We maken plannen om verder te wandelen. De app van het openbaar vervoer biedt uitkomst en laat zien dat er een bus van station Hoogeveen naar halte Kremboong (Tiendeveen) gaat. Volgens de app is een belletje wel noodzakelijk, want voor de rit om 10.17 uur is de bus een Belbus. Ik bel wanneer we net in de auto zijn gestapt. De dame aan de andere kant van de ‘lijn’ hoort mijn uitleg en mijn verzoek om de bus te boeken. Na enig zoekwerk komt zij tot de ontdekking dat er niet vooraf hoeft geboekt te worden, want de bus gaat standaard op dat tijdstip. Waarom toch op de app staat dat er dient te worden geboekt weet zij ook niet.
We zijn op tijd op station Hoogeveen en brengen de tijd door met een koffie en warme chocolademelk in de Huiskamer. Daarna lopen we op ons gemakje naar de halte, en we staan daar op ons gemakje. Maar langzaam aan wordt het staan ongemakkelijker. De geplande vertrektijd gaat voorbij, de minuten gaan voorbij. De vertrekstaat geeft aan dat er een bus gaat, maar die gaat niet. Ik bel hetzelfde nummer van de app weer. Ik krijg nu een andere dame die mij probeert te helpen. Nou valt dat met dat helpen wel mee. Zij weet niet zo veel van bussen. Het kan gebeuren. Ik koppel het gesprek met haar collega terug, maar daar kan zij niets mee. Uiteindelijk stelt ze voor dat zij contact op neemt met haar leidinggevende. Een pauzemuziekje klinkt en klinkt en klinkt. Waarschijnlijk staat de leidinggevende ergens op de bus te wachten. Dan is de dame weer terug. Zij gaan niet over de bussen en waarom hun nummer dan vermeld staat weet zij ook niet. Wat er aan de hand is met de bus weet zij niet. Zij gaat over de regiotaxi. Na enig praten besluiten we om de regiotaxi te nemen. Hier kan zij ons wel mee helpen. Die regiotaxi kan over een half uur komen, nee, wacht, even kijken, nee, het kan over een kwartier. De gezamenlijke kosten zijn € 6,10. We besluiten om dit te doen, anders zitten we vast in Hoogeveen en dat is ook zo wat.
Na een kwartier (er klopt nog wel iets vandaag!) komt de regiotaxi, de chauffeuse stapt uit en doet de deur open en wij stijgen in. We nemen nog even de bestelling door, dan volgt het moment van betaling. Ik heb geen contant geld, er is geen pin-mogelijkheid. De taxi rijdt naar de Huiskamer en daar slaag ik er in om geld te wisselen (al weer iets dat lukt vandaag!). Nu kunnen we op pad. De chauffeuse zegt dat ze nog een passagier op haalt. Wij vinden het niet erg. We zitten in iets dat beweegt en hoogstwaarschijnlijk in de goede richting.
Aan de Kerkweg in Tiendeveen stapt een oudere dame in. Helaas met het verkeerde been eerst, want de plek voor het goede been eerst is al bezet. Zij vindt het wel gezellig dat er andere passagiers bij zijn. ‘Kijk daar ben ik geboren’, en zij wijst op een witte boerderij, ver van de weg. Mijn lief, die begint op te warmen, voegt daar aan toe: ‘Ik kom ook van een boerderij’. Om niet achter te blijven zegt ook de chauffeuse: ‘Ik kom ook van een boerderij’. In eenzaamheid vervolg ik mijn weg. De oude dame herinnert zich nog het werkkamp Kremboong. Zij kwam er vaak om te spelen met de dochter van de kampbeheerder De Jager. Zij weet ons ook te vertellen hoe de naam hier wordt uitgesproken. Voor het gemak wordt de ‘n’ weg gelaten en klinkt het ‘Kremboog’, een stuk gemakkelijker dan onze pogingen met een ‘n’. We stappen uit bij de juiste plek, het herdenkingsmonument van werkkamp Kremboong. Er is al heel wat gebeurd, maar nu gaat de wandeling beginnen. We lopen over de Kremboong, slaan af en steken het Oude Diep over en dan rechtsaf over een pad door het beekdal.
