Hoenderloo is een geliefde plaats om te wandelen. Wanneer ik op weg ben naar mijn startpunt op een verlaten parkeerplaats zie ik vele wandelaars op de lanen en de paden. Zelfs op het pad waar ik onlangs alleen wandelde zie ik nu een groep dezelfde richting uitgaan.
Vanaf de parkeerplaats ga ik naar de Oudeweg en ik voel mij onmiddellijk thuis. Vanaf deze weg voor ouden ga ik naar het terrein van jongeren. De Hoenderloo-groep heeft hier een omvangrijk terrein met vele gebouwen waar jongeren steun en begeleiding krijgen om de weg naar een goed leven weer te kunnen vinden. In de 19e eeuw begon predikant Ottho Gerhard Heldring hier met opvang van jongeren en zorg voor de plaatselijke bevolking. Hij zwierf vaak over de Veluwe en kwam zo terecht in de kleine nederzetting die Hoenderloo toen was.
Vanaf de hoogte van het Hoenderloo-terrein daal ik af naar het dorp. Ik sla een smal paadje in, een bordje geeft aan dat dit het A. den Doolaardpad is. Sinds mijn middelbare schooltijd weet ik dat Den Doolaard (pseudoniem van Bob Spoelstra 1901-1994) in Hoenderloo woonde en schreef. Ik denk aan zijn herberg met het hoefijzer en ik vraag mij af in stilte of er hier nog een Wampie rondloopt. Aan het einde van het paadje staat een houten woning. Is dit de woning van Den Doolaard? Ik vraag het aan een man die, schuin tegenover het houten huis, een hek repareert. Volgens hem is dat inderdaad het huis waar in de schrijver woonde. Zelf heeft hij de schrijver nooit ontmoet want hij is import van na die tijd. Ik loop terug naar het huis en kijk naar binnen door al de ramen. Ik zie een ouderwetse schrijfmachine op een tafeltje. Ik zie oude wandelschoenen. Ik zie een grote foto van een schrijver, met pijp, gebogen over zijn schrijfmachine. [Achteraf doe ik een kleine zoektocht en nu vermoed ik dat dit houten huisje het schrijvershuisje van Den Doolaard was, want zijn gehuurde huis was aan de Miggelenbergweg te Hoenderloo.]
Tegenover het houten huisje oefent een herder met zijn schapen en zijn honden. Langs de randen van het veld wachten honden in attente houding op de fluittonen van hun baasje.
Via een omzwerving door het dorp kom ik bij de Heldringput. Toen Heldring voor de eerste keer in Hoenderloo kwam telde het dorp ongeveer 150 mensen die in plaggenhutten woonden. Voor hun watervoorziening waren zij afhankelijk van regen die opgevangen werd. Heldring besloot om een put te slaan, de eerste poging mislukte, de tweede poging (rond 1844) lukte en de put is hier nog steeds te zien. De put heeft inmiddels de status van Rijksmonument.
Langs de ingang van de Hoge Veluwe gaat mijn wandeling verder, het terrein van de Hoenderloo-groep ga ik weer op en ik passeer de voormalige directeurswoning en de oude school die genoemd is naar dhr. Gangel die de eerste onderwijzer in Hoenderloo was.
Langs de rand van een vakantiepark kom ik aan op de Miggelenberg, een prachtig gebied met vergezichten in de kraakheldere lucht. Een enkeling heeft vanochtend dit gebied gevonden. De route kronkelt door dit gebied. En dan gaat het verder naar De Krim waar ik via de Oudeweg terugkom op mijn startpunt.
Dit klompenpad is een prachtig pad, door mooie gebieden. In Hoenderloo ontkom je niet aan vakantieparken, maar die zijn niet storend aanwezig op deze wandeling. De route biedt veel moois.
Klompenpad Plaggestekersweg – 12 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 