Klompenpad Oldenallerpad

Het is een zoete inval waar we wachten op onze medewandelaars voor dit klompenpad in de buurt van Kasteel Oldenaller. We zijn niet de enigen die van plan zijn om dit klompenpad te gaan bewandelen. Ons kerkelijk tiental is compleet voor ons tweede Klompenpad en we vertrekken. Bij de start is het oppassen want de eerste meters gaan langs de berm van een asfaltweg die ook benut wordt door auto’s. Na het oversteken van het spoor gaan we de Withagersteeg in en de rust loopt met ons mee. Van deze klinkerweg komen we op een breed zandpad dat gedachten van lange oprijlanen en landelijke rijkdom oproept. Na het oversteken van de doorgaande weg tussen Nijkerk en Putten nemen we de tijd om stil te staan bij de aanslag die het verzet hier in 1944 pleegde. Het gevolg was een verschrikkelijke razzia door de Duitse bezetters die aan vele, vele mannen het leven heeft gekost.
Bij het zicht op Kasteel Oldenaller geeft Naomi, één van de jongsten uit ons gezelschap, ons enige informatie over het Kasteel en het landgoed. Altijd goed om iemand met verstand van zaken in je gezelschap te hebben. Aan de achterzijde van het huis wordt druk gespeurd naar de reigers die hier een kolonie hebben gebouwd. De Kolonisten van Catan Oldenaller. Kars doet hier en daar het verzoek om te zoeken naar braakballen, maar hij vindt zelf de eerste en enige braakbal en gaat meteen aan het determineren.

We kruisen voor de tweede maal de Nijkerkerstraat en bij het eerste wandelbankje dat we aantreffen gaan we pauzeren. Sommigen storten zich op het bankje, anderen gaan met de rug tegen de boom op de grond zitten, de rest blijft staan in gesloten formatie. Na brood, kaas, warme thee en wat al niet meer strekken we onze benen en gaan verder.

In de voorste linie loopt Emma, die als regentes en koningin let op de markeringen en ons de juiste weg en het juiste pad, zelfs het smalle pad, wijst. Na het spoor gaan we de struiken en de houtwallen in. Mooi dat in deze streek de houtwal de kaalslag die op zo veel anderen plaatsen heeft huisgehouden niet heeft ondervonden. De houtwallen zijn mooie plekken, niet alleen voor wandelaars, maar voor allerlei insecten en beestjes en vogels. Het zijn plekken vol leven.

Van houtwallen gaan we naar het open veld. Dit klompenpad heeft zo veel variatie in cultuurlandschap en akkers en cultuur. Uit de hoeveelheid andere wandelaars die we tegenkomen blijkt wel dat dit een populair wandelpad is. Ik vergeet nog de schaapskooien die we tegenkomen, niet allemaal meer in het bezit van schapen, maar toch …

Even voorbij de laatste schaapskooi, die nu op een vergaderruimte lijkt, komen we aan bij het toetje van de tocht. Het mooie natuurgebied Heihoef. De vorige keer dat ik hier door liep waren er nog rundachtigen die om oplettenheid vroegen. Nu zien we niets dan al het andere dat er te zien is, bijvoorbeeld een flinke kolonie mieren die zich het wandelpad hebben toegeëigend.

Bij de ingang van de Heihof en bij de uitgang is een fraai overstapje. We hebben nog net geen klimijzers nodig. Het laatse deel gaat over een smal pad parallel aan de weg en dan een stukje asfalt en dan trekken twee jeugdigen een sprintje om als eerste terug te zijn bij De Zoete Inval. Daar is namelijk een trampoline XXL. Deze wandeling is maar een aanloop naar dit springtoestel.
Klompenpad – Oldenallerpad – 8 kilometer