Doorn – Leersum

De groene Landrover komt naast mij staan.
Aan de andere zijde hoor ik een portier opengaan.
Aan deze zijde stapt een man uit.
De achterdeur wordt open gedaan door een vrouw.
De hond die hoog op de poten staat springt naar buiten.
Ik stap uit.
Ik zie het tafereel voor mij.
Meneer en mevrouw zijn gekleed in landelijke dracht. Mevrouw draagt een bijpassende landelijke hoed. Haar onderbenen zijn bedekt door bijpassende stijlvolle laarzen.
Zij zijn net uit een reclame uit het blad Landleven gestapt.

Vlak voor mij lopen zij de parkeerplaats van de begraafplaats af en slaan linksaf, de Broekerweg op. Evenals ik gaan zij naar de slagboom van Den Treek Henschoten, dat zich niet alleen ophoudt in Leusden, maar zelfs hier in Doorn te vinden is. Bij de slagboom laat ik hen achter, ik vind mijn weg tussen de plassen en door de modder. Een auto haalt mij langzaam in. Een man met een hond komt mij tegemoet. Het is hondenweer. Op de Austerlitzseweg sla ik linksaf. Aan mijn rechterhand staat een grote vrij moderne woning. Het hoort bij landgoed ’t Heihuis, dat in handen is van Den Treek Henschoten. Links van mij ligt vakantiepark Het Grote Bos en aan mijn rechterkant doemt een perceel vlak land op. Is dit militair oefenterrein?. In Doorn huist het Korps Mariniers (niet verhuist naar Vlissingen). Ik steek de vlakte open en kom op landgoed Strameren. Volgens mijn kaart is ook hier militair oefenterrein. De militairen zijn zo goed gecamoufleerd dat ik er geen één zie. Knap, dames en heren!

Ik steek de N227 over en kok in de sferen van Landgoed Zonheuvel. Ik zie er weinig van, dat wil zeggen van de bebouwing, afgezien van een houten staketsel tussen de bomen. Het lijkt bijna op een jachtzit. Op het Goudenlaantje (bij Huis te Maarn), moet ik van de route afwijken, omdat verbodsborden mij de doorgang beletten. Ook de bewoners van dit huis stellen hun privacy op prijs, en terecht. Over modderpaden (daar wemelt het van op mijn route). Ik weet niet hoe ver het Goudenlaantje strekt, maar het pad gaat maar door, via modder en uitgebreide plassen. Iik steek de Wijkerweg over en ga verder naar het volgende landgoed. Het is De Ruiterberg en ik zie oude grenspalen met de naam van het landgoed. Mijn wandling gaat hier voor een deel over het Let de Stigterpad, een fietspad van behoorlijke lengte. Ik steek de Maarsbergenseweg onderdoor, aan de andere zijde van de weg is een kantoor van Staatsbosbeheer en het Breeveen ligt aan mijn voeten. Op borden wordt aangekondigd dat hier een Stornpad is, dat zal te maken hebben met de vernietigende kracht van de valwind die in de bossen van Leersum toesloeg. Ik ga langs de npoordkant van het heidegebied en ontwaar een bankje op bijna tien kilometer wandelen,. Een mooie gelegenheid voor een pauze. Een man en een vrouw en een loslopende hond komen twee maal langs, wanneer ik thee, brood en roggebrood tot mij neem. Het is al lang geleden opgehouden met regenen, maar ik houdt mijn regenbroek aan. Er kan nog van alles gebeuren. Dan langs de oostkant van Breeveen en de Heulweg volgen. De Uilentoren staat aan de noordzijde van Leersum. Er is niemand in de directe omgeving, dus klauter ik over de zeer smalle trapjes naar boven. Wat een uitzicht!

Wanneer ik verder ga door het bos van Lombok loopt een moeder met twee kleine kinderen voor mij uit. Het kleine meisje heeft een onderzoekende geest. Zij wil overal kijken en van alles oprapen en dan weggooien . Zij groet mij netjes. Ik passeer een graftombe van Nellie. Ik passeer de plaatselijke begraafplaats waar een cirkel van mensen te zien is. Restaurant Darthuizen, aan de doorlopende weg, ziet er momenteel niet bijster aantrekkelijk uit. Of zou de zaak helemaal dicht zijn? Tussen huizen en schuurtjes kom ik op een groenstrook langs de Broekhuizerlaan. Het is niet alleen een groenstrooik, maar ook een natte strook. Op meerdere plaatsen moet ik het struikgewas in om verder te kunnen komen. Vader en moeder Braamstruik met hun weelderige kroost proberen op allerlei manieren mijn voortgang te verhinderen. Wanneer ik diep gebogen onder een dikke braamtak door wil gaan blijft mijn degelijke pet hangen aan een doorn. Het pad gaat niet over rozen. tamelijk ongeschonden kom ik uit bij de lange oprijlaan naar het Kasteel Broekhuizen. Ik laat Broekhuizen links liggen. Ik verkies de Bremweg. De weg brengt mij naar een kwekerij waar ik mijn eigen routeb moet maken, want de aangeven route mag niet bewandeld worden. Ik maak een omtrekkende beweging om de kwekerij. Ook hier is het waterpeil de afgelopen tijd gestegen. Ik vind mijn weg ten noorden van De Riet. Vervolgens is landgoed Darthuizen aan de beurt. De Buurtweg brengt mij langs allerhande boerderijen, paarden staat ik een kletsnatte wei (modderbad). Via de Buntweg kom ik op de Postweg, een weg met een eigen karakter, bomen, modderpoelen en de achterkant van de grote huizen aan de N225. De Postweg brengt mij in Doorn. Ik volg de doorgaande weg in westelijke richting. In de buurt van het gemeentehuis ga ik zitten op iets dat geen zitbank is. Ik heb nog een paar kilometer te gaan, maar een pauze is welkom. Scholieren fietsen langs, maken plezier, stunten, met twee jongens op één fiets. De laatste kilometers beginnen met de noordzijde van Huis Doorn (inmiddels zonder keizer). Ik kom door de exotische nederzetting Palmstad. Een boeiend gedeelte langs de drukke weg en dan is daar de hernieuwde kennismaking met de Broekweg. Ook hier weer een bonte verzameling van plassen en modder.

Dit is een mooie wandeling die enig achterstallig onderhoud nodig heeft.

GPS-wandeling – Doorn – Leersum vice versa – 25 kilometer