VIER MILJOEN STAPPEN

Daar sta je dan.
Zonder werk.
Zonder woning.
Zonder wijf.
De drie W’s als samenballing van jouw staat in het leven.
Wat ga jij dan doen?
Bij de pakken neerzitten.
IJverig op zoek gaan.
Inschrijven bij een uitzendbureau.

Rob van den Hove besluit het anders aan te pakken. Hij gaat wandelen. En om maar meteen een eind weg te zijn vanwaar hij zonder is, besluit hij om te voet naar Santiago de Compostella te gaan. Hij kiest niet voor de gemakkelijke weg door af te reizen met het openbaar vervoer naar Saint Jean Pied de Port aan de voet van de Pyreneeën. Hij kiest zijn eigen weg en vangt zijn weg (= camino) aan in Maastricht. Links, rechts en dan is hij bij de Maas en is hij onderweg. Slechts een enkeling weet waar hij mee bezig is. Geen gedoe aan zijn hoofd. Weg van alles. Maar om wat? Om het graf van een apostel te bezoeken? Wat drijft een atheïst daartoe?

Vanuit Maastricht is er geen stoet van pelgrims op pad. Hij wandelt alleen, van dorp tot dorp, van stad tot stad. Omgeven, tot zijn eigen verrassing, door hartelijkheid en gastvrijheid. Hij wordt uitgenodigd voor een maaltijd. Onderdak wordt hem aangeboden. Een pelgrim ziet dat deuren worden geopend.
Hij die zonder woning is, ontvangt onderdak.
Hij die zonder werk is, is iedere dag druk bezig met zijn tocht.
Hij die zonder wijf is, ontmoet vriendelijke mensen, mannen en vrouwen.
Laat de apostel Jakobus nu al iets van zich merken op dit lange pad?

Rob komt er achter dat hij veel te veel spullen in zijn rugzak heeft gepropt. Een bekend probleem. Hij komt er ook achter dat hij niet de juiste maat schoenen aan zijn voeten heeft, waardoor hij flinke last van zijn voeten krijgt. In Reims stuurt hij dan ook spullen terug naar Nederland en schaft hij nieuwe schoenen aan. Zo gaat zijn tocht naar het zuiden verder en verder, met boeiende ontmoetingen met mensen, met mooie en bedroevend slechte plekken om te overnachten.

In Vezelay heeft hij er 600 kilometer opzitten. Deze plek is ook een verandering op zijn camino, want hier schuiven meer pelgrims aan op weg naar het graf van Jacobus. Zij volgen allemaal de Via Lemovicensis. Er komt steeds meer gewenning aan het dagelijks wandelen, meestal zo n 30 kilometer per dag. Ook is er het besef dat de wereld van de camino een parallelle wereld is die zich voltrekt naast die van de grote andere wereld die zich met volle snelheid voltrekt, terwijl de camino eerder vertraging oproept. Op de camino treft hij allerlei mensen aan, met allerlei spirituele achtergronden, van tarotleggers tot een moslima die pleit voor broederschap (of zusterschap).

Dan komt de klap.
Niet een ziekte die hem treft.
Niet een verzwikte enkel.
Niet een uitgeput lichaam.
Het is de aankomst in Saint Jean Pied de Port, een stadje aan de Franse voet van de Pyrineeën. Een stadje dat helemaal in het teken staat van de camino. Duizenden pelgrims, toeristische wandelaars, meelopers, langs-de-kant-kijkers. Veel mensen hebben er voor gekozen om in dit stadje hun camino te laten beginnen. Om hier hun eerste stempel te krijgen in het pelgrimspaspoort. Na honderden kilometers alleen gewandeld te hebben, valt dit Rob zwaar op de maag. Volle, overvolle refugio’s. Overvolle en grote slaapzalen, met snurkende en piepende en met zaklantaarns zwaaiende medewandelaars. De gedachte om te stoppen komt bij hem op. Wanneer hij de volgende dag de bergen in trekt en gestaag langs de filewandelaars gaat, hoort hij nog steerds het gekreun en het gepiep. Hij heeft al honderden kilometers in de benen, vele anderen zetten hun eerste stappen, meteen de bergen in.

Aan de andere kant van de bergen vraagt Rob zich af of hij de rustiger noordelijke route moet nemen of de drukke hoofdroute. Hij besluit om bij zijn oorspronkelijke plan te blijven. Het is zijn camino. Een medewandelaar wijst hem op een houding van ontvankelijkheid, voor zowel de vriendelijke wandelaars als voor de wandelaars die irritatie oproepen. Hij besluit zich daar aan over te geven. Des ondanks loopt hij verder met een Frankrijk-gemis . Hij ontmoet Anne, die hoogleraar filosofie in Parijs is, leuke Eva, die leerkracht is en uit Nederland komt. Hij maakt zich belachelijk op een slaapzaal, nadat hij te veel heeft gedronken en Duitse pelgrims lastig valt met Don t mention the war en wat er bijhoort. Bij een Cruz de Ferro laat hij een steentje achter dat hij meegesjouwd heeft op zijn tocht. Daar ontmoet hij de leuke Eva weer. Beiden besluiten toch om ieder afzonderlijk hun eigen camino te lopen. Er is een groeiend besef van dankbaarheid bij Rob, maar wie ben je dan dankbaar?
Dan komt Rob aan in Santiago de Compostella en hij barst in huilen uit. Hij heeft het gehaald, die hele tocht vanaf Maastricht. Dank u en Hallelujah roept hij. en gaat de kathedraal binnen waar hij onder de indruk is van het gezang dat klinkt uit zoveel monden van zo veel pelgrims. Als atheïst ging hij op pad en nu ziet hij zich als een gekantelde atheïst . De volgende dag gaat hij weer naar de kathedraal, met het zwaaiende wierookvat en de eucharistie. Hij besluit daaraan deel te nemen. Na afloop van de dienst omhelst hij het beeld van Jakobus, een indrukwekkende ervaring. Wanneer hij terugdenkt aan zijn camino ziet hij alles op zijn camino als een groot wonder. Nu valt zelfs het agnost met een gouden randje wanneer hij nadenkt over zijn weg. De laatste fase is de tocht naar Cabo Fisterra, met een etappe van 60 kilometer om op het laatst weer de pijn van de camino te voelen. Zo komt hij aan: 11 kilo lichter dan in Maastricht. Hij is niet alleen, ook die leuke Eva duikt op.

Ik heb dit boek met plezier gelezen (ondanks de spelfoutjes die na pagina 71 optraden en de opmerking over de evolutietheorie en de Roomskatholieke Kerk, pag 207). Rob van den Hove, tegenwoordig theaterdirecteur in Deventer, heeft een vlot geschreven boek op de markt gebracht. Een boek waarin het niet alleen gaat over de harde feiten van de tocht, maar waarin hij ook zijn eigen ontwikkeling tijdens de tocht in kaart brengt.

Rob van den Hove
Vier miljoen stappen
Uitgegeven in eigen beheer 2016 (tweede druk)
ISBN geen

Dit boek heb ik ontvangen van de schrijver voor een recensie op mijn wandelwebsite.