De doorgaande weg van Ede in de richting van Arnhem houdt de eerste wereldoorlog keurig gescheiden van de tweede wereldoorlog. Aan de noordelijke zijde liggen herinneringen aan de eerste wereldoorlog, waarin Nederland neutraal was, maar de strijd ging niet aan onze grenzen voorbij.
Ik ben van start gegaan bij het Natuurcentrum Veluwe. De eerste gasten zijn al aan gekomen, maar ik ben aan de wandel en zoek de rand van de heide op, de Ginkelse Heide. Ik kijk naar links en zie de zonovergoten heide met her en der een wandelaar. Op de parkeerplaats zag ik een auto met een Belgisch kenteken. Misschien een pelgrim op zoek naar het Belgenmonument en andere sporen uit de eerste wereldoorlog toen hier een Belgenkamp was, een opvangcentrum voor gevluchte Belgen. Mijn schoonmoeder kon het zich nog herinneren. De Ginkelse Heide was niet het enige opvangcentrum voor Belgen in Nederland, ook in Harderwijk was er één en zelfs in Nunspeet, In 1917 werd het kamp op de Ginkelse heide gesloten en werden de mensen overgebracht naar Nunspeet. Op de plek van het Nunspeetse kamp is nu een woonwijk, met namen die aan België herinneren, zoals ‘Vlaanderenlaan’. Terug naar onze tijden.
Het is nog volop vakantie in deze contreien en opa en oma laten de kleinkinderen de schaapskooi zien. Buiten zie ik geen schapen lopen. Ik vervolg mijn weg langs de heide en zie dat het hier militair terrein is. Rechts van mij is de kleine landbouwenclave De Hindekamp. Een bijzondere encalave want het is hier een nat gebied, dat zal ik later nog zien. Wanneer ik bij de Kreelseweg ben staan er borden waarop de teksten duidelijk maken aan militairen dat hun oefenterrein hier eindigt. Ik hoop dat zij hiervan akte nemen.
Dat het hier een nat gebied is zie ik bij meerdere vennen/poelen waar ik langs kom. De eerste in de serie is De Kreel. Via een vlonderbrug kun je naar De Kreel lopen en via een andere vlonderbrug weer terug naar het hoofdpad. Coronatijden hebben hier toegeslagen, want het vlonderpad kent éénrichtingsverkeer. Ik beken eerlijk dat ik tegen de looprichting in heb gelopen, gelukkig ben ik niemand tegengekomen. De andere vennen zoals ‘Plas van Gent‘ (hebben hier vluchtelingen uit België gestaan?) en ‘Heidebloemplas’ kennen ook een vlonderbrug maar geen éénrichtingsverkeer. Opvallend is trouwens dat ik in de buurt van deze waterrijke plassen veel wandelaars tegenkom, zelfs complete gezinnen, misschien gedwongen door de aanwezige honden, maar toch … Zelfs drie jongemannen op een soort elektrieke step zijn mobiel aanwezig. Ook dat kan op De Hindekamp. Vanaf de Heidebloemplas ga ik de bossen van Noord Ginkel in. Verkoelend.
De bossen in, schreef ik. Dat hebben meer mensen gedacht. Niet dat het druk is op de paden, maar af en toe zie ik toch mensen wandelen. Vlakbij is een camping. Op de Westenbergselaan tref ik een gezelschap aan van drie generaties. Deze mensen trekken groen uit de grond en gooien dat op een hoop aan de andere kant van de weg. Het is naast een kleine heideterrein, misschien zijn deze mensen, jong en oud, plaatsvervangend voor schapen bezig om dit heideterrein heideterrein te laten blijven.
Op de Westenbergselaan is ook een wildscherm, netjes voorzien van wandelbankjes. Maar wanneer je zit heb je toch een zeer lange nek nodig om gebruik te kunnen maken van de kijkgaten. Ik keek er staande doorheen en zag tot mijn grote verassing bomen en een open veldje. Wild en gevogelte was al gevlogen.
Ik kom terecht bij de Kleine Heide / Vlinderroute. Het is mij niet bekend of dit een hele lange route is waar één naam niet voldoende voor is. Langs mij gaat een bos-bike-pad waar mannen in strakke kleding strakke bochten nemen en ontzagwekkende heuvels opgaan, alles met een gemak waaruit jarenlange training spreekt en een grote souplesse van lijf en leden. Gelukkig is het een parcours met éénrichtingverkeer. Dit voorkomt veel ongelukken en strakke mannen die de bocht uitvliegen.
Aan het einde van de route kom ik langs de rand van de camping achter het restaurant van Juffrouw Tok. Ik zie geen kip en verder is het hier ook rustig. Één vrouw hangt de was op aan een droogmolen. Huisjes en schuurtjes zijn stil, waarschijnlijk zijn de bewoners op vakantie. De weg gaat verder en ik ook totdat ik bij één van de parkeerplaatsen bij het Natuurcentrum Veluwe uitkom. Einde van een mooie wandeltocht langs hei en door bossen, met een vleugje geschiedenis. Wat wil ik nog meer?
Ede : De Hindekamp en Noord-Ginkel – 9,5 kilometer (wandeling 12 uit ‘Wandelen rond Ede’- Anoda Publishing, 2020)
Willems Wonderlijke Wandelingen 
Zelf stootte ik op zo’n Belgenkamp nabij Uden (Vluchtoord Uden), onderweg op het Hertogenpad.
LikeLike
Er zijn dus meer kampen geweest dan ik dacht.
LikeLike