In de serie ‘de mooiste netwerkwandelingen’ van Uitgeverij Elmar verscheen in 2021 een deeltje over ‘Sallandse Heuvelrug & IJsselvallei’. Tijd om de IJssel over te steken. Hieronder een verslag van Wandeling 8 uit deze wandelgids.
Hier is niet de Vechtstreek, maar het Vechtdal. Dit is geen voer voor fijnproevers, maar het zijn twee gebieden verbonden aan dat ene woord ‘Vecht’. In de provincie Utrecht stroomt de Vecht. In de provincie over de IJssel stroomt een andere Vecht. De één stroomt door een streek, de ander stroomt door een dal. Zij blijven op afstand van elkaar. Het gebied van het Vechtdal is een populair vakantiegebied met wandelpaden en fietsroutes en vele plekken om te overnachten. Ik zie bij het naderen van het station van Dalfsen dat er vele wandelaars op pad zijn. Het Maarten van Rossumpad komt hier langs. Het Pieterpad kruist het Vechtdal, maar doet Dalfsen niet aan.
Ik ga van start bij het station en steek bij de eerste de beste gelegenheid het spoor over en ga de buitenlanden van Dalfsen in. De hitte is wat afgenomen, een lichte wind komt op en schaduw is rijkelijk aanwezig. De Rietmansweg is beperkt toegankelijk voor auto’s, maar niet voor een wandelaar.
Dan kom ik op het pad waarnaar deze route is genoemd: Oude Vechtsteeg, een pad met oude papieren. In vergane tijden stroomde even ten noorden van de steeg de oude bedding van de Vecht. De steeg was de route om van Dalfsen naar Hoonhorst te komen, andersom kon ook. Er was geen éénrichtingsverkeer. Eeuwenlang liepen hier mensen, bepakt en bezakt, geen ‘backpackers’, maar marskramer, mensen met een koe aan een touw, mensen op weg naar familie, een man met een stok op zoek naar werk, een herder met een kudde op weg naar de schaapskooi. Veel is veranderd, wat is gebleven is een prachtige route die in een bijna rechte lijn naar Hoonhorst gaat. Een enkele boerderij staat stil langs het pad en ziet jaar na jaar de mensen gaan en komen. Wanneer ik de Heinoseweg oversteek zie ik in ver in het noorden Huis Den Berg.
Op de grens van Hoonhorst kom ik langs het veld van het gevreesde voetbalteam van Hoonhorst. Ik loop over naar de Kerkstraat die onvermijdelijk leidt naar de kerk. In het geval van Hoonhorst is dat de Sint Cyriacuskerk. Ik loop tussen de kerk en de basisschool met de naam Sint Cyriacus door. Het gaat in beide gevallen om de Cyriacus van Rome die in 309 overleed. Niet alleen is hij een heilige in de Roomskatholieke Kerk, maar ook in de oosters-orthodoxe kerken en in de oriëntaals-orthodoxe kerken. Met andere woorden: geen kleine jongen. Ik verlaat het plein aan de voet van de kerk, sla rechtsaf en passeer Kappers, niet te verwarren met een kapsalon, want dit is een café-restaurant. Eén man zit op het stoepterras in de kimmende zon. Voordat ik de stille Kerkstraat oversteek zie ik de molen, door stilstand overmand. Misschien zal morgen de wind opsteken en de molenaar de wieken op de wind zetten. Het is de Fakkert, een achtkantige stellingmolen, die dateert uit 1862. En de naam? Albert Fakkert kreegt in 1862 toestemming om een molen te bouwen. Hij was bakker en kruidenier ter plaatse en daar past een maalmolen bij. Nu is deze molen helaas niet dezelfde als in 1862 want een molen is een kwetsbaar bouwsel. Brand en verval en andere tijden, maar nu staat de Fakkert er, in volle glorie. De hoogste molen van Overijssel.
Aan het einde van de bebouwing aan de Koelmansstraat sla ik een onverhard pad in dat mij naar het water van de Emmertochtsloot brengt. Dit is een water dat reikt tot aan het imponerende Huis Den Berg, maar zover ben ik nog niet. Eerst langs het landgoed Mataram (een vroegere eigenaar Joannes Matthias van Rhijn kocht landgoed Het Franckeler in 1800 en gaf het de naam Mataram, want hij was resident geweest aan het hof van Mataram in Oost-Indië. 27 jaar later verkocht een erfgenaam de boel, maar de naam bleef behouden), dan een eindje langs een doorgaande weg (waarschijnlijk heb ik een wandelstrook langs de weg gemist) en dan kom ik bij keuzepunt W34. Volgens de gids dien ik ‘LA paars’ te volgen, maar de paarse pijl wijst ‘rechtdoor’. Ik zie dit als een grapje van de routemaker of de ‘pijlenplakker’, want op het kaartje zie ik dat de route naar links gaat en zelfs langs een school komt die ook op een bordje staat vermeld, in het gezelschap van W34. Voorbij de basischool krijgt het pad de naam ‘Papenallee’, dat wijst op een weg naar de Roomskatholieke kerk van Hoonhorst of Dalfsen. Het zou ook een vluchtweg kunnen zijn, waarlangs de protestanten riepen ‘Papen allez!’.
Een lange laan brengt mij dichterbij Huis Den Berg, ik volg een pad met rododendrons, zelfs onder de hoge struiken door. Ik heb een goed zicht op de achterzijde van het pand, hoe moet de voorkant er dan wel niet uitzien. Het Huis is een oude havezathe, dat betekende onder andere dat de eigenaar/bewoner politieke rechten had in de provincie Overijssel. Het Huis Den Berg is ondergebracht in een stichting van de familie Van Dedem.
Wanneer ik de waterpartijen rond het Huis heb gerond loop ik naar het station van Dalfsen. Op de parkeerplaatsen zijn oudere fietsers teruggekeerd bij hun auto. De mannen zijn druk bezig om de fietsendrager te plaatsen op de trekhaak en de fietsen op te laden, terwijl de vrouwen de dag doornemen. Ik neem mijn eigen dag door en ga op huis aan.
Een mooie beschaduwde wandeling over historische grond.
Dalfsen – Over de oude Vechtsteeg – 9 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 