Wanneer ik de kaart van dit klompenpad bestudeer zie ik dat het einde van deze route overeenkomt met het einde van het Tuylermarkerpad, dat ik zojuist heb gelopen. Ik besluit om niet de volgorde van de cijfers op het kaartje te volgen, maar dwars tegen de richting in te lopen. Op deze manier heb ik aan het einde een andere binnenkomst in Terwolde. Het betekent wel dat ik nu voor de derde keer over de Dorpsstraat loop en dat traject is beduidend meer dan 100 meter. Gelukkig word ik al vrij snel bemoedigd door Geloof, Hoop en Liefde op een muur.
Ik volg de route langs de bebouwing tot ik op de Twelloseweg kom, die ik al snel verlaat om door het groen te gaan. Langs een groot gazon, waar wordt gemaaid en langs een klein bosperceel. Mag je een dergelijk klein perceel ook een bosperceel noemen?
Wanneer ik uitkom op de Zeedijk, ga ik naar het zuiden. Daar stuit ik op een boerderij, genaamd Erve Diepenveen. Er zijn meer namen in omloop voor deze oude boerderij, welks geschiedenis terug gaat tot de late Middeleeuwen. De boerderij was toen eigendom van een klooster in Diepenveen, waar de Zusters des Gemenen Levens woonden. Deze beweging voor verdieping van het geestelijk leven in gemeenschappelijkheid was begonnen door Geert Groote in Deventer. De boerderij ligt bij een bruggetje over de Terwoldse Wetering. Op de hoek met de Zeedijk eindigt hier de Wellerweg, die in vroeger tijden verder naar het oosten liep. De boerderij lag zo op een strategisch punt.
Op dit strategische punt gaan het Tuylermarkerpad en het Wolder-markerpad uitéén. Ik ga de Wellerweg op, één van de oudste wegen in dit weidse gebied. Voor het brede verkeer is een onverharde weg, daarnaast ligt, voor het smalle verkeer, een verhard pad. De Wellerweg kwam ik ook tegen toen ik het Niebroekerpad liep. En jawel, na enige tijd kom ik deze route tegen. Samen slaan we af naar het noorden door een mooi gebied waar van alles groeit en bloeit. Het schijnt dat hier wel eens een ijsvogel is waargenomen. Ik kom niet verder dan een solitaire boom. Dat is ook mooi. Hier voor de tweede keer in een week tijd wandelen is geen straf.
Samen komen we uit op de Zeedijk, waar Niebroekerpad en Woldermarkerpad innig afscheid nemen van elkaar. Het tweede pad en ik gaan naar het zuiden en volgen de loop van de Terwoldse Wetering, die gegraven was in de 14e eeuw. Ze zijn hier niet van gisteren, maar van veel langer geleden. Op dit gedeelte kom ik zowaar medewandelaars tegen. Twee jonge mannen stappen vrolijk voort. Boerderij De Doevendans ligt op de plek waar ik afscheid zal nemen van de Wetering. Ook De Doevendans is niet van gisteren, maar van eeuwen her. Hier stond al in 1685 een boerderij met de naam De Duyvendans. De huidige boerderij is wel van jonger datum, nog geen honderd jaar oud, want het gaat terug tot 1933. Aardig detail is dat er nu een familie Teunissen op de boerderij resideert. In 1685 werd Teunis Teunissen hier geboren. Op de boerderij worden Swifterschapen gehouden. Daarnaast loopt er een aardig koppel Border Collies rond. Ook wordt er hier gedaan aan natuurbeheer (120 knotwilgen en 500 meter meidoornhagen zijn hier te vinden). Vrijwilligers kunnen zich aanmelden voor het helpen bij het knotten in december.
Bij De Doevendans steek ik de Wetering over en volg het water een klein eindje naar het noorden, dan buigt de weg af naar het oosten, op weg naar Terwolde. Bij de kruising met de N792 staat een mooi huis. Het is De Wolterkamp. Hier wordt al eeuwen geboerd en het was de geboortegrond van de marke ‘Woldermarck’. Het huis dat er nu staat is gebouwd in 1854 door de plantersfamilie Martens. Het werk in de Gordel van Smaragd leverde voldoende geld op. Op het erf van deze IJsselhoeve is ook een boerderijmuseum, maar dit is nu dicht. Vanaf de doorgaande weg heb ik zicht op het woonhuis.
Ik vervolg mijn weg naar de kerk, langs een basisschool waar ouders zich verzamelen om hun kroost op te vangen na een dag van onderwijs. De buurtbus rijdt voorbij. De Muziektent zwijgt in alle noten. Het einde van deze wandeling nadert. Rugzak af. Pet af.
Om de goede afloop te vieren koop ik een ijsje bij Restaria De Zoete Inval. Op het rustige terras geniet ik van het softijs, terwijl drie jochies in het pand proberen een keus te maken uit het vele aantrekkelijke.
Terwolde – Woldermarkerpad – 7 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 