Noaberpad 12 : Zwilbroek naar Kotten (Winterswijk)

Om 5 uur gaat mijn wekker. Drie kwartier later rijdt mijn lief mij door de bijna stille straten naar het kille station, waar een paar minuten na zes uur de trein vertrekt. Amersfoort. Apeldoorn. Zutphen. Lichtenvoorde/Groenlo. Een paar minuten later rijdt de e-taxi (namens ZOOV) voor om mij naar Zwilbroek te rijden. Wel eerst betalen voor de rit. De chauffeur heeft een boeiende achtergrond. Zijn grootvader was een Amsterdamse jood die naar Indië ging. Zijn grootmoeder een Molukse. Zijn moeder een rooms-katholieke. Zijn vader een moslim. Zo rijden wij met vele mensen naar Zwilbroek, waar hij stopt om mij uit te laten stappen.

Met een paar stappen ben ik de grens over. Vandaag zal ik de meeste kilometers bij onze Oosterburen maken. Eerst ga ik het Zwillbrocker Venn is, waar het op dit tijdstip nog heel stil is. De zon is al wel op en komt buurten. De route gaat half om het meer heen. De grote attractie van dit meer is de kolonie flamingo’s. De meest noordelijke kolonie ter wereld. Al na een paar kilometer wandelen gaat het mis. Het is even wennen om te lopen op de markering en de beschrijving. Gelukkig kom ik terug op het juiste pad. In het agrarisch gebied dat volgt op het veen is een flinke afwisseling te zien. Er is weinig veeteelt en veel soorten graan. Langs de bijna verlaten weg staan enkele bushaltes. Een paar keer per dag komt hier een bus langs. Middenin in dit agrarisch gebied ligt een verpleeghuis. Door een bosperceel kom ik op een andere lange weg, deze leidt rechtstreeks naar Vreden. Maar eerst nog wandelen langs de ver uitééngelegen boerderijen. Bij 10 kilometer wil ik een pauze nemen. Of zal ik eerst naar het centrum gaan? Ik wandel langs de Berkel en in de schaduw van het stadspark herken ik punten van het Berkelland dat ik ooit liep. In het centrum kom ik eerst door het Hamaland-Museum, waar meerdere oude boerderijen staan. In het centrum staan weinig bankjes, maar kijk, daar. Er zitten al oude mannen op. Naast hen zitten nog oudere mannen als lijfwachten in een rolstoel. Niet iedereen van deze mannen is wakker. Dan even verder proberen en plots loop ik in de zon langs een grote papierfabriek. Kort daarop kom ik door het park van het Berkelmeer. Inderdaad, bankjes. Wel pal in de zon. Zou achter die bocht ….? Ook niet. Ik verlaat het park en eindelijk zie ik aan de Blumenstrasse een speeltuin met een ijzeren tafel en een ijzeren bank. Ik ga zitten en drink en eet een müshlibol met kaas. Daarna nog wat zoute pinda’s. Ik heb 15 kilometer gewandeld.

Ten zuiden van Vreden kom ik door uitgestrekte bossen die toebehoren aan de familie Salm-Salm, die ook kasteel Anholt in eigendom heeft. Hier loop ik even over de grenslijn met Nederland. Nog even langs een drukke Duitse weg. Gelukkig ligt er een fietspad naast. Ter hoogte van de Sint Vitussteen steek ik de weg over en dan ben ik al rap door het bos in Nederland. Plots zijn er meerdere fietsers te zien wanneer ik over de Ratumseweg loop.

Ik tref op een meervoudige kruising een immense oude boerderij waar een groot rustpunt is ingericht. Ik vervolg mijn weg over een zandweg (loopt niet echt lekker) waar ik één fietser ontmoet op het anderhalve kilometer lange pad. De route gaat iets om Ratum heen. Naast een kruispunt staat een grote zwerfkei met een daarnaast gelegen bankje. Mooie plek voor een pauze. Ik zit nu op 25 kilometer. Verder ga ik door het kampenlandschap. Ik loop over landgoed Leeferdink waar enkele prachtige oude scholtenboerderijen staan. Nog even en ik ga de grens met Duitsland over. Daar kom ik door het landgoed Schulzen-Hessing, ook met een oude scholtenboerderij. Verder door een uitgestrekt bosgebied. Vlak voor een immense stal (waar nog aan wordt verbouwd) neem ik een korte pauze om te drinken en om te kijken waar in het nabijgelegen Oeding iets te eten valt. Nog even en dan ga ik van de route af om te eindigen bij een steakhouse waar een seniorenmenu is (inclusief gebruik van de saladebar). Ik krijg nog een likeurtje er bij maar dat sla ik af. Na het eten loop ik terug om de route op te pakken en na korte tijd verlaat ik die weer om naar mijn Vrienden op de Fiets-overnachtingsadres aan de Vosseveldseweg te gaan waar ik hartelijk wordt ontvangen. Boven plof ik op mijn tijdelijke bed. Daarna douchen, kleren wassen en dan uitrusten. Voor het schrijven van dit verhaal heb ik geen puf. Dat komt morgen wel.

Het is een prachtige tocht geworden.
Lang en zonnig.

Noaberpad 12
Zwilbroek naar Kotten (Winterswijk)
34.5 kilometer