Maastricht.
Op een steenworp van hier.
Een stad met oude papieren.
We gaan een stadswandeling maken. Dat hebben we hier eerder gedaan. Dan liepen we op de bonnefooi, in goed geloof, door de straten en straatjes en steegjes en over pleinen en in kerken. Ditmaal volgen wij een route die begint bij Goeman Borgesius en zijn plantsoen. Wie kent deze man en zijn ministeriële werk nog? Hier heeft hij een borstbeeld en een klein plantsoen. Mensen kunnen hier nadenken over zijn werk als minister van Binnenlandse Zaken en zijn Leerplichtwet (1900) en Woningwet (1901).
Via het Waldeckpark en de kazematten komen we al snel bij het groen juist buiten de oude stadsmuur. In het Aldenhofpark staat een eenzame musketier (d’Artagnan) op een sokkel. Ook hier verkondigt hij zijn stelling: Tous pour un, un pour tous. Een dode giraffe ligt in een grote berenkuil. Een zebra staat er versteend bij. We lopen vlak langs de muur, we steken over een houten brug de rivier de Jekel over. Dan omhoog via traptreden en we wandelen over de stadsmuur waar perken vol kruiden staan. Over een smalle trap dalen wij af en gaan wederom een poortje door. Van straat naar steeg en zo verder. Langs een beeld voor Fons Olterdissen (schrijver, dichter, componist; zoon van een Duitse vader en Zeeuwse moeder; hij componeerde een lied dat later het ‘volks’lied van Maastricht werd), een hofje in het teken van de heilige Martinus die de helft van zijn jas weggaf in Tours.. Op de meeste plaatsen zijn weinig mensen op de been.
Dat verandert wanneer wij bij de kerk met de rode toren komen. Het is de Sint Janskerk. Naast deze kerk staat er nog één, maar deze is voor Sint Servaas. Bij het Vrijthof, waar beide kerkgebouwen aan grenzen, besluiten wij om van de route af te wijken en een paar winkelstraten door te wandelen. Na deze doorwandeling nemen wij plaats op het terras van bistro Jovial. Het kleine etablissement staat ingeklemd tussen twee grotere terrassen. De smaak van de soep is er, vermoedelijk, niet anders door. We besteden onze tijd aan het bekijken van de kleding van de vele passanten.
Na de beschaafde lunch steken we het Vrijthof over en stuiten op beeldengroep die een carnavalsorkestje voorstelt. Bonte kleuren in overvloed. Op de hoek van de Sint Hilariusstraat gaan we op bezoek bij Betty Paanakker, een beeldend kunstenares die kleine bronzen beeldjes maakt. De Romeinse invloeden in de stad zijn voor een goede kijker waar te nemen in het oude centrum. Ik stuit op de tekst: “Non sum qualis eram.” Zo is het maar net. Even verderop staat de oude Waalse kerk, waar nu wordt gekerkt door de Nederlands gereformeerde kerk van Maastricht. Geen woord Frans meer in de dienst, waarschijnlijk ook geen woord Maastrichts. Vreemdelingen komen hier overal vandaan.
Bij de Bisschopsmolen, een watermolen, is een kleine opstopping vanwege fotograferende toeristen. Het grote waterrad ligt ingeklemd tussen de bebouwing. Voor een watermolen maakt dat niet uit. Bij een ouderwetse windmolen is juist ruimte van groot belang. Verder op onze wandeling komen wij bij de Leeuwenmolen, niet omdat hier leeuwen werden vermalen, maar er zit een leeuw in de topgevel. In ieder geval een teken van kracht.
In vroeger tijden kende Maastricht de Tapijnkazerne. Veel gebouwen van deze kazerne staan nog keurig overeind en zijn nu in gebruik bij de Maastricht University. Het ziet er imposant uit. De gebouwen staan aan de Prins Bisschopsingel. Wij gaan vanuit de Singel het Waldeckpark in. Mensen genieten van het groen. Een keurig geklede man en dito vrouw worden achterna gezeten door een fotograaf. Een huwelijksdag vereist enige inspanning. Wij komen terug bij Goeman Borgius en zijn eigen plantsoen.
Wij hebben een mooie wandeling gemaakt, veel gezien, veel indrukken gaan mee naar de tent.
Maastricht – Stadswandeling – 7 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 