Klompenpad Zeldertsepad

Een prachtige dag om te wandelen en om in de buurt te blijven.
Ik kies een wandeling ten westen van de stad Amersfoort.
Hier ligt het Zeldertsepad.
Negen kilometer op een zonovergotendag.
Dat moet goed gaan.
Ik parkeer onze auto op een parkeerhaven bij de oprit van boerderij De Pol langs de Zeldertseweg. Hier staat bij de parkeerhavens het bord van het klompenpad.
Ik kan de smalle asfaltweg recht oversteken en door een ‘kissing gate’ ga ik het weiland in. In de verte zie ik de A1 voorbijstromen. Hier is het stil. Een woontoren in een hoek van Amersfoort steekt hoog boven alles uit. Hier is alles op menselijke schaal. Ik loop over het vage pad dat zich nauwelijks zichtbaar heeft gemaakt door het weiland. Ik heb geen last van het broedseizoen, hierdoor kan ik de basisroute volgen en hoef ik niet om de broedgebieden heen te wandelen. Aan de overzijde van het weiland kom ik op een ander smal asfaltweggetje (alleen bestemmingsverkeer) in de Eempolder. Het is de Neerzeldertseweg. Ik vermoed dat deze weg nog lager ligt dan de parallel lopende Zeldertseweg. Ter hoogte van de Slaagseweg ga ik de weilanden weer in. Op het knooppunt van wegen zijn enkele bomen gerooid. Een bord meld dat in een wijde omgeving van bomen weidevogels geen nest bouwen, want vanuit de bomen en van onder de bomen loert gevaar van andere dieren. Aan gevaar hebben broedende vogels geen behoefte. Omdat dit gebied belangrijk is voor trekvogels wordt er zuinig omgegaan met deze vogels. Dan kan een zaag een helpende hand bieden. In de weilanden let ik niet goed op waardoor ik een paar keer het juiste pad mis en stuit op sloten en versperrende draad. Een blokkade! Een fietspad met fietsers brengt mij naar de Krachtwijkerweg. Nu heb ik aan mijn linkerhand de Polder Zeldert en aan mijn rechterhand De Slaag.

Voor mij stopt een trekker half op het weggetje. De bestuurder stapt uit loopt naar een hek dat de weg naar De Slaag blokkert. Hij doet het hek open, loopt terug naar zijn trekker en rijdt het land op. De twee maaiers worden neergeklapt en hij gaat rijden. Even verderop staan vier koeien bij een sloot. Zij kijken naar het water waar gele bloemen in bloeien. Groen. Geel. Blauw. Polderland. Nederland.
Een man is van zijn fiets afgestapt en tuurt door zijn verrekijker naar een groep ganzen in de verte. Aalleen het getuur maakt geluid, verder is het stil. Zijn vrouw stapt weer op haar fiets. Verderop staan een wandelende vrouw en een man met hond op het weggetje en praten over honden. Alsof de tijd stil staat. Ik loop door tot Bed & Breakfast De Boerennachtegaal. Dan rechts de Slaagseweg op, en onmiddelijk weer rechts de Hoogerhorsterweg. De naam van deze weg duidt op een boerderij die op een verhoogde plek was gebouwd. Langs de weg staan een paar bomen die schaduw verzamelen. Ik doe mijn rugzak af en ga met mijn rug tegen een boom zitten. Een paar honden stuiven af op het hek achter mij, maken wat kabaal, ik groet vriendelijk terug. Dan druipen zij weer af.

Na koel water en een appel stap ik op. Op het weggetje kom ik een trekker tegen, met twee maaiers aan de zijkanten. Het is dezelfde machine die ik eerder zag. Zo groot is deze polder blijkbaar niet. Via een overstapje kom ik op de Grebbeliniedijk, een oude verdedigingslijn in het landschap. Meestal is die dijk bekend van het traject tussen Veenendaal en Leusden, maar de dijk laat zich niet ophouden en loopt de polder in. De dijk brengt mij met zachte tred bij het water van de Eem. Een paar bootjes liggen aangemeerd. Fietsen staan op de dijk en jongelui van beiderlei kunne ontspannen zich aan de lage oever van de Eem. De zon schijnt. Het water stroomt. Het leven lacht hen toe. Flarden van geluk waaien af en aan. Fietsers gaan over de smalle brug over de Eem. Het is de Malebrug, bij de Malesluis. De brug is een trefpunt van komen en gaan. Fietsers flaneren in zomerse uitdossing. Een enkele racefietser probeert stekkerfietsers bij te houden. Twee vrouwen gaan pratend hun weg. Ik ga over het Malesluispad, in de schaduw van bomen. Ik kom weer bij de Slaagseweg, die mij langs de Boerennachtegaal brengt. Rechtsaf de Zeldertseweg over. In de verte zie ik de A1, zonder geluid. Voor mij zie ik een auto aan komen. De Rolls Royce gaat mij statig voorbij. De kloof tussen het platteland en de stad wordt even zichtbaar. Dan zie ik onze auto in de schaduw. Deze mooie tocht zit er op.
Hoe zou het hier zijn in stormachtig weer?
Met stromende regen?
De moeite van het proberen waard.

Amersfoort – Klompenpad Zeldertsweg – 9 kilometer