de opleiding tot zilversmid. Mij trof het werkstuk van Nikki van der Willik. Ik heb op haar werkstuk gestemd voor de Publieksprijs. Zij heeft op prachtige manier pauwenveren verwerkt in haar halssieraad, een adellijke benadering (ik denk aan de pauwen bij de Koninklijke Stallen in Apeldoorn en de witte pauwen bij kasteel Staverden).

Ik neem een volgende lunchpauze langs de gracht in het centrum van Schoonhoven. Op een bankje aan het water, het groene water, zo is het echt een waterweg, een groen waterpad.
Na de lunch loop ik verder langs het water en de oude huizen. Het is niet alles zilver wat hier blinkt, maar wel veel. In een zilverhuis was vroeger de plaatselijke synagoge gevestigd met een bijbehorend reinigingsbad. Na de tweede wereldoorlog werd de synagoge opgeheven en gevoegd bij die van Rotterdam. Die stad ligt op meer dan een sabbatsreis weg.

Via een oude stadspoort verlaat ik de stad, een mooie stad, zo ver ik heb kunnen zien. Ik loop langs het standbeeld van Olivier van Noort (ca 1558 – 1627). Hij was de eerste Nederlander die rond de wereld voer en hij overleed in Schoonhoven. Ik ga beginnen aan mijn ‘zee’reis en neem de pont naar de gindse oever van de Lek.

De reis verloopt vlekkeloos. Er wordt niemand gemeld met zeeziekte. Aan de andere oever ga ik van start met het laatste gedeelte van de tocht van vandaag, op weg naar Groot Ammers.

Ik kom terecht op een bijzonder pad, weer een Tiendweg (zie ook de vorige etappe). Dit pad is een graspad, dat alleen voor voetgangers geschikt is, en loopt parallel aan de Wilgenweg en gaat vlak langs een bedrijventerrein. Voordat ik in Groot Ammers aankom dring ik eerst door in de kern van Liesveld. Hier is nog een Baron van Liesveld (dat is koning Willem-Alexander).

Ik had gedacht in één keer door te lopen naar het eindpunt, maar in de buitenpolder van Binnen Nes neem ik onder een boom nog even een pauze. Het is warm, onder de boom en onder de brandende zon. De tocht over de grasdijk is mooi en zo kom ik dan uiteindelijk in Groot Ammers aan. Ik moet me even goed oriënteren om de juiste bushalte te vinden. Ik kom aan bij het Hervormd Centrum, een mooie plaats voor het einde van deze pelgrimsetappe. Net voordat ik op de bushalte kan kijken waar hier de bussen naar toe gaan, hoor ik achter mij een een geluid en ik kijk achterom. Het is de bus naar Utrecht. Ik stap in en begin aan een toeristische route langs de Lek.