Klompenpad Niebroekerpad

Twee verregende stoeltjes staan voor het herdenkingsmonument in de schaduw van de monumentale kerk. Hier wordt de MKZ crisis uit 2001 herdacht. Voor mij is die crisis verbonden aan Kootwijkerbroek en Oene, maar ook hier, in Nijbroek, zijn veel koeien besmet geraakt door deze ziekte. Deze periode heeft een grote indruk gemaakt op de gemeenschap.

Hier ligt de start van mijn wandeltocht op het Niebroekerpad in de grote ruimte tussen Veluwe en IJssel. De route die hier begint lijkt op een groot vierkant. Eerst loop ik naar het zuiden over de Middendijk, dan gaan het naar het westen toe in een rechte lijn. Op die weg kom ik de restanten tegen van Huize Fransenberg, een oude opslagplaats voor de oogst. Een dergelijke opslagplaats werd in de oude dagen een ‘spijker’ genoemd. De plaatselijke spijker hoorde bij een klooster uit Arnhem, ‘Monikhuizen’. 

Wanneer ik aan kom bij de Nijbroeksche Wetering gaat de route naar het zuiden. Deze Wetering was van oorsprong een slingerende sloot die is verbreed en rechtgetrokken. Staatsbosbeheer heeft in de omgeving van deze wetering een vinger in de pad, dat is bijvoorbeeld te zien bij enkele poelen die zijn aangelegd. Ook zijn oevers aangepast en minder steil gemaakt.  

Bij de Wellerweg gaat de tocht naar het oosten, de richting van de IJssel op, maar daar kom ik niet aan. Wel kom ik aan bij de Woldermarkerpad en even trekken beide klompenpaden samen op. Hier is een gevarieerd landschap ontstaan. Niet een eindeloze massa Engels raaigras of maïs. Ik kom uit op de Zeedijk, dit is geen fverwijzing naar de Zuiderzee, maar naar ‘Zij-dijk’, deze dijk ligt aan de zijkant (= aan de oostelijke kant van Nijbroek). Via de Zeedijk en Breestuk (met een oude boerderij op de hoek) kom ik weer op de Middendijk, ten noorden van de kern van Nijbroek. Aan deze dijk staan oude boerderijen, biivoorbeeld Hoeve Bijvank. Wanneer ik langs loop en even stil sta zie ik de scheve omlijsting van een deur. De Hoeve is niet in staat geweest om recht overeind te blijven staan. De Hoeve is een rijksmonument. Hier was geen band met Arnhem, maar met Deventer. Rijke inwoners van deze Hanzestad aan de IJssel hadden pachtboeren op deze boerderij (en voorgangers) geplaatst. 

Even verderop ga ik het land in, op de grens van maïs en gras. Ik steek de Nijbroeksche Wetering over en volg deze wetering in zuidelijke richting over het schouwpad. De zon schijnt uitbundig en het is stil. Bij Vijfmorgen steek ik de wetering over en loop naar de Middendijk. Ik passeer de plaatselijke basischool van christelijke signatuur.  

Aan de overzijde van de Middendijk staat een mooi pand. Het zijn oude diaconiewoningen. In vroeger tijdens waren veel mensen voor steun aangewezen op de diaconie van de plaatselijke kerk. Deze woningen werden ook wel armenwoningen genoemd. Zo zorgde de kerkelijke gemeenschap voor steun aan mensen die die steun nodig hadden. 

Ik ben terug bij het begin. Het is nog steeds rustig in het centrum van Nijbroek. De kerk is dicht. Het Dorpshuis is dicht. Het wandelpad blijft open voor wie wil.

Klompenpad Niebroekerpad – 14 kilometer