Krijtlandpad 4, Oud-Lemiers naar Slenaken

Met een kop thee zit ik voor het raam en kijk naar Duitsland. Een nieuwe dag ligt voor mij. Mijn vierde dag op het Krijtlandpad. Mijn rugzak ligt gebruiksklaar bij de deur. Met de thee ga ik naar de eerste verdieping waar de keuken is. Op de ontbijttafel staat een uitgebreid ontbijt voor mij klaar. Griekse yoghurt is al in de kom gedaan. Gastvrouw Astrid geeft mij een korte en heldere rondleiding over de tafel. Dit is uit eigen tuin, dat heb ik gemaakt van producten uit onze tuin. De pruimen komen van mijn boom. Verder staan er meerdere bio-producten op tafel.

Gisteren merkte ik al dat mijn gastvrouw een sterk WIJ-gevoel heeft en terwijl ik ontbijt zie ik een tekening met informatie over permacultuur en zij vertelt zij iets meer over haar huis en de weide bij de Duitse grens. In die weide met een gemeenschappelijke functie ontstaat van alles, doordat mensen samenwerken aan het verbouwen van groenten, het planten van vruchtbomen, een plek om samen buiten te zijn, zelfs de mogelijkheid wellicht om in de toekomst zelfvoorzienend te zijn. Zij wijst mij op de mogelijkheid om langs de wei te wandelen. Dus neem ik na het ontbijt en het afscheid het smalle pad langs een weiland, achter een witte boerderij langs en dan kom ik langs het hek van de WIJ. Ik ga naar binnen en dwaal rond. Ik weet niet of ik alle hoekjes en gaatjes en hofjes heb gezien, maar het is een goede plek om te vertoeven.
Ik neem afscheid van WIJ en ga alleen verder.
Via een korte weg langs een kapel en een kerk kom ik op de weg naar Holset, waar ik bij de Sint Lambertuskerk de route oppak. De route slingert zich vandaag over allerlei smalle paadjes, door dalen en over hooggelegen vlaktes. In de dalen zijn de ouderwetse houtwallen aanwezig evenals schapen en koeien en grasland. Op de vlakten is het een ander beeld, een ruim en open landschap. Op die vlakten groeien de gewassen zoals ui en bieten en granen.
Van Holset wandel ik naar Harles en dan verder naar Viele (Vijlen) het hoogstgelegen dorp van Nederland. Vlak voor Viele mis ik een pad door het groen, ik loop nog heen en weer, maar ik zie het over het hoofd. Misschien laat ik mij afleiden door een groot herenhuis op de ene hoek en de bloemenpracht op een andere hoek. Door deze misser loop ik langs de asfaltweg naar Vijlen, het is geen straf. Via een fraaie scherpe hoek en dalend perspectief slaag ik er in om weer op de route te komen. Even verderop gaat dit pad over een authentieke voorde. De Mechelderbeek stroomt hier, weliswaar niet heel opvallend. Voor de dagen dat de beek zich van haar woeste kant laat zien is er een wandelbrugje aangelegd. Hier in de buurt langs het pad is ook een Heerlijkheid. Onder een afdak zie ik wat folders en daar snuffel ik tussen. Tot mijn verrassing zie ik een folder over de Protestante Kerk in Maastricht en Heuvelland. Veel protestantisme ben ik in deze streek niet tegengekomen. Nu een folder en op mijn eerste etappe een piepkleine Hervormde begraafplaats in Eijsden. Zeer nadrukkelijk zijn aanwezig de Rooms Katholieke Kerk en de vele wegkruizen en allerlei andere herinneringen aan het christelijk geloof vanuit roomskatholiek perspectief.

Het pad gaat verder door dalen en over hoogten, het dal van de Mechelderbeek is prachtig. Melleschet kom ik tegen. Nijwiller breng ik een kort bezoek. Ten noorden van Wahlwiller ga ik. Ik ontmoet herdenkingsplekken voor gevallen uit de tweede wereldoorlog. Vlak voor Cartils buig ik af naar het zuiden, waar ik het beroemde Redemptoristenklooster van Wittem passeer. Vlakbij dit klooster is er volop gelegenheid om allerlei ‘snuisterijen’ en kunstige spullen te kopen die iets oproepen van het christelijk geloof. We hebben er ooit een fraais gestileerd kruis, dat gemaakt was in een Duits klooster, gekocht. Het hangt nog steeds in onze woonkamer.

Dan volgt de steile tocht naar het boven Gulpen uitstijgende monument ter herinnering aan Maria, de moeder van Jezus Christus. Voordat ik bij dit monument ben, ga ik zitten op een bankje, zie de vele peuken en geniet van het uitzicht over Wittem, het klooster en het kasteel en het gekrioel beneden. Op Hemelvaartsdag 1935 is dit monument ingehuldigd. Er waren ongeveer 25-30.000 mensen aanwezig. Op dit moment zijn er minder mensen aanwezig. Maria wordt hier geëerd als middelares, maagd en medeverlosseres.
Na de afdaling van de Maria Hoogte kom ik aan in het bruisende centrum van Gulpen. De zon schijnt uitbundig en de terrassen zijn goed bezet. Ik ga zitten op het terras van Brasserie De Kroon en bestel een warme chocalademelk en een kruisbessevlaai(punt). Even uitrusten en genieten van alles wat er om mij heen gebeurt en uiteraard van de chocolademelk en de vlaai. Hier op dit terras (historisch moment!) besluit ik om de Kortsluitroute van Gulpen naar Slenaken te wandelen. Ik heb er de tijd voor en het Gulpdal is heel mooi.

Eerst wandel ik voor het kasteel Neuborg langs, waar niet al te veel van te zien is. Vermoedelijk wordt er druk getimmerd aan het kasteel en de bijgebouwen en de muren. De route brengt mij door het kleine dorp Pesaken (met een heel mooi huisje). Veel mensen zijn wandelend op pad op deze route. Jong en oud, met of zonder hond, met of zonder stok. Wanneer ik in de buurt van de Helenahoeve kom tuur ik tussen de bomen door of ik nog iets van een ijskar zie, maar ik bespeur niets, daarom loop ik ten noorden van Slenaken verder in het Gulpdal. Vlakbij de plaats waar ik van een wandelbankje viel staat een bushalte, de bus komt, de wandelaar stapt in, de bus vertrekt en stopt uiteindelijk in Gulpen.

Ik heb nog even de tijd voordat ik mij gaan melden op mij overnachtingsadres van deze avond. Dit betekent dat ik op zoek ga naar een plek om te eten. Die plek vind ik op het besloten terras aan de achterzijde van Gasterij De Poort. Ook hier eet ik een forel en geniet van mijn Dame Blanche. Daarna ga ik op pad naar de Kiewegracht. Wanneer ik de poort van de oude Hoeve De Burgh (1610) ben binnen gelopen en op een bank op de besloten binnenplaats ben zit bel ik Edmee op. Binnen zeer korte tijd komt zij vrolijk en enthousiast aanlopen en wijst mij de weg naar mijn vakantieappartement, een luxueus onderkomen voor één nacht. We maken een afspraak voor het tijdstip van het ontbijt.
‘Ik geef de voorkeur aan acht uur.’
‘Wanneer het tien over acht wordt, kan ik eerst langs de bakker voor vers brood.’
‘Ook goed.’
Ik maak mij op voor een douche en een goede nachtrust. Het komt wel goed met dat ontbijt.
Krijtlandpad – Oud-Lemiers – Gulpen — Slenaken – 28 kilometer