Na het spoorloze uitstapje naar Elburg (zéér de moeite van het om lopen waard) gaan we verder naar het volgende station op de reis in het spoor van de jodenvervolging. Op weg naar Westerbork, voor ons is er een retourtje. Voor duizenden was het de weg naar het einde in een volledig ontspoorde wereld.
We maken onze start bij het centraal station van de legerplaats ’t Harde. De onderdoorgang onder de A28 brengt ons via een carpoolplaats bij de eerste bossen op ons dagje uit. De Zwaluwenberg wekt niet de indruk een spontaan ontstaan bos te zijn. Lange rechte rijen van opschietend hout zie we aan de linkerhand en aan de rechterhand. Af en toe een stukje hei voor de noodzakelijke afwisseling.
Niet alleen de bomen staan in een rechte lijn, ook de asfaltweg die we langs lopen kent een rechtlijnige opstelling. Het is de Bovendwarsweg, maar zo dwars is deze weg niet. Toch schijnt het dat hier mensen verdwalen, daarom heeft een hulpvaardige bewoner van een optrekje langs de weg een bordje in de tuin gezet, zodat de dolende mens kan weten welke kant hij op dient te gaan.
Aan het einde van de weg is Wezep al een stuk dichterbij gekomen. Hewt teken dat op een oorspronkelijke plaats is vastgemaakt wijst naar rechts. De voortzetting van de route is echter schuin rechts. Iemand heeft geprobeerd dat ook aan te geven, maar de poging is vast gelopen in herfstbladeren. We lopen langs de slagboom met de titel ‘Hof ter Mullegen‘. Welke vorst hier hof houdt wordt niet duidelijk.
Het is mooi dat we de lange asfaltweg kunnen verlaten en de bossen weer in gaan. We komen langs de Laan der Ereleden. Een mooie laan, waar ik ook op liep met de langste boswandeling van Nederland, oftewel mijn ‘rondje Veluwe’. Daarna komt de beurt aan Vierschoten, een mooi bosgebied met allerlei bordjes bij de ingang en barricades met prikkeldraad, maar wandelaars kunnen ongestoord naar binnen.
En dan komt de fantasie. Na de bossen met bomen in een
rechte lijn, komen we nu op het terrein van een man die zijn fantasie de vrije loop heeft gelaten. Meer dan dertig jaar heeft hij hier aan gewerkt. Hij had ook narcissen in rechte lijnen kunnen poten, maar dat heeft hij gelukkig niet gedaan. Het resultaat (nog steeds in ontwikkeling ?) is verbluffend.
Hier geen klassiekers uit een woonwinkel met dertien in een dozijn. Hier heeft de grilligheid en de creativiteit vorm gekregen in verrassingen. Het is zeer de moeite waard om hier naar toe te wandelen of te fietsen en dan je eigen fantasie weer aan het werk te laten zetten. Voor even weer kind in een creative omgeving.
We verlaten ’t Loo (niet te verwarren met Het Loo, ook op de Veluwe) en de mensen zien ons graag terugkomen. We lopen over de Bovenste Dwarsweg (altijd baas boven baas in deze omgeving) en tussen de aangeplante bomen. Na wat bochtenwerk steken we de A28 over en naderen de bebouwde kom van Wezep.
In de bebouwde komen treffen we een kleine zandverstuiving, de meeste noordelijke zandverstuiving van de Veluwe. Op het bord wordt lovend gesproken over de buurtbewoners die zo hechten aan deze verstuiving en de waarde er van. Zij dragen zorg voor een natuurerfgoed. Deze woorden overpeinzend bij het bord vragen wij ons hardop af, of de eerste bewoners van de huizen die hier pal naast de verstuiving staan een stukje van de zandverstuiving in bezit hebben genomen of is de verstuiving van het zand altijd zo klein geweest? Wij vragen ons af. 
’t Harde is een legerplaats, maar Wezep kan er ook wat van. Ik heb nog korte tijd op de Prinses Margriet kazerne gezeten, met een korte uitstap naar de nu verdwenen ‘Stille Willem’ in Wezep. Maar wat moet er gebeuren met al die militairen in je dorp? Die moeten eten krijgen en het liefst wat meer dan rats, kuch en bonen. We passeren de enorme fabriek van Cêla Vita voor vele aardappelproducten. Daarnaast staat nog een gigant, namelijk Plukon, ook een gigant in voeding, bijvoorbeeld kant en klare maaltijden. En met personeel dat niet te beroerd is om te staken.
Met een rammelende maag lopen wij verder. Op weg naar het station van Wezep. Voordat we daar aankomen passeren we Mappa Mondo. Dit is een kinderhotel voor kinderen van 0 – 18 jaar.
We komen aan op het station, gaan zitten en wachten op de trein.
Willems Wonderlijke Wandelingen 