Bergwandeling Heveadorp

Op wintersportvakantie ben ik nooit geweest.
Vandaag leek het even alsof ik het toch doe.
Een bergwandeling.
Verre uitzichten
Sneeuw onder de voeten.
Toch zo dichtbij.
Met wandelschoenen aan.
Niet met rubberlaarzen aan maken wij onze start in Heveadorp. Ooit begonnen als een dorp voor de werknemers van Hevea, onder andere bekend van rubberlaarzen. Restanten van dat oude fabrieksdorp zijn goed te zien bij de cottagewoningen, met rietendak en vandaag met sneeuw op het riet. Maar we komen pas later bij deze mooie woningen. Eerst duiken wij de Valckeniersbosschen (meervoud) in en maken al snel hoogte om bij de Westerbouwing uit te komen. Op de mooie uitkijkpunten onderweg treffen wij thermosflessen en mondvoorraad, niet voor ons, maar voor andere wandelaars die al aan een pauze toe zijn, al was het maar om te genieten van het uitzicht over de rivier en over de Betuwe. De zon breekt voorzichtig door en werpt schaduwen tussen de bomen door. Een enkel schip vaart stroomopwaarts. Bij de Westerbouwing hangt aan een klein monument een krans van plastic poppies . Zo kun je de tand des tijds ook weerstaan.
Vanaf de Westerbouwing gaat een slingertrap steil naar beneden om uit te komen op de Veerweg. Hier kan een ieder die het wil met het veer het water van de Nederrijn oversteken naar Driel in de Betuwe. Wij blijven op vaste grond en trekken op naar het oosten. Een smal kerkpad brengt ons niet bij de beroemde kerk van Oosterbeek, want wij slaan naar het noorden af en komen uit in de Hemelseberg. Een half jaar geleden werd bekend dat de Gemeente Renkum het bezit van dit landgoed over zal dragen aan het Geldersch Landschap & Kastelen. De verwachting is dat GLK zal zorgen voor een kwaliteitsimpuls (ja, zo heet dat). Met of zonder kwaliteitsimpuls wandelen wij verder, over bebladerde slingerpaadjes, over bruggetjes, langs vijvertjes en kleine watervallen. Een enkel monument dat ons doet denken aan Kneppelhout en zijn wandellief. Meerdere wandelaars hebben de buitenlucht ontdekt, al dan niet met behulp van een thermosfles of hond. We steken over naar een volgend landgoed, dat van Laag Oorsprong is. Iets hoger gelegen ligt Hoog Oorsprong. Het zal wel iets te maken hebben met hoogtemeters. Haast ongemerkt komen wij terug in de Valckenierbosschen die ons terug brengen in Heveadorp. Maar we zijn nog maar op de helft wanneer wij ons beginpunt zien. We hebben nog even te gaan. Eerst door het dorp met die eerder genoemde woningen. Wanneer we die achter ons hebben gelaten gaan we meteen de hoogte van de stuwwal op en dan begint een volgend traject van stijgen en dalen en slingeren. De bossen zijn rustig, wel laten zij het geluid van de A50 door. Alleen takken aan een boom heeft weinig isolatiewaarde.

Op een bankje langs de Italiaanseweg nemen wij pauze. Italiaanseweg? Ja! Een voormalige eigenaar van Kasteel Doorwerth vierde zijn vakantie in het noorden van Italië. Daar reed hij over slingerwegen inclusief uitzicht. Dat wilde hij ook hebben, iets dichterbij huis, iets kleiner formaat. Hij liet een weg aanleggen van station Wolfheze naar zijn kasteel en die weg liet hij slingeren over de helling van de stuwwal. De uitzichten hoefde hij niet te leveren, alleen de weg diende langs plekken met uitzicht te gaan. Tot op heden is deze weg populair bij wandelaars en fietsers (racefietsers en mountainbikers en een enkele stadsfiets van Italiaanse origine), maar een paard en wagen heb ik er nog nooit gezien. De weg klinkert tussen de bomen door. In oude tijden stonden er nog kleine tribunes voor het uitzicht, nu resten er slecht een paar bankjes. Tot vlakbij de Fonteinallee dalen wij af. Ook hier, bij een stenen bankgeval, treffen wij wandelaars met thermosflessen en mondvoorraad. Zij spreken over de moeite om te gaan zitten, want zij hebben geen zitmateriaal bij zich. Mijn Wandellief hoort dit en keert terug en zij geeft een korte demonstratie van zitgelegenheden en zitmaterialen. Zij laat de eigenaren van de mondvoorraden ook even zitten. Na deze geheel kostenloze demonstratie gaan wij verder. Wij balanceren op de hellingen, zien een hunneschans liggen (maar komen daar niet in, hoewel een hunneschans ook hellingen heeft) en naderen, nu van een andere zijde, het Heveadorp. Over de Beeklaan, met aan onze rechterhand een beek, gaan we terug naar het begin.
We hebben een prachtige wandeling gelopen.
Wintersport om de hoek.

Heveadorp – Bergwandeling – 10 kilometer