Het startpunt van deze nieuwe trage tocht is gelegen op het parkeerterrein van het Australische restaurant NuNu. Nu, we zijn er in, een bonte kleurenwereld. Het staat in schril contrast met wat we op onze tocht vandaag zullen tegenkomen. Herfstgetooide landerijen, koeien, landhuizen en veel zandpaden. We steken vanaf de parkeerplaats meteen de doorgaande weg tussen Deventer en Raalte over. Zo komen we in het bos van landgoed De Kranenkamp. Onmiddellijk worden we ondergedompeld in de herfstpracht van dit landgoed. Veel blad op het pad, het suizen van de auto’s op de doorgaande weg, kale bomen, vogels die lawaai maken (nou ja, lawaai).
Via de Averlose Houtweg en de noordzijde van het terrein van de Sallandse Golfclub De Hoek komen we op een lang en recht pad. Dit is de Bevrijdingsweg. Ik weet niet of aan het einde van de Tweede Wereldoorlog hier bevrijders hebben gewandeld. Of aan het einde van de Tachtigjarige oorlog. Wat ik wel weet is dat dit het oude tracé is van een spoorlijn tussen Deventer en Raalte en verder naar Ommen. Deze spoorlijn werds geopend in 1910 en werd al in 1935 gesloten. Bij het lopen van de Sallandse Zandloper maakten we ook kennis met deze opgeheven spoorlijn.
In het landschap is zelfs meer te zien dan een strook van het voormalige tracé. Bij het voormalige station Eikelhof is nog een slagboom te bewonderen en het stationsgebouw zelf staat er nog met een bijpassend bord aan de gevel. Bijzonder om dit hier tegen te komen. Aan de noordkant van De Hoek was ook een stopplaats, zonder gebouw. Ook in Wesepe staat nog het stationsgebouw. Prachtige spoorgeschiedenis.
Bij de Eikelhof verlaten we het spoortracé, maar blijven op de Bevrijdingsweg. Via een zandpad komen we uit bij Havezate Boxbergen, waar ook een landgoed bij hoort. De eerste keer dat het Huis Boxbergen wordt genoemd is in 1344. Het landgoed Boxbergen – Lankhorst is momenteel gezamenlijk eigendom van Stichting IJssellandschap en het Burgerweeshuis en Kinderhuis te Deventer. Het huis wordt particulier bewoond, maar wie er momenteel huist is mij onbekend.
We steken de Boxbergerweg over en gaan de Rozenvoorderdijk in. Het is hier geasfalteerd, dat kan zelfs gebeuren op een trage tocht. Zo komen we op het terrein, het bosterrein, van het Burgerweeshuis en Kinderhuis dat in Deventer is gezeteld. Het is hier een prachtig bosgebied met een natuurkampeerterrein. Er staat echter geen enkele tent. Vervolgens komen we bij de oever van de Grote Vloedgraven, nadat we eerst een kudde blokkeerkoeien zijn gepasseerd. Dan is er een hernieuwde kennismaking met de voormalige spoorlijn. De Boxbergerweg steken we wederom over bij de velden van sportclub Wesepe.
Na een bosgebied krijgen we zicht op Nieuw Sion. Vroeger droeg dit gebouwencomplex (gestart hier in 1890) de naam Abdij Sion, maar nadat de bewoners vertrokken waren naar Schiermonnikoog, zijn er anderen gekomen en heeft het complex een andere bestemming gekregen, maar wel in de christelijke kloostertraditie. Er is o. a. een jongerenklooster gevestigd onder leiding van Catharinus.
Via een kleine lus aan de overzijde van de weg tussen Deventer en Raalte komen we terug bij het parkeerterrein. We hebben een mooie wandeling achter de rug, een betrokken lucht vergezelde ons en af en toe kwam er water uit de lucht. Dit is een route die in elk jaargetijde nieuwe beelden zal opleveren.
Trage Tochten – Boxbergen – 15 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 