Tussen Ginkel en Renkum

Net voordat ik de tunnel Buunderkamp onder de A12 doorga passeert mij met langzame snelheid een busje van Routebureau Veluwe. Op weg naar het weekend of naar de laatste klus van de werkweek. Dit routebureau bemoeit zich sterk met de aanleg van het wandelnetwerk over de Veluwe. Routes bepalen, gesprekken met landeigenaren, paaltjes slaan, markeringen aanbrengen. Langzamerhand breidt het netwerk zich steeds verder uit. Naast de wandelaar wordt ook gedacht aan de ruiter/amazone, want er is ook een begin gemaakt met een paardennetwerk. De oude bordjes ‘Ruiterpad’ verdwijnen, één voor éénn worden deze vervangen door de paardenmarkeringen. Op de geslagen paaltjes komen niet alleen de nummers en de richtingen van het wandelnetwerk te staan, maar ook de markeringen van LAW’s en Streekpaden en Klompenpaden. Een bundeling van krachten.

De app TopoGPS die ik gebruik tijdens en voor en na mijn wandelingen heeft een leuk middel om een wandeling op te roepen. Je drukt op de kadasterkaart op de plek waar jij jouw wandeling wilt beginnen, vervolgens geeft je op de schuifbalk aan hoeveel kilometer jij wilt wandelen en, zowaar, er verschijnt een route op het scherm, die je kunt opslaan in het systeem. Ik heb op het station van Wolfheze gedrukt. Vanaf dat station heb ik vaker gewandeld. Het is een mooi startpunt voor allerhande wandelingen. Ik kom uit op een flinke wandeling. laat ik dus maar beginnen bij het station. Eerst ga ik op weg naar het psychiatrisch ziekenhuis, dit is een uitgestrekt terrein met veel laagbouw. Hier wordt gezorgd voor de medemens. Dat dit niet altijd gemakkelijk laten mij hekken met prikkeldraad zien rond meerdere gebouwen. Hier kun je maar zo niet weg om een wandeling te maken. Misschien zelfs niet naar het Openluchtheater dat ik passeer. Bos en akkerland en tuinbouw brengt mij bij De Boschhoeve, een bekende plek in deze omgeving waar je plantjes kunt kopen en soms zelfs in de opentuin thee drinken. Even voorbij deze kwekerij zie ik een paal van het wandelnetwerk, ik ga linksaf emn balanceer op de rand van akkerland en bos. Een rustig zandpad, waar vandaag zelfs geen fietsers te bekennen zijn. Het grootste deel van de wandeling kom ik veel meer fietsers tegen dan wandelaars. Wat kom ik verder tegen? Een golfbaan, met een man die verwoede pogingen doet om een bal in een gaatje te krijgen. Hij maakt gebruik van herkansing na herkansing. Zijn vrouwelijke kompaan wacht met groot geduld. Verder nog sportvelden en dan de Wilhelmina Bossen. Na enkele verkeerswegen en een rotonde overwonnen te hebben kom ik bij een volkstuincomplex. Aardig detail hier is dat een bloementuin bestemd is om regelmatig bloemen naar het hospice te Wageningen te brengen. Een kleurrijke geste.

Dan rijst voor mij op het fraaie kerkje op de heuvel in Heelsum. Minder fraai is dat er geen reguliere kerkdiensten meer worden gehouden. Aan de overzijde van de weg staat nog een oud verenigingsgebouw waar de kasteelheer van Doorwerth de eerste steen heeft gelegd. Onder de N225 door en op weg naar de Noordberg. Tijdens de slingertocht door het hogere bosgebied ontmoet ik een kudde paarden, die op hun gemak genieten van de schaduw. Een paard komt met goede bedoelingen (voorzover ik kan inschatten) op mij af. Ik kan mij niet aan de afstand van 25 meter houden die mij bij het toegangshet hek is voorgehouden. Het paard kan niet lezen en trekt zich er niets van aan. Het is een ongelijke strijd. Mijn pad gaat verder door de Renkumse uiterwaarden. Hier tref ik een kleine kudde koeien, die zich al grazend niets van mij aantrekt. Het is wederkerig. Een oude stenen toren steekt hoog boven de omgeving uit, ondanks het instortingsgevaar. Op het water zie ik een roeiploeg in conclaaf. Geen vrachtverkeer te bespeuren. Het centrum van Renkum (met twee kringloopwinkels) brengt mij uiteindelijk langs de ijsbaan, waar het nog rustig is, en verder naar de Ommuurde Tuin, vroeger de moestuin van Koning Willem III. Deze koning had als bijnaam ‘Gorilla‘, gelukkig had hij wel een moestuin, die in ere is hersteld. Bossen en een scouting blokut brengen mij naar een omgevallen boom, waar ik mijn eerste pauze houdt. Het is op een stortvloed van paden die hier bij elkaar komen en weer afscheid nemen. Hardlopers in allerlei soorten en maten gaan voorbij. Een vader en dochtertje zoeken een uitweg bij dit knooppunt. Vader kiest voor het smalste pad. Na mijn pauze ga ik ook dit pad in en langs een grafheuvel kom ik uit in Wageningen Hoog. Dit is een uitgestrekt gebied met grote vrijstaande huizen te midden van het groen. Ruim geboeg voor tijdelijke behuizing voor asielzoekers, die echter net aan de andere zijde van de Keienbergseweg te vinden zijn. Het gebied lijkt mij dichterbij Bennekom dan bij Wageningen te liggen.
Ik schamp de oostzijde van de bebouwing van Bennekom in het Bennekomse Bos. Ik draai om het landgoed De Born heen. Paaltjes wijzen de grens van het landgoed aan. In de buurt van De Dikkenerg kom ik niet alleen dichterbij de spoorlijn en de A12, maar ook bij een volgende cluster van groots opgezette huizen met groteb landschapstuinen. Ik bevind bij op de Mosweg en ga over op de Dr. Hartogsweg op. Tussen spoor en snelweg tref ik een viertal fietsers aan, die net een stop maken. Een man vraagt mij of er in de buurt een restaurant is. Hij heeft honger. Een vrouw merkt op: Ik heb nog één banaan. Deze opmerking redt de sfeer in het sterk uitgedunde peloton. Ik heb geen idee waar hier dichtbij een restaurant is. Ik ga verder, de snelweg onderdoor, dan over de Ginkelse Heide (zuidelijke versie), een groot militair oefenterrein, waar luchtlandingen plaatsvonden tijdens Operation Market Garden in september 1944.

Op een bankje bij Het Wijde Veld neem ik mijn volgende pauze. Twintig kilometer zitten er op. Op het veldje aan de andere kant van een hek spelen opa en oma met een kleinzoon. Het houdt de oudere generatie in beweging. Achter mij fietsen mensen over de Wijdeveldweg. Ik ga verder door het Ginkelsche Zand (een bosgebied) en bij de Buunderkamp ga ik door de tunnel onder de snelweg door. Ook hier weer veel fietsers. Dan de Duitsekampweg, waar in de eerste wereldoorlog een kamp voor Duitse geïnterneerden was. Ik sla nog een keer af door de kleine woonwijk hier en dan ben ik terug bij het station.
Vaker heb ik in dit gebied gewandeld. Toch weer nieuwe wandelpaden aangetroffen. Het was zeer de moeite waard.

TopoGPS – Wolfheze > Heelsum > Renkum > Zuid-Ginkel – 27 kilometer