
Een week geleden was er veel volk op de been in Gorinchem, toen die bisschop uit Madrid in ons land aankwam voor een visitatie.
Bij mijn aankomst is het stil.
Verschil moet er zijn.
De tunnel gaat onder het spoor op het station door. Achter het station ligt zowaar een smalle groenstrook. Tussen kaler wordende bomen zie ik huizen en gebouwen in aanbouw. Door het groen loopt het Lindelaantje, waar ooit Lotje leerde lopen. Gelukkig beheers ik die basale techniek nog steeds, al is het telkens oppassen want de wet van de zwaartekracht is nooit ver weg. Via het Plantsoen kom ik bij de Nieuwe Hoven, die mij naar het Merwedekanaal brengt. Daar volg ik de Handelskade in noordelijke richting, zodat ik het kanaal aan mijn rechterhand heb. Het gebied aan mijn linkerhand vertoont op dit moment weinig betrokkenheid op de lokale handel. Aan de kade van het kanaal ligt een enkel vrachtschip. Dan houdt de Handelskade op. De kade en de grasrijke verhoging gaat verder naar het noorden. Onder mijn geschoeide voeten merk ik dat de regen overvloedig is neergekomen. Ik heb net voordat ik aan deze wandeling begon enige tijd in overdekte toestand doorgebracht vanwege een flinke regenbui.

De A15 kan ik onderdoor, ik hoef niet te bukken. De lucht is nog steeds betrokken. Het duurt niet lang voordat de eerste druppels vallen. Ik doe de regenhoes om mijn rugzak, dat moet de waterschade binnen de perken houden. Ik laat de Haarbrug rechts liggen. Dwars door de regen heen hoor ik geluid van crossende motoren. Wanneer ik dichterbij kom zie ik de motoren en de crossers die bocht naar bocht maken op hun parcours. Twee personen in fluoriserende kledij staan nauwlettend toe te kijken. Of kijken zij juist de andere kant uit? Het is duidelijk dat hier geen e-crossmotoren rijden. Aan de overzijde van het kanaal zie ik de bebouwing van Arkel. L:inks van mij is het terrein van de bedrijvigheid. Ik zie een rijtje fietsen tegen een verlaten bedrijfsgebouw staan. Het lijkt even of Arkel stil ligt.

Bij de Stationsweg steek ik het Merwedekanaal over. Ik passeer een Wereldwinkel (zouden ze hier shirtjes van FC Barcelona verkopen vanwege Frenkie de Jong die hier vandaan komt?). Hier heet de weg plots Schotdeuren. Wanneer ik links af sla kom ik weer op de Stationsweg en dan steek ik via de Schotdeurensebrug het Zederikkanaal over. Via Kanaaldijk Noord kom ik op het smalle Klinkert, met op de hoek een lieflijke oude boerderij, of het vroeger daar ook lieflijk toeven was weet ik niet. De Klinkert houdt op in de polder en zet zich voort in namen als Breezijde, Smalzijde en Achterdijk. Alsof dit niet genoeg is ligt hier ook nog het watertje Vogelvliet, waar ik geen vogel zie, maar wel een vrouw met een uitgelaten hond. Ik ga de Achterdijk op, maar niet voor lang, want een smalle opening tussen een houten hek en de muur van een woonhuis brengt mij op een authentiek polderpad, gras en nattigheid. De luchten zijn nog steeds betrokken, maar het regent al niet meer. Het pad dat ik volg loopt parallel aan de Leerboeksche Vliet. Het pad gaat door en door over een grasdijk, totdat ik bij een asfaltweg kom. Dit is het Rietveld. Hier is ook enige bebouwing. Beneden aan de weg ligt een kleine jachthaven en daarachter stroomt de Linge. Een enkele auto passeert mij. Over de Arkelsche Dam steek ik voor de tweede maal het Zederikkanaal over. Vlakbij deze brug komt het kanaal uit in de Linge, die prachtige slingerende rivier. Vanaf de brug ga ik via een trap naar het stroomgebied van de Linge. De ijsbaan ligt er verlaten en waterig bij. Een tijdje loop ik over modderige paden langs de Linge. Geen plezierbootjes, geen kano’s, geen … niets op de Linge. De rivier bereidt zich in alle rust voor op de lente en de zomer.

Dat ik mij afwend van de rivier betekent niet dat de hoeveelheid modder op mijn pad afneemt. Glijden, Glibberen. De juiste plek voor mijn voet vinden. Ik ben in de Vrouwenwaard, die zich van haar beste kant laat zien in de volkstuintjes, die evenals de rivier wachten op de lente en de zomer. Aan de rand van de tuintjes staat de Koepelkerk. Deze kerk van de Protestantse Gemeente Arkel is ruim honderd jaar oud en iedere zondag komen gelovigen hier samen om de lofzang gaande te houden. Verkeer raast langs het gebouw alsof de tijd niet mag stil staan. Mijn tocht door de Vrouwenwaard gaat verder. Het duister kruipt voorzichtig uit de bosschages. Ik moet op mijn tellen passen en op de tijd. Plots sta ik vlakbij de A15 en steek ik in korte tijd meerdere wegen over. Uitkijken voor verkeer dat zich sneller voortbeweegt dan ik. Ik kom in gebouwd gebied. Ik vermoed dat ik Arkel achter mij heb gelaten en de randen van Gorinchem ontmoet heb. Ik volg de Arkelse Onderweg. Ben ik dan toch nog in Arkel? Of ben ik slechts onderweg? Begraafplaatsen (algemeen , katholiek, joods) hebben zich al neergelegd bij de duisternis. Winkelend publiek slaat een laatste slag bij de Nettorama. Mensen trekken zich terug achter de vitrage. Een late wandelaar gaat voort.
Over het Paardenwater kom ik bij de vestingwerken van Gorinchem. Late kooplustigen komen bepakt en bezakt uit de stad tevoorschijn. Bij de coupure Arkelpoort ga ik de vestingwal op en zie de molen Nooit Volmaakt in het licht staan. Ik volg in mijn onvolmaaktheid de smalle weg over de wallen van de vesting. Links. Rechts. Rechtdoor. De lichten van de stad wenken mij, maar ik volg het donkere pad. Een vrouw met hond passeert mij. Een ouder stelletje gaat keuvelend en kuierend langs mij voort. Ooit liep ik hier op een wandelpad van lange afstand in de volle zon. Korenmolen De Hoop staat in het volle licht van de schijnwerpers. Wanneer ik mijn weg vervolg moeten mijn ogen wennen aan het duister. Waar de Linge uitkomt in de Waal ga ik stadwaarts. Ik steek het Eind over en sla af om over de Lingedijk te wandelen. Winkeliers sluiten de deuren. Terrassen zijn leeg. Achter ramen schijnen lampen. Ik volg mijn weg door de oude stad. Groenmarkt. Grote Kerk. Korte Brug. Lange Brug. Dan lonkt het station en ik neem plaats bij Take a Burger, waar afhaalbrengers af en aan fietsen. In een hoekje van het besloten terras ga ik zitten en wacht op mijn bestelling. Modder heeft zich vastgemaakt aan mijn schoenen en de modderspetters zitten over mijn hele broek.
Gorinchem- Groene Wissel Gorinchem 2 – 16.2 kilometer

Ontdek meer van Willems Wonderlijke Wandelingen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
In het teken van het water 😉
LikeLike