Het grote parkeerterrein voor Kulturhus De Breehoek is bijna verlaten. Er komt een auto aanrijden, de chaufeusse parkeert de auto op één van de vele lege parkeervakken. Moeder stapt uit. Kind blijft zitten. Moeder draagt een tas en gaat met snelle pas naar de ingang van het Kulturhus en verdwijnt naar binnen. Even later komt zij met een iets snellere pas terug en zonder tas. Zij stapt de auto in en een paar seconden later rijdt de auto weg. Bedrijvigheid in Scherpenzeel op een vrijdagmiddag.
Op dit bijna verlaten parkeerterrein staat op de toegang naar de ingang het informatiebord van het Broekerpad. Volgens de pijlen op de eerste markering kan ik naar links en naar rechts. Ik moet een keus maken en kies voor links. Zo ga ik het dorp Scherpenzeel in. Ter hoogte van een supermarkt ga ik wegens de drukte op het trottoir even op de weg lopen. Karretjes rijden af en aan, iemand wordt begeleid naar de auto. Behulpzaamheid troef. Even verderop op de hoek met de Dorpsstraat staat de monumentale kerk. Hier is het veel minder druk. Een groot spandoek wijst mij er op dat iedere zondag twee kerkdiensten uitgezonden worden. Ik hoef niets te missen.
Om niets van mijn wandeling te missen ga ik verder, steek de Dorpsstraat over, waar een zeer lawaaiige brommer de Dorpsstraat onveilig maakt. Nog even en dan is de brommer uit het zicht, maar niet uit het gehoor. Door een poort komt ik op het erf van Huis Scherpenzeel. Het Park rond het oude huis is in de afgelopen jaren flink onder handen genomen. Naast het park is er ook nog het landgoed met meerdere boerderijen. Het landgoed is particulier bezit. Het monumentale Witte Huis werd door de familie in 1975 geschonken aan de gemeente Scherpenzeel en functioneert als gemeentehuis.
Via de Boslaan ga ik verder naar het zuiden en heb een volgende ontmoeting met de brommer, vervolgens passeer ik een mooi huisje aan het water. Het water is de Lunterse Beek die hier de grens tussen de provincie Gelderland en de provincie Utrecht vormt. Een lange brug maakt het mogelijk om interprovinciaal te wandelen. Wel even geduld hebben wanneer iemand anders al op de brug loopt, want het is een smalle brug die niet berekend is op de anderhalvemetersamenleving.
Het aantal wandelaars neemt toe, ook vergezeld van trouwe viervoeters die alle kanten uit willen. Het gezag van de begeleiders wordt danig op de proef gesteld. Gelukkig breekt de zon door en slaan wandelaars met hond af. Over de Broekerweg gaat het in gestrekte pas naar de Grebbelinie. Gelukkig is hier op deze weg geen laag moerassig land meer zodat ik rustig door kan lopen. De namen van de boerderijen zijn afgeleid van ‘Broek’, bijvoorbeeld boerderij Het Tweede Broek. Zo reed men in voorbije tijden met paard en wagen over een hoger gedeelte van ene boerderij naar de andere.
Ik steek het Valleikanaal over en sla rechtsaf en loop over de Grebbelinie. Hoog boven het water van het Valleikanaal wandel ik in noordelijke richting, totdat ik uitkom bij de Lambalgseweg. Daar bij de Post van Lambalgen is een oude situatie in ere hersteld, het is een oud verdedigingswerk. Ik steek het kanaal weer over en sla meteen linksaf en ik ben weer terug in de provincie Utrecht. Over de oude Lambalgerkeerkade loop ik naar de bebouwing van Scherpenzeel. Ook hier begint het drukker te worden, met wandelaars, hardlopers, honden en kinderwagens. Deze keerkade hoort ook bij de Grebbelinie en dateert uit het jaar 1745 (toen waren er hier alleen maar klompenpaden). De modder op het pad is van recente datum. De Keerkade brengt mij tot diep in de bebouwing. Ik loop tussen de Wittenberg (een reformatorische basisschool, die niet opziet tegen een vleuje Maarten Luther) en het kerkgebouw van de plaatselijke Gereformeerde Gemeente (in Nederland).
Via het centrum van het dorp en sportterreinen kom ik terug bij het Kulturhus. Op het parkeerterrein wacht een vrouw met een hond tot een auto haar gastvrijheid verleent en zij en haar hond weggaan. Een oud echtpaar schuifelt innig over lege parkeervakken. In de verte staat het imposante kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente (in Scherpenzeel), waar drie kerkdiensten op een zondag worden gehouden en af en toe nog één op woensdagavond. Het kerkvolk hier is hongerig en niet te verzadigen.
Scherpenzeel – Klompenpad Broekerpad – 7 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 