Bij bushalte Centrum in Vierhouten is de buitentemperatuur -5 C. Wat de gevoelstemperatuur is is niet bekend. Waarschuwingen zijn uitgegaan en binnen gekomen. De warme kleding is uit de kast gegaan en aangetrokken. De reis met trein en bus is gemaakt. De trage tocht kan beginnen. Vandaag sta ik er alleen voor, wandellief heeft andere bezigheden. Toch ben ik niet alleen, want de hele dag is er een compagnon bij me. De hele tocht schijnt de zon op mijn pad.
Vanaf de bushalte ga ik tussen bebouwing en sportveld en ruime parkeerplaats door en kom uit bij hotel Vierhouterbos aan de Nunspeterweg. Hier komt al een windvlaag uit de geschiedenis voorbij waaien. In vroeger tijden heette het hier De Kloek. Mijn oudste zus heeft in die vroegere tijden hier gewerkt.
Het is niet moeilijk en inspannend om de bebouwing van Vierhouten achter mij te laten en één van de vier bossen rond het dorp in te gaan. Ik zie tussen de bomen de Ossenkolk. Ik vermoed dat in het verleden hier de ossen naar toe werden gebracht voor de wekelijkse wasbeurt. Nu is de kolk bevroren en zijn schaatsers op het ijs die hun rondjes draaien om het eilandje. Oud en jong, ouders en kinderen vermaken zich prima.
Wanneer ik bij het Eibertjespad aankom maak ik een oriëntatiefout. Ik loop met mijn telefoon in mijn hand. Op het scherm volg ik de route, maar ik merk dat ik zo eerder wegdwaal met mijn gedachten dan wanneer ik een routebeschrijving in een boekje volg. Ik stuit op een pad dat aan het begin is geblokkeerd en aan het einde ook, daartussen ligt van alles wat los en vast zat op het pad. Het is duidelijk dat de bosbeheerder het pad niet meer wil laten gebruiken, maar aan een spoor te zien maken wandelaars nog steeds gebruik van dit niet meer bestaande pad.
Daarna komt een lange rechte laan die mij naar het noorden voert. Ergens rechts staat Huis de Vennen, met één van de langste oprijlanen van Nederland. Aan de zuidelijke kant van de snelweg A28 ligt het Zandenbosch en de route slingert zich door dit gebied. Bij een paar kleine vennen zijn mensen van Staatsbosbeheer aan het werk. Zij kunnen nu op een klein eilandje komen, waar gesnoeid zal worden. Misschein maakten deze twee vennen deel uit van het terrein van het Ronde Huis uit. De rododendrons die even verderop liggen hoorden er zeker bij. Dit Ronde Huis bestaat niet meer, want het werd in 1976 afgebroken. Het was ooit gebouwd door ingenieur Frank van Vloten (1858 – 1930) die grote percelen had gekocht. In 1904 begon hij met de bouw van het Ronde Huis, dat twee verdiepingen had en een balkon dat rond de gehele eerste verdieping liep. Alle kamers in het huis kwamen uit op de centrale halen en zo leek de indeling op een taart met taartpunten. Rond het huis werd een landschapspark aangelegd, vandaar die restanten van de rodondendrons. Om het vervoer van en naar het station in Nunspeet te vergemakkelijken werd een veldspoorlijntje (smalspoor) aangelegd tussen het station en het Ronde Huis. Vaak werd hier hout mee vervoerd, maar ook wel personen. Tijdens de eerste wereldoorlog werden Belgische vluchtelingen die in een kamp in Nunspeet verbleven ingeschakeld voor het werk op het landgoed. Tijdens de tweede wereldoorlog werd het Ronde Huis ook gebruikt als een werkkamp. Na deze oorlog verviel het huis meer en meer. In 1966 viel het besluit om het bijzondere gebouw af te breken. 
Aan de andsere kant van het Zandenbosch, even tehn noorden van het ‘Renteloos Voorschotbosch’ ligt de Waschkolk, de kolk is bevroren, maar hier rijden geen schaatsers. Het is stil. Niemand wordt de oren gewassen. Een paar bankjes in de buurt doen vermoeden dat in warmere tijden dit een goede plek is om te vertoeven.
Vanaf hier gaat de route in zuidelijke richting, over rechte lanen en slingerende paden. Dan wijkt het bos (één van de vier) en begint de bebouwing van Vierhouten. Eén van de karakteristieke gebouwen hier is hotel pension Vierhouten. In 1920 werd dit pension gebouwd, dit was in de tijd dat meerdere schilders uit Den Haag in Vierhouten en omgeving verbleven. Hier op de Veluwe deden zij inspiratie op voor hun schilderwerken.
Vierhouten staat niet bekend om de eiercultuur, maar toch zijn deze kleine hapjes hier te verkrijgen. In de buurt zijn meerdere restaurants en overnachtingsmogelijkheden. Toerisme is belangrijk voor dit dorp
Ik kom aan bij de bushalte Centrum. De bus komt hier één keer per uur langs en ik heb de tijd. Met het uitzicht op het dorpshuis en de zon in mijn gezicht neem ik de tijd voor een uitgestelde lunch. De temperatuur is na 15 kilometer wandelen gestegen tot -2 C. Laat nu de bus maar komen.
Rob Wolfs – Wandelen over de onbekende Veluwe – uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig 2017 (wandeling nummer 19 : 15 kilometer)
Voor meer informatie over deze gids en bestelmogelijkheid, klik op Gegarandeerd Onregelmatig.
Willems Wonderlijke Wandelingen 