Een man fiets door ons land. Ik ken hem. Hij fietst zonder kaarten en hulpmiddelen, alleen zijn geheugen en zijn fiets steunen hem. Verder fietst en fietst hij en hij ontmoet nieuwe en oude plekken. Zo doet hij al jaren. In Nederlands binnen- en buitenland.
Aan deze man dacht ik bij het lezen van dit boekje van de Italiaan Franco Michieli (1962). Hij gaat op pad zonder landkaarten, zonder GPS, zonder communicatiehulpmiddelen, zonder kompas. Hij volgt geen groene paaltjes of rode paaltjes, hij geeft niet om knooppunten. Hij gaat te voet of op de ski (in het gebeid van de Sami). Alleen of met een ander. Niet maar een dagje op pad, maar dagen en weken in onherbergzaam gebied. Het begon al in zijn jonge jaren toen hij in de Italiaanse Alpen een meerdaagse tocht maakte, soms ging een vriend een eindje mee. De ondertitel van dit boekje (111 pagina’s) is: Het plezier van verdwalen. Franco echter weet goed wat hij doet, hij leest de sterren en de seizoenen, hij kent de waterwegen en de loop van de bergruggen. Hij ‘verdwaalt’ met voorkennis en ervaring.
Franco probeert zijn manier van onderweg zijn naar een hoger plan te tillen door de gedachte dat wandelaars een weg vinden om te draaien door te zeggen en uit te leven dat de wegen wandelaars vinden. Hij geeft meerdere voorbeelden hoe hij door geduld uit te oefenen tijdens zijn tochten plots terecht kwam op de juiste weg, of dat de juiste weg om verder te gaan zich aan hem openbaarde. Hij noemt dat “een flits van het denken van het universum”. (pagina 13) Hij grijpt terug op wat hij weet (of vermoedt) van de oermens die aangewezen was op andere middelen dan wij om zich te bewegen in ruimte en tijd. Zo ziet Franco evenals de oorspronkelijke jagers een “spirtuele ruimte binnen de fysieke wereld” (pagina 30). Franco ziet de schoonheid van een landschap in de potentie van verhalen die dat landschap heeft. Hij ziet die schoonheid blijkbaar niet als een inherent gegeven of “in the eye of the beholder”. Verder gaat Franco in op de visie van de filosoof Immanuel Kant (die de natuur zag als een werk van Gods majesteit). Franco gaat ook in op het beroemde schilderij “De wandelaar boven de nevelen” van Caspar David Friedrich en koppelt dat aan zijn eigen ervaringen in de bergen.
Franco Michieli werpt de vraag op hoe wij ons kunnen bevrijden van wat te veel is en wat wij bij ons dragen. Kunnen wij door minder bagage (voorwerpen en houdingen) essentiële zaken op het spoor komen? Kunnen wij dan iets van heling ontvangen?
Franco Michieli
Hoe wegen wandelaars vinden.
Het plezier van verdwalen
uitgeverij Wereldbibiotheek
ISBN 9789028452107
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij voor een recensie op mijn wandelwebsite.
Willems Wonderlijke Wandelingen 