Wien zit op een stoeltje naast zijn mobiele ‘Wien’s Hapcorner’. Even rust temidden van alle dagjesmensen die op de Ginkelse heide zijn afgekomen. De Hapcorner is afgeladen met genotsmiddelen, zoals ijs. Dat laatste is wel prettig op deze warme middag. Een paar jmeter voorbij de Hapcorner staat een prachtige herinnering aan de luchtlandingen die hier plaastsvonden op 18 september 1944. De Ginkelse Heide was Dropzone Y. Honderden, duizenden parachutisten kwamen hier naar beneden zweven in het kader van Operation Market Garden. Uiteindelijk werd de slag om Arnhem verloren. Jaarlijks wordt de dropping herdacht. Sinds 2019 staat hier een nieuw monument (‘Vensters op het verleden’) als herinnering aan die dag in september 1944.
Dagjesmensen drentelen rond het monument en lezen de teksten, die in het Nederlands en het Engels zijn opgesteld. Anderen lopen over het fietspad de heide op en passeren panelen waarop de geschiedenis wordt verhaald. Anderen zitten of liggen onder bomen in de buurt van het monument, een dekentje is uitgespreid, eten en drinken bij de hand en natuurlijk ben je zo niet ver van de auto.
Ik laat de geschiedenis achter mij en loop naar de bossen van het Ginkelse Zand, een opvallende naam voor een bosgebied, maar in oude tijden was hier een stuifzandgebied en nog weer daarvoor een landbouwgebied dat door overgebruik werd tot een stuifzand. Met elke stap wordt het rustiger, het rumoer van de parkeerplaats bij de schaapskooi maakt plaats voor rust en ruimte en een enkele wandelaar. Een eerste herkenningspunt in het bos is de Mechelse Kuil. Onderin de kuil zie ik wat groenig water. Het is onduidelijk wat de oorspronkelijke betekenis van deze kuil is. Volgens de één werd hier honderden jaren geleden recht gesproken. Volgens een ander is deze kuil het gevolg van een werkgelegenheidsprojekt uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Ik breek mijn hoofd er niet over en wandel verder. Ik passeer een zittende dame met liggende hond in de berm van een bospad. Gelukkig zijn er ook mensen die niet naast de parkeerplaats gaan zitten.
Dan ben ik er. Eerst kom ik nog drie bos-bikers tegen, die voor mij aan de kant gaan. Ik ben in een droog beekdal waar een pad zich doorheen slingert. Dat zal ook wel moeten want het beekdal slingert ook. Het lichte zand licht op in de stralende zon. Links en rechts van mij houden de hellingen mij gezelschap. Berkenbomen houden de wacht en op de hellingen bloeit de heide. Het is stil in dit oude beekdal van de Molenbeek, die ik tegenkwam toen ik vorige week door het Renkumse Beekdal liep. Dit dal ligt verder naar het zuiden. Hier is het prachtig! Dit dal is het hoogtepunt van deze wandeldag. Ongeveer een kilometer lang slinger ik mee met het pad.
En dan is het ineens afgelopen. Het pad houdt op. De stilte verstomd. Ik stuit op de Wijde Veldweg. Links gaat de weg naar Renkum (u weet wel, van het Beekdal), via een tunnel onder de A12 door. Ik ga naar rechts waar een fietspad een grote aantrekkingskracht heeft. De ene na de andere fietser passeert mij, op weg naar de Hapcorner, vermoed ik. Gelukkig mag ik al snel naar links, over een houtwal, waardoor ik uit kom op de grote stille heide.
De heide is inderdaad groot en stil en wordt doorkruist door brede zandwegen met veel mul zand. Ik begrijp waarom ik op deze wegen geen andere wandelaars tegenkom en fietsers al helemaal niet. Waarom door het zand ploeteren wanneer er een vlak fietspad is dat naar de Hapcorner gaat?!
Mij hoor je niet klagen en ik neem nog een slok water en knabbel op een stukje wortel, winterwortel voor de afkoeling. Zelfs op het vliegveld dat ik passeer is het stil. Het is een veld waar de modelvliegclub van Ede bij elkaar komt. Hier kun je vliegen tegen dumpprijzen, maar vandaag even niet. Aan het einde van het veld sla ik rechtsaf en dan kan ik in een rechte lijn naar het geroezemoes van de dagjesmensen. Maar eerst nog mul zand en daarna nog wat mul zand. Ik waad door mul zand, dus ik ben. In de verte zie ik een vlieger omhoog gaan. Een joch van drie turven hoog probeert met beide benen op de grond te vliegeren, moeder kijkt gelukzalig toe, zittend op een doek.
Ter hoogte van de doorgaande weg staat een monument van oudere datum. Tegen een lage helling staat een vlakke steen, ingemetseld in keien. Op de steen staat: “Jesaja 40:31 … zij zullen opvaren met vleugelen gelijk de arenden ….. they shall mount up with wings like eagles …” terwijl ik hier sta mijmer ik over de tekst van de profeet en vraag mij af of er in 2020 een monument geplaatst zou kunnen worden met ‘slechts’ een bijbeltekst. Achter dit monument staat een pilaar, bovenop zoekt een arend de vrijheid om zijn vleugels uit te slaan.
Langs de schaapskooi, met een paar schapen, kom ik bij de parkeerplaats. Ik was mijn handen met water uit mijn drinkfles, het restant drink ik op. Even opgefrist. Ik ga nog even op bezoek bij Wien en zijn Hapcorner, misschien heeft hij wat in de aanbieding.
Ede: Zuid-Ginkel en Ginkelse Heide – 7,5 kilometer (wandeling 13 uit ‘Wandelen rond Ede’, Anoda Publishing, 2020)
Willems Wonderlijke Wandelingen 
Een gedachte over “Ede: Zuid-Ginkel en Ginkelse Heide”