Daar gaan we dan. Op een droge donderdagochtend. Voor het eerst in maanden gaan Wandellief en ik samen op pad voor een wandeling. De keuze is gevallen op een wandeling op bekend terrein. Het wandelterrein is ten oosten van het dorp Lunteren.
Vanaf het station zijn we snel in Het Luntersche Buurtbosch, waar we de eerste wandelaars (waaronder opa, oma en drie kleinkinderen tegenkomen). Meerdere mensen hebben gedacht dat vandaag een goede dag is voor een wandeling. Via de noordzijde van het conferentie-centrum De Werelt komen we aan in een bijzonder bosgedeelte. Het patroon is gebaseerd op de bladeren aan een boom, of zelfs de nerven van een boomblad. Bij de aanleg van dit bosgedeelte was de man achter het plan, dhr. van den Ham, een Lunterse notaris, een nauwlettend toekijker. Op de Galgenberg liet hij een theehuisje bouwen. Na zijn dood werd op de plaats van het theehuisje vervangen door een uitkijktoren, die met het groeien van de omliggende bomen, verhoogd werd. De toren telt nu vier verdiepingen. We zijn een uur te vroeg aanwezig, want later op de dag gaat de toren open voor het publiek (of heeft de beheerder nog geen nieuwe coronamaatregel toegepast op het bezoek van de toren?).
Rond de uitkijktoren is een openbare kunst-tentoonstelling. Objecten van verscheidene kunstenaars staat rond de koepel, op het gras, in het bos. Eén van de objecten laat twee handen zien die naar elkaar neigen en een beschermend gebaar maken. De titel van dit kunstwerk is ‘Zie .. de mens’ (oftewel Ecce homo). Vrede en vrijheid worden verbeeld in andere objecten. Het is al met al een klein openluchtmuseum, waar je zonder entree naar binnen kunt loopen, rond de objecten kunt lopen. En je hoeft geen mond/neusmasker op in dit museum.
Van de Galgenberg dalen we af naar het Bosbad (naast het restaurant De Lunterse Boer en het Pinetum) waar in andere tijden en warmere baantjes worden getrokken. We trekken ons eigten baantuje en gaan verder door de bossen, waar de herfstkleuren nog niet echt zijn doorgebroken. We komen uit bij de restanten van een grote zandafgraving. Het is nauwelijks voor te stellen dat hier vroeger een heuvel lag, de Hooge Berg. Eeuwenlang werd hier zand en grint afgegraven. Met name na de Tweede Wereldoorlog was er een snelle toename van de afgraving, met als gevolg dat de berg en gat werd. Enkele jaren geleden was er nog aardig wat puin te vinden in het gat, maar het lijkt er op dat dit nu is opgeruimd. Om uit deze grote put te komen is een honderd meter lange trap van cortenstaal aangelegd, met aan de ene zijde afbeelding die een tijdsperiode aangeven. Het begint onderaan met de ‘sabeltandtijger’ en eindigt bovenaan met ‘grindwinning’.
Van de afgraving volgen we het pad naar het middelpunt van Nederland. Hier ligt een deel van de roem van het dorp Lunteren. In de loop van afgelopen decennia heeft deze plek op de Lindeboomsberg een flinke opknapbeurt ondergaan. Drie stenen liggen er in een soort theaterachtige cirkel van cortenstaal. Het punt heeft aantrekkingskracht op mensen, dat merken we ook vandaag. Een foto met de steen, dan ben je even het middelpunt van Nederland. Het kadastrale middelpunt van Nederland ligt trouwens op een geheel andere plaats. Dat punt is de Onze Lieve Vrouwetoren in Amersfoort. Dat middelpunt ligt er al sinds 1832 toen het Kadaster werd opgericht. In de bestarting bij de toren zijn X-as en de Y-as aangegeven. Denk daar maar eens aan wanneer u een Rijdende Rechter voorbij ziet komen.
Van de Lindeboomsberg dalen we af, passeren de prachtige Dingerbank, genoemd naar een andere notaris uit Lunteren. Als deze wandelbank zouden meer wandelbankjes moeten zijn. Bij de Hessenhut dalen we verderaf en gaan door het bos aan de voet van de Goudsberg door, passeren het ’t Schietgat dat een crossbaan lijkt te zijn, voor fietsers of voor motoren. De Molenweg brengt ons naar het volgende bosgedeelte (het Fislerwoud), waar een ven vergezeld gaat van een bankje. Een moeder met enthousiaste kinderen volgt een gekleurde route. Wij volgen onze route en komen terug in de bebouwing en hervinden onze auto.
Dit is een mooie bosrijke route met historische momenten.
Ede : Het Luntersche Buurtbosch – 9 kilometer (uit de bundel Wandelen rond Ede – Pieter en Coby Metz – Anoda Publishing)
Willems Wonderlijke Wandelingen 