Schilderspad Doorwerth

De lucht is licht betrokken.
Aan de overzijde van het water ligt de veerboot, aan de Drielse kant.
Een enkele auto wacht totdat het veer deze kant op komt.
Regen miezert.

Ik ga op pad voor een volgend schilderspad. Wandelen in de gemeente Renkum in het spoor van oude schilders. Hier, bij het Drielse Veer werd geschilderd door Willem Maris (1844-1910). Op zijn schilderij Overzetveer zie ik een gehesen zeil en een paar koeien en vier knotwilgen.Al op de jonge leeftijd van 18 jaar kwam hij naar Oosterbeek om te schilderen, temidden van oudere collegae zoals Anton Mauve. Op mijn foto staan knotwilgen en de rivier, maar geen koeien of stieren. Die andere Willem oefende bij de Stier van Paulus Potter in een museum in Haarlem en op zijn werk zal een koe of stier niet gauw ontbreken. Ik verlaat het uitgestrekte parkeerterrein bij het veer en zoek de Veerweg op. Hoog boven mij hoor ik stemmen van de Westerbouwing en zie ik met mijn hoofd in mijn nek steigers tegen het gebouw. De Benedendorpseweg weg kruis ik, terwijl een klein OV-busje langszij komt. Ik ga de weg naar het noorden op en sla ter hoogte van een vijver rechtsaf, de Hemelse Berg in, en volg de natte sporen van een beek. Een feitspad op, voor een bruggetje linksaf en dan kom ik bij een prieel. Tegenwoordig zou je dit een hangplek noemen, overdag voor ouderen, in de donkere uren voor de jeugd. Op dit moment hangt er niemand. De route gaat even terug over de Van Borsselenweg en dan volg ik het fietspad dat langs een imposant complex komt, waar ik paardenboxen ontwaar in een sjiek onderkomen. Bij dit complex is ook de beroemde ruiter Edward Gal betrokken. Ik volg het fietspad tot vlak voor de Molenallee en sla daar rechtaf een breed pad in dat bij de Italiaanse weg uitkomt. Hier ga ik linksaf af over de klikerweg. De Italiaanse weg werd ooit aangelegd door de heer van het kasteel Doorwerth, om met zijn koets van station Wolfheze naar zijn kasteel te kunnen rijden. Tegenover mij zie ik een kerkgebouw van Roomskatholieke huize. Het is de voormalige Onze Lieve Vrouwe van Lourdes kerk. Nu is er een bed & breakfast in gehuisvest, met behoud van een Mariakapel. Ik zoek momenteel geen onderdak dus wandel ik verder totdat ik weer op de Italiaanseweg kom, links en rechts ruim bemeten percelen met bijpassende woningen. De klinkers liggen onder mijn zolen. De rijkdom van Doorwerth toont zich hier.

De Italiaanseweg vervolg ik, op een kruispunt staat een groot landhuis. Ik ga hier het spannendste gedeelte van de weg in. Met afdalingen en haarspeldbochten. Verder is er hier niemand op pad. Ik behoor mij nu in Italiaanse sferen te bevinden. De oude kasteelheer ging vaak in Italië op vakantie en deze gehaarspelde bochten herinnerden hem aan zuidelijke sferen. Bij de tweede haarspeldbocht verlaat ik de Italiaanseweg en ga door de bossen en langs Rolandseck naar de Holleweg. Deze weg deel ik met vier fietsers die sneller dan ik naar beneden gaan. Toch komen wij ongeveer gelijktijdig aan bij de Fonteinallee. Niets is hier te gek. Ik maak een omtrekkende beweging bij kasteel Doorwerth, dan de Fonteinallee op en de lange asfaltweg naar het Drielse Veer. Gelukkig is het geen drukke weg, een enkele auto passeert mij, dan valt de stilte terug op het asfalt. Wanneer ik de weg naar het patrkeerterrein wil inslaan komen mij twee gerugzakte wandelaars tegemoet, één draagt een paraplu. Het miezert nog steeds. Ook dat levert een bijdrage aan de schilderachtigheid van deze wandeling.

Ans Mansveld – Schilderspad Doorwerth – 10 kilometer