Kasteelwandeling – Scherpenzeel

Kasteelwandeling?
Nou ja, dat valt in Scherpenzeel wel mee.
De ondertitel van de wandelgids die wij gebruiken spreekt van kastelen en landhuizen. Laten we het in Scherpenzeel maar houden op een landhuis. Een huis dat aan de rand van de bebouwde kom ligt, op een flinke steenworp afstand van de oude kerk in het centrum.

In de loop der eeuwen is er op de plaats van het huidige landhuis heel wat afgesleuteld, van de ene stijl naar de andere stijl. Zelfs de gracht die bij het huis aanwezig is werd in de loop der jaren nog van vorm veranderd. Het huis ligt niet ver van de Grebbelinie, zodat tijdens de tweede wereldoorlog zowel het huis als het bijbehorende park zwaar te lijden had. Na het einde van deze oorlog werd door de familie Royaards voortvarend gewerkt aan het herstel. Vanaf 1975 werd het gebouw gemeentehuis omdat de familie alles bij elkaar had overgedragen aan de gemeente. Het landgoed Scherpenzeel, waar de wandeling van vandaag ruimschoots gebruik van maakt, hoorde niet bij de overeenkomst. Nadat het gemeentehuis 30 jaar had gefunctioneerd werd het door de gemeente overgedragen aan wat heden ten dage Geldersch Landschap en Kasteelen is.
Laten wij op pad gaan. De lijn van de wandeling kleurt lichtgroen op mijn telefoon. Dat kleurt prachtig bij het vele groen dat op de Kadasterkaart staat. Ik kan ook schrijven: vaak is de lijn niet te onderscheiden van de ondergrond op de kaart. Dan maar de wandelgids uit mijn rugzak gehaald, inmiddels hebben we al een deel van het park gemist. Er zijn ergere zaken in het leven. We zakken langzaam af naar het zuiden. Wanneer wij de Lunterse Beek oversteken, steken wij ook de grens tussen Gelderland en Utrecht over. Hier reiken de hertog van Gelre en de bisschop van Utrecht elkaar de hand. Over de Broekerweg komen wij uit bij het Valleikanaal, maar niet nadat wij een bezoek hebben gebracht aan het erf van boer Van de Lagemaat met zijn melkveebedrijf. Een moeder met kleine kinderen loopt net weg bij de koeienstal en een man in een scootmobiel blijft nog even kijken naar de etende koeien. Dieren en privacy, het blijft een lastig combinatie. Wij lopen op twee automaten af. Links staat een automaat waar de bezoeker melk kan tappen. Rechts staat een automaat, waar de bezoeker eieren en kaas en melk in een fles voor zijn geld kan kiezen. Wij kopen een stuk 30+ belegen kaas. Ik mag het dragen in mijn rugzak. Bij het Valleikanaal klimmen wij de Grebbelinie op. Deze linie was van groot belang tijdens de tweede wereldoorlog, dat wil zeggen de Duitse vliegtuigen vloegen er overheen, maar de grondtroepen vochten en meerdere boerderijen in de buurt van de linie gingen in vlammen op. Zo ook boerderijen aan mijn koude kant, maar dat kon ik toen nog niet weten. Over de liniedijk hebben we vaak gewandeld, het blijft een prachtig gedeelte in het landschap. We passeren de lijn tussen Woudenberg en Scherpenzeel, lopen door weilanden en ter hoogte van de stuw bij de Roffelaarskade kunnen wij kiezen uit drie bankjes. Wij kiezen er voor om samen op één bankje te gaan zitten. Achter het riet aan de andere oever van het Valleikanaal fietsen oudere mensen, hun hoofden steken net boven het riet uit. Volgend decennium hoopt het Valleikanaal zijn honderste verjaardag te vieren.

De Roffelaarskade snijdt op verhoogde wijze door het agrarische landschap. Al in 1745 werd deze kade aangelegd als onderdeel van de Grebbelinie. Nu is het een prettige wandelweg tussen rijen bomen door. De route rijgt enkele kleine bospercelen aan elkaar. Aan de Kolfschoterdijk staat uitnodigend een bankje, een picknicktafel en een tafel met eten en drinken en een vrije gift voor passanten. Voordat wij passanten worden nemen wij plaats en Wandellief neemt een beker koffie en een glazen pot met stoofpeertjes gaat in mijn rugzak (naast de kaas) en een vrije gift gaat in het blikje dat daarvoor is aangewezen. Bij Groot Dashorst staat een hernieuwde (nieuwe) schaapskooi, maar wij zien geen schaap. Wel komen wij onderweg bordjes tegen met teksten uit de bijbel om de oplettende en nadenkende wandelaar aan het denken te zetten.

Wij vervolgen onze weg langs Oud-Siberiën (staat op de kaart, maar we zagen geen bordje met deze naam). De Dashorsterweg loopt netjes over de grens tussen Gelderland en Utrecht. In het bosgebied bij Oud Willaer nemen we een pauze op een oude boomstronk. Vogels fluiten, in de verte klinkt rust. Het pad wordt niet begaan door anderen. Voor een ijzeren hek dienen we linksaf te gaan, maar het ijzeren hek is niet aanwezig,. We besluiten om toch maar links af te gaan en verder door het bosgebied te gaan. Ter hoogte van Hofstede Wittenberg gaan wij over het Kerkenpad, waarover in vroegere tijden (en huidige tijden?) mensen ter kerke gingen in Scherpenzeel. Een drukke weg kunnen wij zonder gevaar voor ons leven oversteken en dan gaan wij de bebouwde en de besporte kom binnen. Over de Lindenlaan komen wij bij de Dorpsstraat aan en dan is het niet ver meer naar de kerk, de oude kerk in het centrum. Onze ronde is rond.

Scherpenzeel – Kasteelwandeling Scherpenzeel – 17 kilometer

Deze wandeling staat in : Rob Wolfs en Wim Huijser – De mooiste kasteelwandelingen in Gelderland – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig 2021 & GLK 2021 (wandeling 8).
Deze wandelgids bestellen kan hier.