Utrechtpad 9 Baarn naar Hollandsche Rading

Dat het vandaag een herfstdag is is goed te merken aan de hoeveelheid paddestoelen langs de kant van de weg. Rood met witte stippen en in allerhande andere formaties. Deze kom ik vrij spoedig na de start tegen. We beginnen onze tocht bij het station van Baarn, bij de parkeerplaats naast De Generaal. Dit restaurant is een voormalige wachtkamer voor treinreizigers. Het had zelfs een Koninklijke Wachtkamer. Dit is het eerste koninklijke tintje van de dag.

Van De Generaal gaan we naar het Baarnse Bos dat juist achter het restaurant ligt. Het is een goed bezet parkbos, met honden en hondenwandelaars, misschien zelfs wel hondenfluisteraars. We komen oefenende sportieve dames tegen die luisteren naar de instructies van een andere dame. We zien een bruidspaartje in een open koets (het is nog droog). We zien en horen een groep studenten die de contouren en structuren van het bos bekijken onder leiding van een man. Verschillende talen klinken op vanuit deze groep.  Moeders laten hun kinderen uit.

We komen niet alleen levende mensen tegen, een persoon is vorm gegeven in een fraai houten beeld. Is het een dame van koninklijke allure? Is het koningin-regentes Emma die hier in het bos wacht op de dingen die komen gaan en weg gaan? Eén van de ingrepen van de mens zien we bij een berceau, die nog in het stadium van groei is. Bomen vormen een boog, sommige bomen zijn iel en jong, andere bomen hebben de jaren van volwassendheid al bereikt. Vanuit het bos zien we aan het einde van een lange laan een naald, niet de beroemde Naald bij het Paleis Het Loo. Deze Naald is een herinnering aan de slag bij Waterloo (1815), waar een Oranje prins bij aanwezig was. 

Vanaf Paleis Soestdijk is een zichtlijn die zicht geeft op deze naald (of obelisk). We hebben er niet op gelet toen we langs het paleis liepen. Hier woonden koninklijken, maar het staat leeg na het overlijden van prinses Juliana en prins Bernhard. Af en toe is er een tentoonstelling of in de tuin is een concert. In de voortuin van het paleis is een dubbelbeeld geplaats van de beide laatste bewoners. We passeren de Marechausse kazerne die naast het paleis is geplaatst. Ik vraag me af of er nu nog een grote noodzaak is voor een kazerne nu de koninklijken niet meer naast de deur wonen.

We nemen onze lunchpauze op een bankje bij De Stulp, dit is een heide- en stuifzandgebied. Verder zijn er ook grote grazers en er wordt vriendelijk op geattendeerd dat het verstandig is om op minimaal 25 meter afstand te blijven van deze viervoeters. Ik ben in gezelschap van een boerendochter, dus wat kan mij gebeuren?!

Het valt op dat hier veel wandelaars zijn, veelal duo’s, maar ook een enkele eenling. Het lijkt er op alsof vele mensen hebben besloten om vandaag van Baarn naar Hollandsche Rading te wandelen. Tussen alle wandelaars treffen wij een oude bekende, die bezig is met zijn rondje dat hij meerdere keren per week wandelt. We nemen de tijd om elkaar te spreken en naar elkaars welzijn te vragen. De ene na de andere wandelaar passert ons, velen met een routebeschrijving in de hand.

Wanneer wij verder gaan moeten we even de stramme ledematen op gang krijgen. Maar het lukt ons om Lage Vuursche te bereiken, het laatste gedeelte hier lopen we langs de beveiligde hekken van kasteel Drakesteijn. Alweer een koninklijk tintje op onze tocht. Na een korte pauze in dit dorp gaan we verder in westelijke richting. Blijkbaar woont er in Lage Vuursche een liefhebber van het edele golfspel, want een poort is fraai versierd met een hek met een golfspeler die door de knieën gaat om de bal een mep te geven.

We komen op de Karnemelksweg. Op de Vuursche Dreef gaan we niet rechtdoor naar het station van Hollandsche Rading, maar we volgen het fiets- en wandelpad, dat ons over de snelweg A27 zal leiden. Het is een gelukkige greep, want we komen een bord tegen dat ons er op wijst dat we de volgende week hier de weg niet meer kunnen oversteken. Een purist zou nog kunnen denken dat alleen de fietsbrug zal worden gesloten en niet de wandelbrug, maar aangezien die beide bruggen gebruik maken van het zelfde wegdek is het goed mogelijk dat een wandelaar er ook niet door kan.

Nu ligt er iets ten noorden van de wandelbrug een andere oversteekmogelijkheid. Echter deze oversteek is bedoeld voor dieren. Het lijkt mij niet verstandig om te proberen in geval van een gesloten brug hier over te steken (tenzij op handen en voeten !)

Aan de overzijde slaan we onmiddelijk linksaf, voor een hek, een smal pad in dat evenwijdig loopt aan de spoorlijn. Door het bos komen we uit bij een spoorwegovergang en bij het station van Hollandsche Rading. We nemen plaats op een bankje (er is hier geen Koninklijke Wachtkamer) en wachten op de trein naar Hilversum. 

Het is een mooie wandeling geweest op een mooie herfstdag.