Klompenpad Doesburgermolenpad

HIEP
HIEP
HOERA

Op 12 april 2019 liepen wandellief en ik onze laatste gezamenlijke wandeling. We maakten toen een begin met het Grote Rivierenpad. Het was een aflopende zaak. Nu loopt de zaak de andere kant uit en werkt wandellief aan herstel en kunnen we deze gezamenlijke wandeltocht maken. We kiezen voor het Doesburgermolenpad omdat het een beperkte lengte heeft en omdat het allerlei herinneringen zal oproepen bij ons beiden.

Dit klompenpad begint op het terrein van Kernhem, aan de noordkant van Ede. Naast het Huis Kernhem staat een boerderij waar men niet kijkt op een pannenkoek meer of minder, behalve op dit moment want het pand is gesloten. In de miezerregen gaan wij op pad. Door het bosgebied van het landgoed gaat het noordwaarts over bebladerde paden. 

Dan komen we bij de Doesburgermolen. Een historische plek, niet alleen omdat rond het midden van de 16e eeuw hier al een molen stond. Mijn schoonmoeder hing hier als klein meisje in de wieken. Enige lef kon haar niet worden ontzegd. Jaren na dit huzarenstukje poseerden wij hier voor onze trouwfoto’s. Wandellief stond toen in de stralende zon te stralen, nu miezert het, maar zij straalt nog steeds. 

Over de Doesburger Eng  gaan wij verder naar het noorden. Deze Eng is een bijzonder gebied. Niet alleen omdat de Doesburgerbuurt al vermeld wordt in een akte uit 1025, waaruit bleek dat de gronden in gezamenlijk beheer werden gehouden. Eeuwenlang werden in dit gebied heideplaggen en grasplaggen op de akkers gestort, vermengd met schapenmest. Dit verbeterde de kwaliteit van de landbouwgrond, maar het betekende ook dat deze akkers hoger kwamen te liggen dan het omliggende land, dat bijvoorbeeld werd gebruikt als weg. Op sommige plaatsen is nog goed te zien dat de landbouwgrond hoger ligt dan de weg.   

Door het gebied loopt het oude kippenlijntje dat inmiddels een veel gebruikte lijn is door een regionale vervoerder. Aan de andere kant van deze liujn komen we langs het gebied van de voormalige Doesburgerheid. Daar steeg in 1910 Jan Hilgers op met een Blériot-XI en vloog rondjes, een primeur van Jan. 

De Doesburgerbuurt kende tot in de jaren dertig een halte voor de trein. Ter hoogte van het bordje 24.7 (net te zien op de foto). Er was een perron en er was een wachthuisje, wellicht is de kleine verhoging in het landschap met begroeiing (langs het hek) de plek waar vroeger het wachthuisje stond.  

We steken voor de derde keer de spoorlijn over en komen langs de restanten van een 21 kilometer lange wildgraaf. Een deel van deze wildgraaf ligt op het terrein van Landgoed Groot Zonneoord, waar tegenwoordig een Campus voor Kennis en Innovatie is. Daarna maken we nog een tocht door het iets zuidelijker gelegen bos. 

Nog een keer steken we het spoor over en komen terug op het terrein van Landgoed Kernhem, waar al in 1410 een versterkt huis uit de grond werd gestampt. Het fraaie huis dat er nu staat is pas 200 jaar oud. 

We zijn aan het einde van een mooie wandeling gekomen, bospaden en boslanen, de open velden van de Eng, de historische plaatsen aan de route. 

Klompenpad Doesburgermolenpad (Ede en Lunteren) – 8 kilometer