We vervolgen het pad, lopen we een klein stukje over een asfaltweg en dan weer verder over een pad. Het gedeelte asfalt is de VAMweg. Dat betekent dat we bij een stukje cultureel erfgoed van Nederland komen. De VAM verwijst naar de oude afvalberg. VAM en Wijster als een Siamese tweeling, onafscheidelijk verbonden. Al decennialang wordt hier huisvuil naar toe gebgracht. Het begon al voor de tweede wereldoorlog met huisvuil uit Den Haag. De provincie is altijd goed voor het afval van de Randstad. De naam VAM is inmiddels verdwenen als bedrijfsnaam, maar de naam staat gegrift in het collectieve geheugen. Wanneer we verder lopen over een pad door het beekdal en met aan de linkerhand de afvalberg, komt een auto ons tegemoet. Er zit alleen een chauffeur in. Deze man doet een geurcontrole. Hij ruikt en ruikt en vraagt mensen naar wat zij ruiken. Is het de afvalverwerking die hij ruikt? Is het een kippewvleesverwerkingsindustrie die daar ook in de buurt ligt? Wij ruiken wel wat, maar het is lastig om precies te zijn in wat wij ruiken. Is het huishoudelijk afval? Is het als een prutje onder de groene kliko? De man vertelt verder over zijn werk, de geurproducenten in de buurt, de stankvermijdende akties van bedrijven, protesten in de buurt en zijn rondjes.
Bij een bordje dat verwijst naar een koffiekiosk, dienen we af te slaan en gaan de afvalberg op. Een asfaltweg voert naar boven, wel aan de voet van de heuvel een hek, met een bord dat het hier verboden is voor fietsers. Ik kan me niet voorstellen dat fietsers die een helling op willen zich hier door laten tegenhouden. Er zijn al zo weinig hellingen in ons platteland. De helling is berekend op kinderen want her en der staat informatie in de vorm van een puzzel. Voor de niet puzzelaars is de weg naar boven ook geschikt.
Er zijn mooie uitzichten alhoewel de lucht niet helder is. We krijgen zo ook een zicht van boven op de vuilverwerking, met de hoge pijpen, waar witte rook uit komt. Zonder het bekende ‘habemas papa’. Rome ligt nog ver weg. We lopen hier trouwens op het hoogste punt van Drenthe. We staan op een hoogte van bijna 50 meter. Bovenop de heuvel De Blinkerd ligt een rond informatiecentrum, zonder personele bezetting. In één vitrine is te zien hoe de berg is opgebouwd, welke lagen er zijn. Mooi is de vermelding dat door deze afvalberg er flink veel energie wordt opgewekt voor het bedrijf zelf. Het bedrijf heeft geen energie van buiten nodig.
Na te hebben rond gekeken dalen we af via dezelfde weg. Onderaan de heuvel slaan we linksaf over het fietspad. We komen uiteindelijk uit bij een fraaie oversteek over het Oude Diep. Ronde stapstenen maken het mogelijk om het water met droge voeten over te steken. Een bordje had het al aangekondigd dat er binnenkort een koffiekiosk op ons pad zou komen. We komen het nu tegen. De aankondiging dat er wafel met kersen en slagroom zijn brengt ons onmiddellijk terug naar dat andere moment in het Drenthse landschap. In de jaren negentig kwamen we door Wezuperbrug, daar hielden we halt bij een etablissement voor de inwendige mens. We bestelden hier elk een wafel met ijs en kersen en slagroom. Wat op onze tafel kwam was groot, heel groot. We waren in de bloei van ons leven en onze eetlust, maar we konden het niet op. Beiden werden wij verslagen door Drenthse wafels. We gaan de kiosk Blinkerdje binnen en hopen op een revanche. We bestellen drinken en twee wafels. Deze wafels zijn beduidend kleiner dan die uit de vorige eeuw, maar het smaakt ook nu heel goed en er blijft nu niets van over. Van de twee mensen die de kiosk drijven horen we verhalen over geuren en protesten en verbeteringen en wandelaars over het Westerborkpad. Er is geen pinautomaat, maar er kan wel worden betaald. We gaan verder en lopen langs camping De Otterberg. Een camping aan de voet van de afvalberg, het is mogelijk. De camping ligt niet naast een afvalberg, maar in de Drenthse hooglanden, zoals de website meldt. Een creatieveling is hier aan het werk geweest.
