Groene Wissel Voorthuizen

Mijn linkervoet zet ik voorzichtig op het ijs.
Een klein meertje op landgoed Appel is buiten de oevers getreden.
Mijn pad gaat over het ijs.
Het meertje, het pad, en links en rechts van het pad liggen onder water en onder ijs.
Ik zoek de rand van het pad.
Mijn voet zoekt een plek om vastheid te vinden.
Voorzichtig.
De punt van mijn linkerschoen zakt eerst door het ijs en verdwijnt in het water.
Al snel gevolgd door de rest van mijn schoen.
Ik voel het water tegen mijn sok, die uitsteekt boven mijn enkelhoge schoen.
Snel trek ik mijn linkervoet terug.
Die voet zoekt vanzelf een steunpunt links achter mij.
Mijn rechtervoet zakt langzaam naar beneden.
Mijn evenwicht slaagt er in om zich te hervinden.
Een paar passen achteruit en ik heb vaste grond onder mijn beide voeten.

Mijn wandeling op deze Gladde Wissel begint bij een bushalte aan de Hoofdstraat, net aan de rand van het centrum van Voorthuizen. Mijn schilderachtige tocht begint bij de Rembrandtlaan, langs het hervormde kerkgebouw. Wanneer de schilder overgaat in de Overhorsterweg en de rondweg dreigt over te gaan, gaat mijn pad naar rechts, langs de Hoevelakensebeek. Over Peter Paul Rubens ga ik de Voorthuizerweg op. Dit is even een traject van stug doorgaan, langs de drukke doorgaande weg. Langs bungalowparkjes. Langs de gebouwen van Near East Ministry. Langs een biologische boerenwinkel ‘Hart voor Aarde’. Ik passeer de gebouwen waar ooit STRUIK zich bezighield met conserven in blik. Op het terrein heerst nu een dreigende stilte. Wanneer de akkerpercelen en de bospercelen de overhand hebben steek ik de weg over en kom ik op landgoed Gerven. Een verharde ondergrond heeft hier de minderheidspositie, tenzij ik de bevroren grond mee tel als verhard pad. Ik steek een perceel heide over en ga de bossen weer in. In de verte loopt een vrouw, haar fiets staat geparkeerd tegen een boom. Haar fietsb staat bij het pad dat ik in wil gaan. Helaas, het pad is ten onder gegaan aan water en ijs. Ik speur naar een mogelijkheid om links of rechts van het pad te gaan, maar die mogelijkheid zie ik niet. Dan maar een ander pad nemen.

Een paar bochten verder komt de vrouw teruglopen. Ik vermoed omdat het even verderop ijzig en onbegaanbaar lijkt. Ik ga nog even verder. Van links naar rechts slingerend slaag ik er in om vaste grond te vinden voor mijn schoenen. Dan ineens een heel recent bruggetje over een water met drassige oevers. Verderop ga ik nog een paar smalle plankjes over, het lijkt alsof hier een kleine dammetje is gemaakt. Aan de overzijde zie ik boswerkers, die werken in het bos. Er wordt gezaagd, omvergehaald, verzameld. Een werkwagen staat op mijn pad. Eén man zit in de auto. Het is altijd van belang dat er mensen zijn die van afstand het overzicht behouden. Wij raken aan de praat. Hij vertelt dat de boswachter het planken brugje heeft aangelegd. Via een begaanbaarder pad kom ik uit bij Groot Gerven. Is dit de hoofdboerderij van landgoed Gerven? Enkele jonge koeien kijken vanuit hun stal mij aan.

Bij Groot Gerven volg ik de Gervenseweg, een onverhardeweg die mij een heel eind verder brengt. Links en rechts staan delen van het bos met hun voeten in het ijs. Onderweg ontmoet ik een vrouw die haar twee honden uitlaat. Eén van haar honden is een groot liefhebber van slootje springen: heen en weer en hen en weer. De andere hond is te klein om slootje te springen. Deze zou iedere keer halverwege de sloot neerstorten. Ik verlaat de Grevenseweg om over te stappen op de Hevelschutterweg. Voordat ik bij een minicamping kom ga ik het bos weer in. Langs het Egelgat kom ik bij de Veldhoefweg.

Voorthuizen – Groene Wissel – 18.8 kilometer