DAT OP EEN DAG DE OCHTEND SPEELGOED WORDT,
DE VOETEN VAN EEN WANDELAAR BUITELEN
IN HET GRAS. EEN BOOM, OOG IN OOG MET
DE HEMEL, TILT ZIJN TAKKEN OP, DENKT VOGEL
TE ZIJN, VLIEGT OVER TUINEN UIT,
EEN GEDICHT DE OVERTREKKENDE SCHADUW
ALS IETS DAT OPLOST IN ZICHZELF. LONKENDE
BOMEN ONDER VERWARDE WOLKEN, DE JEKER
FLAKKERENDE GOLFSLAG. HOE BEVOORRECHT WIJ
STAAN EN BLIKKEN NAAR ELKAAR, VLIJEN ONS NEER
LANGS HET WATER, ZACHTE DEINING, VER EEN RUISEN
OM DE MUREN VAN DE STAD.
Frans Budé
Willems Wonderlijke Wandelingen 