In Wijster doet nieuwbouw zijn best, maar er zijn ook nog enkele oude boerderijen. Zoals op meer plaatsen die we hebben doorkruist staan hier ook de oude boerderijen vlak bij elkaar. Daardoor is het landschap opener dan ik van andere gebieden ken. Bij Wijster steken we de spoorlijn over en lopen langs de westelijke zijde naar het noorden. Bij Huize Looveen treffen we een struikelsteen aan, op een paaltje. De struikelstenen die ik tot nu toe hen gezien, zijn geplaatst in stoepen. Hier is geen stoep, alleen een asfaltweg. Iets anders dat opvalt is dat specifiek wordt vermeld dat ‘Willem Dijkema’ een verzetsstrijder was. Willem werd geboren in Ulrum en overleed in Aurich, Brockzetel. Hij ligt begraven op het Nederlandse Ereveld Osnabrück (nummer A25). Was hij een joodse landbouwer, die hier boerde. Ik heb geen verdere informatie kunnen vinden. ProRail probeert af te komen van onbewaakte overwegen. Zo wil het bedrijf af komen van onveilige oversteekplaatsen. Dit is een bijzondere overweg. We zien een man zijn auto over het spoor rijden. Hij parkeert zijn auto in de berm, stapt uit en sluit het hek van de overweg. Het is een privé-overweg. Het is verboden voor onbevoegden. Het is nog geen Koningsdag, maar we gaan het Koninginnepad op. Bij een haak in de weg volgen wij het karrespoor. De markering hier is niet duidelijk. We komen uit in het buurtschap Ter Horst. We komen via een fietspad dichter bij Beilen, via een moderne buitenwijk steken we de DOMOweg en de Beilerstroom over. De oversteek gaat via via een mooie houtenbrug voor fietsers en wandelaars. We lopen nog even langs een ander water. en steken over en komen in een woonwijk. Wederom zijn we weer herinnerd aan de nabijheid van Westerbork, dit hoeft uiteraard niet het gelijknamige kamp te zijn, maar waarschijnlijk wel het dorp Westerbork.
In Beilen stuiten we op een grote vestiging van Frieslands Campina, de naam DOMO komt prominent naar voren. We dienen de Edisonweg in te gaan, maar die is afgesloten. We lopen om de immense fabriek heen en komen uit bij het station. Na een korte wachttijd (we hoeven nergens naar toe te bellen !) kunnen we instappen en naar Hoogeveen gaan.
Gezien onze moeilijke start in Hoogeveen, is het verstandig om in één keer van Hoogeveen naar Beilen te wandelen. Voordeel is dat je dan geen problemen hebt met de buslijn die kuren vertoont. Nadeel is dat je dan de kans misloopt om je te laten vervoeren door de aardige en hulpvaardige chauffeuse van de regiotaxi van CONNEXXION. We willen het laatste gedeelte van Beilen naar Kamp Westerbork lopen op 4 mei en aansluitend aanwezig zijn bij de Dodenherdenking op het Kamp. Dat lijkt ons een waardige afsluiting van deze indrukwekkende tocht vanaf Amsterdam.
Willems Wonderlijke Wandelingen 