Kasteelwandeling Rosendael & Biljoen

De bedriegertjes.
Een paar jaar geleden was ik er nog met een zwager.
Er was op dat moment geen bedrog, want er kwam niet onverwachts water omhoog.
De Bedriegertjes zijn onlosmakelijk verbonden aan kasteel Rosendael in de kleine gemeente Rozendaal. Ditmaal staan de Bedriegertjes niet op ons programma. We gaan aan de wandel op het spoor van kastelen en landhuizen. Tussen de Oranje-rie van het kasteel en de boomgaard (met spelende kinderen) gaan wij de bossen in. Een jongeman zit langs de kant van een stijgend pad op een boomwortel, met naast zich zijn rugzak. Hij schrijft in een notitieblok. Ik denk aan de weemoed van Piet Paaltjes, die ook wel eens in deze omgeving kwam. Wij passeren de begraafplaats in het bos. Hier ligt een dichter uit de 19e eeuw: P.A. de Genestet was predikant (onder anderen in Rozendaal) en dichter (“Wees Uzelf zei ik tot iemand, maar hij kon niet. Hij was niemand.”).

Welke kluizenaar aanleiding heeft gegeven tot de naamgeving ‘Kluizenaarsweg’ en ‘Kluizenaarsberg’ weet ik niet. Wij zien geen kluis. Wat wij wel zien langs de weg is een hoge uitkijkberg (door menskracht tot stand gebracht) die ook nog eens is getooid met een houten uitkijktoren. De uitkijkberg met houten schotten om de grond op zijn plaats te houten ging steeds meer op een piramide lijken. Toen kwam een slimmerik op de gedachte om de naam Emmapiramide aan de hoogte te geven. Wij zijn niet de eersten die de heuvel opgaan deze ochtend. Aan de voet van de toren treffen wij twee mensen, een man en een vrouw. De man is bezig om touwen vast te binden aan de toren. De vrouw zit onder de houten toren op een stoel en houdt een notitieblok vast. Petra Paaltjes? Weemoed overvalt mij wederom. Later op de ochtend worden studenten van een CIOS hier verwacht om te gaan abseilen. Eerst naar boven in de toren, dan met een touw naar beneden. Wij doen het anders: eerst te voet naar boven in de toren en dan te voet naar beneden in de toren. Dit allemaal zonder gymnastiekopleiding. Gewoon talent. Bovenop de toren poseert Wandellief alsof zij net de Mont Blanc heeft beklommen. Na even stil gestaan te hebben bij een monument (met toevoeging) ter herdenking van gevallenen in 1944 gaan wij verder. Wij gaan langs de open vlakte van De Breulen.
Wij komen bij Landgoed Beekhuizen. Niet geheel onverwacht stroomt hier de Beekhuizerbeek. Dit is echter niet het enige boeiende aan dit landgoed, een voormalige eigenaar heeft zijn best gedaan om van het water op zijn land iets te maken. Kleine watervalletjes, grote plassen water, bruggetjes in de zelfde stijl. Bij de eerste plas water, de Wijerd, gaan wij zitten en laten het gezang van de vogels tot ons doordringen, op de achtergrond klinkt de ritmesectie van een specht. We volgen de stroom water die soms diep naast ons in het landschap zich een weg heeft gebaand. In 2020 is, op de plaats van een afgebrand hotel (waar ooit Piet Paaltjes verbleef), een nieuw hotel verrezen, ingepast in het landschap.
Aan de kop van een grote vijver valt het water van de beek de vijver in. Een bruggetje gaat over de stroom. Aan weerszijden van de beek staat een bankje. Wij zetten ons neer voor een boterham en thee en elk een halve appel. Een viertal ouderen loopt over het bruggetje en één van hen geeft uitleg over wat er her en der is te zien en te zien is geweest. Wanneer zijn stem is verstomd horen wij de meerstemmige koorzang van de veelkoppige vogelmenigte, ondersteund door het strakke ritme van een kettingzaag.

Voordat wij het terrein van landgoed Biljoen opgaan overwinnen wij de Keienberg, een klim en een afdaling. Door agrarisch land het spoor over, langs een beek en dan staan wij oog in oog met kasteel Biljoen. Wij dienen op afstand te blijven want dit kasteel hecht aan de privacy van zijn bewoners. Het kasteel staat, met zijn kelders in het water, en er is veel water in deze omgeving. In één vijver zien wij zelf een vijftal schilpadden om een omgevallen boomstam, die het leven langs de oever niet meer aankon en het diepe water zocht. Ook dit doet mij denken aan Piet Paaltjes. Voordat wij het groen verlaten waarschuw ik Wandellief over de aanstaande bebouwde kom van Velp. Zij laat de moed niet zakken en hoopt mooie tuinen te zien. Dat lukt aardig, zozeer zelfs dat wij halverwege de bebouwde kom plaatsnemen op het terras van Gio’s waar wij ons tegoed doen aan warme chocolademelk en cappuccino (decaf), daarna nemen wij elk een ruim voorzien broodje. Hier geen volgelgezang, maar wel een smakelijke tijd. Wij hervinden onze weg zoeken onze weg en slingeren door een buurt die mij doet denken aan de Parken in Apeldoorn. De imposante huizen zijn gebouwd op de grond van een oud landgoed en de ontwerper heeft de lanenstructuur van dat landgoed behouden. Wij komen langs een muziektent (toegankelijk met een draaibrug) en de kransen die zijn blijven hangen na 4 mei. Na de bebouwing volgt een pad door de bossen rond de Koningsberg, langs de oude Torckschool. Dan komen we na een mooie wandeling terug bij het begin.

Rozendaal – Kasteelwandeling Rosendael & Biljoen – 12 kilometer

Deze wandeling staat in : Rob Wolfs en Wim Huijser – De mooiste kasteelwandelingen in Gelderland – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig 2021 & GLK 2021 (wandeling 7).
Deze wandelgids bestellen kan hier.