Groene Wissel 055

Deze wandeling begint op station Hilversum Sportpark.
Dat is de officiële versie.
Ik kom aan op station Hilversum.
Om op Sportpark te komen kan ik overstappen op een trein die stapsgewijs naar Utrecht gaat.
Ik kan overstappen op een bus.
Ik kan te voet gaan tussen beide stations.
Ik kies voor de laatste optie.
De officiële route telt 16 kilometers en daar kunnen wel wat kilometers bij. De route van het ene station naar het andere station is bijna een rechte lijn langs busbaan en treinbaan.

Het is druk op station Sportpark. Een trein stroomt leeg en vele studenten van het MBO College Hilversum gaan op weg naar school en ik schuifel tussen hen in en door. De ouderen die ik zie zullen ook wel op deze school thuishoren. Ik kom terecht in een Klein Griekenland met namen als Acropolis, Arena, Olympia, Marathon en Athene. Ik loop langs de oude en nog steeds fantastische tribune van het sportpark. Het is ontworpen door de bekende Hilversummer Dudok. Tijdens de Olympische Spelen van 1928, die in Amsterdam werden gehouden, vonden de wedstrijden vann paarden hier plaats. Zouden hierom de Griekse namen zijn als een heenwijzing naar de geboorteplaats van de Olympische Spelen? Ik loop tussen grote gebouwen, waar bedrijven huizen, maar welke bedrijven? Het wordt mij niet duidelijk. Wel zie ik mensen in de rij staan voor een voedselkar (in goed Hilversums heet zo iets foodtruck). Is dit een actie van de plaatselijke Voedselbank?

Bij een rotonde steek ik over en kom ik terecht in het West-Indiëkwartier. Aan de temperatuur is het onmiddellijk te merken. Vele bladeren liggen op de weg langs grote huizen. Allemaal geld verdiend op de plantages? Ik loop een halve cirkel om de wijk heen en kom dan in een prachtig versierde tunnel onder de A27. Langs de kant van de smalle asfaltweg staan veel auto’s. Even verderop staan veel fietsen geparkeerd op een daarvoor bestemde plaats. Wat gebeurt hier? Wanneer ik het Cronebos in ga merk ik dat ik de app Relive niet aan heb gezet, zodat ik de eerste kilometers niet heb genoteerd. Vroeger was dat heel gebruikelijk, maar nu wil ik alles opnemen en vastleggen. Nu gaat de knop om en word ik opgenomen. Voor mij loopt een groep oudere medemensen op de Zwarteweg. Zij praten en keuvelen en lopen rustig herwaarts en derwaarts. Af en toe ziet iemand iets van belang in de berm of zelfs verderop en dan staat de groep even stil. Temidden van de centimeters dikke laag herfstbladeren ont-gaan wij elkaar. Een man met fiets rust uit op een bebladerd bankje. Ik passeer Herberg Boschoord, die vorige maand definitief de poorten heeft gesloten. Waar moeten al die mensen die op het golfterrein wandelen nu naar toe? Ik ga verder op mijn weg door het Beukenwoud. Langs een weg staan meerdere auto’s en mannen praten met elkaar. Eén van hen leunt op zijn rollator. Op een bank, even van de weg, zijn spullen uitgestald. Ik hoop dat zij niet gaan schieten terwijl ik mijn weg zoek over het dikke bladerdek. Wanneer er hier een paadje is dan is die nu volledig onzichtbaar. Her en der zijn bomen over het vermoedelijke pad gevallen. Bij een bomencombi is te merken dat er reeds velen tussen de twee bomen zijn doorgegaan. Op de onderste stam is een gladde plek ontstaan. Vlakbij Lage Vuursche is in een voormalig klooster een zorgvoorziening voor mensen met geheugenproblemen. Dit laatste geldt uiteraard niet voor het personeel.

Het is rustig in de pannenkoekenstraat van Lage Vuursche. Bij een restaurant staat een oude man in fietstenue. Anderen proberen hem over te halen om naar binnen te gaan. Achter het etablissement is een terras, maar of dat nu zo geschikt is bij deze temperatuur? Maar misschien liggen er voor meneer dekentjes klaar bij een vuurkorf. Ik ga de Koudelaan in en neem plaats op een bankje terzijde van de weg. Mijn bekertje thee glijdt tweemaal van de bank wanneer ik een beweging maak. Tweemaal aan dezelfde steen gestoten. De derde volle beker zet ik op de grond om de koude van de laan in zich op te laten nemen, anders brand ik mijn tong. Na mijn pauze met veel voorbijgaand wandelend publiek ga ik de Koudelaan verder af. Geluid van spelende kinderen komt mij uit het Vorrinkhuis tegemoet. Ik duik de bossen weer in. Zelfs het Maartendijksche Bosch. Bos na bos. Op een enkele plaats wordt hard gewerkt. Na 10 kilometer op de route is het pad verdwenen onder de ijver van de boswerkers die met met bomen hebben gesleept. Nu komt het Erfgooierbos waar een trekker druk bezig is met een (soort) eg om het brede omgewoelde pad te egaliseren. De trekker rijdt voor mij uit en komt mij dan tegemoet. Ik zoek de veilige berm, maar de trekkerist heeft mij al in de gaten. Ik steek de A27 over en daarna in één beweging ook de spoorlijn tussen Hilversum en Utrecht. Ik zie de karakteristieke bogen over het spoor. Alleen op deze lijn zijn deze bogen te bewonderen. Door het Laapersbos volg ik het spoor langs de rails in noordelijke richting. Het pad probeert nog zoveel mogelijk om heidevelden te doorkruisen. Dan zie ik bij een nieuwe tunnel een gedenkmonument. Hier is deze maand tien jaar geleden een 16-jarig meisje midden in de nacht omgekomen door een aanrijding met de trein. Het monument is een jaar later onthuld. Ik kom nu door het Laapersveld. Even verderop wordt het druk met wandelende mensen, die bezig zijn met hun middgapuaze. Getweeën of in groepjes gaat het maar door. Verder langs scholen en een groen gebied met vijver. Dan ben ik bij station Sportpark waar het nog steeds druk is. Ik ga verder te voet en slinger door de wijk die bij het station ligt. Bij het tation zie ik dat mij trein vijf minuten vertraging heeft, waardoor ik op tijd ben om naar binnen te stappen.
Weer een prachtige wandeling heb ik achter de rug.

Groene Wissel 055
Hilversum Sportpark
16.5 kilometer

Voor de bewegende beelden, zie:
https://www.relive.com/view/vYvExAorBGq